illigaal in Angola

Divundu, 30 mei 2016

We staan in Angola – vanuit de lodge bij onze campingplaats maken we een ochtend boottochtje op de Okavango rivier. Ze noemen het een cruise, maar het zijn twee oude kano’s met een paar planken erop, een buitenboordmotor erachter, een hekje van stro rondom en vier restaurant stoelen erop. Tegen de stroom in, bij opkomende zon in ons gezicht en het windje in de rug is het goed toeven. Een kopje slappe koffie erbij en de schipper welke wat uitleg geeft over wat vogeltjes welke overvliegen,

De rivier zelf is redelijk breed, honderd meter, stroomt met een snelheid van een paar kilometer per uur. Aan beide zijde wat riet en wat verder wat bomen op de achtergrond. Aan de linkerkant wat nederzettingen, vrouwen en kinderen die zichzelf of kleding wassen, vrouwen met jerrycans op hun hoofd, water halen uit de rivier. Kleurige kleding tegen de grijze lemen hutjes, zanderige grond en het riet er omheen. Ook zien we wat vee lopen, geitjes, runderen met enorme horens. Verder op de achtergrond de weg waar wij ook over reden hierna toe. Een dorp wat wakker wordt langs een rivier.

Op een uitgeholde boomstam staat een man zijn fuiken leeg te halen. Zijn netten zet hij uit in inhammetjes van de rivier. Een simpel plastic net, wat drijvertjes van plastic flesjes en wat gewichtjes van steen aan de onderkant eraan vastgeknoopt. Het is kunstig, de man is eerst bezig het netje binnen te halen, de vis verwijderen en het net een beetje op te vouwen. Daarna peddelt hij terug en zet het net weer uit, wat natuurlijk deels in de knoop zit. Staande in zijn uitgehakte boomstam, zijn peddel om steeds op het bootje steeds op de juiste plek te krijgen of houden, in de stromende rivier. En ondertussen vechten met het net en de vis.

Maar het werk is niet voor niets, als we dichterbij komen heeft hij zeker tien grotere vissen op de vloer van zijn bootje liggen.

Eigenlijk is dit bootje, deze man, het perfecte beeld van dit gebied. Er is waarschijnlijk geen honger, daarvoor is er te veel vee, kippen, geiten, runderen, bewerkte veldjes of vissen. Er is het hele jaar voldoende schoon water, er staan pompen langs de rivier voor wat irrigatie. Ook zijn er veel schooltjes. Maar verder is alles nog gewoon ambachtelijk. Mensen lopen duidelijk uren langs de weg, op weg naar school, een klein winkeltje of een andere reden. Een rund wordt geslacht langs de weg en in stukken gesneden, met een bijl, en het vlees te droge gehangen in de zon. De hutjes zijn van riet en leem, bij elkaar gehouden met riet. Er lijkt geen elektriciteit, sanitair, stromend water, alles gebeurt nog met de hand en vanuit de overleving. Een fiets is een zeldzaamheid, tientallen lopende mensen langs de weg, in de zon en het stof.

Aan de rechterzijde, riet, bomen en verder op de achtergrond wat heuvels met bomen. Veel minder activiteit, een duidelijk minder bevolkt gebied. We leggen aan op de rechterzijde, klimmen de oever op, de schipper van het vlotje heeft een kartonnen bordje, voor de foto bij zich met daarop geschreven de tekst “illegaly in Angola”. Pas dan dringt het door dat deze rivier de grens, en dat iedereen, overal deze grens oversteekt. De Angolese kant minder bevolkt.