aankomst Windhoek

Windhoek, 22 mei 2016

Een enorm kantoor, balzaal, paar bureaus aan de zijkant, grote zitbank in het midden en dan zou je er nog kunnen dansen. Aan de muren tussen de ramen opgezette Afrikaanse dierenkoppen. Geschoten wild, zelfs een opgezette krokodil, van een meter of vijf ergens in een hoek. Zoveel ruimte dat het niet eens opvalt. Eigenlijk alle dieren, inclusief de grote vijf zijn aanwezig. Maar we hopen ze allen vanuit onze 4WD camper levend zien, natuurlijk. Maar voorlopig zitten we aan een bureaus de administratie van de verhuurmaatschappij van onze campers uit te voeren. Bij een medewerkster welke tegelijk drie verhuur overeenkomsten probeert af te ronden.

Vanuit Nederland zijn onze gegevens aangeleverd, internet werkt hier absoluut, maar het begint met een formulier waar weer alles op moet worden opgeschreven wat we al gemaild hebben, van geboortedatum, plaats, rijbewijsnummer, paspoort afgifte en geldigheid, creditcard gegevens tot aan namen en telefoonnummers van achterblijvers. Op zich nog een simpel document, is in een kwartiertje in te vullen. Maar daarna worden de gegevens overgetypt in een systeem, worden alle documenten, zoals rijbewijs, paspoort en creditcard gekopieerd. En daarna worden de gegevens ook nog op verschillende documenten overgenomen, een stuk of acht verschillende.

En als dit op een efficiënte manier zou gaan – voor een verhuur overeenkomst alles in een keer – dan moet het mogelijk zijn om dit alles in 30 minuten te kunnen afronden. Maar hier worden de drie files tegelijk en door elkaar afgerond. Document per document, of eigenlijk de helft van het ene document en dan de helft van een ander, per verhuurder, door elkaar.
Acht keer lopen naar een kopieerapparaat aan de andere kant van de balzaal. En ook moet ieder document minimaal een keer per document worden ondertekend, soms zelfs drie keer een handtekening en vier paragrafen, en bij iedere handtekening ook weer een datum bijgeschreven worden. Het eind is een dossier per verhuurovereenkomst en ongeveer twee uur lang, op een plastic stoeltje zitten en je verwonderen, of zelfs langzaam ergeren aan dit proces.

Na een lange, vervelende nachtvlucht, zonder slaap, en drie uur wachten op de luchthaven voordat de camperverhuur maatschappij opengaat is deze twee uur een drama. Daarna gaan we eindelijk naar onze auto, krijgen uitleg of instructie. Ieder knopje, klepje moet worden uitgelegd. Van de banden krik, compressor tot hoe een campingstoeltje uitgeklapt moet worden. Geen onderdeel wordt gemist, en tijdens de uitleg blijken er ook nog dingen te missen of niet te werken. Alles wordt ter plekke geregeld of opgelost. En ook hier weer drie documenten te tekenen om uiteindelijk bijna vier uur nadat we bij de verhuurmaatschappij binnen kwamen we het terrein afrijden op weg naar Windhoek. Compleet gedesillusioneerd, stappen we in, starten eindelijk de diesel en rijden gewoon tegen de richting in, aan de verkeerde kant van de weg (ze rijden hier links) de snelweg op.

Deze 4WD camper is weer anders als die van de vorige keer, lijkt wat minder slim, vanbinnen krapper, minder opbergruimte maar als we eindelijk – zeven uur na aankomst – op het terras van Olive Groove Guesthouse, waar we een nachtje gaan verblijven een wijntje drinken, dopen we onze nieuwe “huis op wielen voor de komende vier weken” net als onze vorige “Mathilde”. Onze mascotte (een pluche rendier, met kerstlied) hangen we een de achteruitkijkspiegel (overigens een zinloos instrument want met een bakje achterop kan je toch niet naar achteren kijken via deze spiegel) en toasten op vier weken toeren door Namibie en Botswana.

De reis van Mathilde, op zoek naar de grote vijf (wat die dan ook mogen zijn) kan beginnen.