Bagatelle, eerste braai

De braai gloeit, de steak, wat worstjes, aardappel, uien en paprika liggen erop. Uit onze koelkastje een glaasje wijn. De zon onder de horizon en een zwarte hemel boven ons, zware regenbuien met daaronder lichtflitsen. Om ons heen de geluiden en de zoete lucht van de natuur, vermengt met die van ons knapperende vuurtje. Het ware vakantie en safari gevoel. Geen gids of groep om ons heen, we staan vrijwel alleen op een kampeerplaats bij een Lodge. Totaal 5 plaatsen, ieder een eigen douche / wc hokje, een boom met een eigen braai. De volgende plek een paar honderd meter verder. Uitzicht over heuvel met kleine boompjes, grasland en kale rode duinen. Kompleet leegte om ons heen, vogel en krekel geluiden.

Vanochtend vertrokken, na een stevig ontbijt, uit Windhoek. Op maandagochtend wat drukker op de weg maar nog steeds een provincie stad. Het verkeer rijd rustig, netjes, veel taxi's maar zeker geen a-sociaal rijgedrag. Eerst naar de supermarkt, volladen van de camper. Blijft moeilijk, wat heb je nodig, wat blijft goed, wat is essentieel en moet je zeker hebben (lucifers of WC papier) en wat is gewoon fijn om te hebben (een zak chips, wijn, of zoiets). Blijft moeilijk, maar we doen ons best om ons in te houden en niet de hele winkel leeg te kopen. Uiteindelijk zijn we 1700 Namibische dollars verder (ca. 150 euro) en een uur verder als we eindelijk Windhoek verlaten.

We draaien de asfalt weg naar het zuiden op, de eerste kilometers nog de heuvels en bergen, maar geleidelijk minder en vlakker. Ook de bomen verdwijnen en worden vervangen door bosjes. Daaronder gras, gele bloemen, witte velden. Nu in de regenperiode is alles groen en staat in bloei. De weg kaarsrecht, af en toe een vrachtwagen richting Zuid Afrika, of een lokale wagen. Perfect asfalt, lege wegen, vrijwel gelijk aan Stuart High way in Australië. De lucht blauw, een eerste witte wolk, de temperatuur oplopend van 28 naar 34. Na 80 kilometer verlaten we de asfaltweg iets voorbij Reheboth, het einde van beschaving. Na een brug is er gravel. We zijn netjes, laten onze banden aflopen, zoals het is geïnstrueerd naar 1,8 bar en rijden daarna rustig, rond de 60 km/uur, ook al is het erg moeilijk om zo langzaam te rijden, de voet wil naar beneden, het oog wil wat meer snelheid.

Totaal bijna 200 km gravel, brede wegen, drie sporen breed. Grote delen vlak met fijn zand op een harde ondergrond. Andere delen met meer stenen en diepere sporen. Het gebied wordt nog vlakker, bosjes savanah. En de ondergrond van rood zand wordt zichtbaar. Hier en daar wat mensen langs de weg, een paar wegwerkers, een paar man op een fiets, een paar vrouwen. Totaal passeren we misschien tien mensen en drie auto's. Soms een kudde geiten met een herder en zelfs een eenzame koe. Langs de kant ranches, prikkeldraad met af en toe een toegangs hek met de naam van de eigenaar of de ranch erop ver weg een huis.

Achter het hek wat koeien, geiten maar ook het eerste wild. Het eerste een Kudu achter wat bosjes, grote hoorns en kop kijken ons na. Verderop springbokken, gnoe's met jongen, paar groepjes Onyxen, een grond squirrel (soort eekhoorn) die langs de weg op een nootje sabbelt, en een over de weg wegschietende tree squirrel. Ook nog een paar prooi vogels cirkelend boven de weg.

Vooral het laatste stuk, rijdend langs de zoutpannen, tussen rode duinen op de D1268, zie we veel wild achter het prikkeldraad, een mooie tocht. En een aardige aankomst in Bagatelle, een koud biertje in de Lodge, een warme douche en het opzetten van onze eerste kampeerplek.

En dan eindigend bij de braai (barbecue) op ons kampplekje. Maar zoals het hoort in een goed sprookje gaat het toch nog mis. Terwijl het vlees licht te braaien barst de regen los. De onweersbui trekt toch niet langs. Het begon met meer wind, de paarden van de Lodge begonnen te hinniken, en ineens was er regen, veel regen, dikke druppels. Het hele gevoel, van een stukje vlees, groente van het vuur, met een heerlijk wijntje, kijkend in de vlammen was ineens weg. Spullen opruimen, de ruiten in ons campertje dicht en op bed zittend worden de worstjes opgegeten. De regen is er gelukkig pas op een tijd dat de worstjes gaar waren, zodat we wel te eten hadden, maar niet de sfeer..... En om negen uur ging het licht dus al uit, terwijl het blijft regenen buiten ons hutje.