Valreas - LeClerq

11 augustus

We verlaten Neoules, een prachtig huis van vrienden. Een zwembad met een buitenkeuken, een boomgaard en een muur eromheen. Waarschijnlijk de veiligste plaats ter wereld, niemand van buiten welke door de poort komt. De enige tocht naar buiten is de wandeling naar de boulangerie in het dorp, nog geen kilometer voor verse croissants en stokbrood, in de ochtend. Eigenlijk zitten we in quarantaine, zonder dat het verplicht is. En het is heerlijk. Twee fietstochten, een bezoek aan markt, waterval en een winkel en twee keer eten op een ruim terras buiten, verder zitten we achter de muur, waar geen virus overheen komt.

Na drie dagen reizen we verder naar Grillon. Een gelijke setting, muren rond een idylle, prachtige bomen in een ruime tuin, een mooi huis met een zwembad. Enige verschil is dat er hier een gité is. Een appartement met keuken, buiten en binnen zitje met twee slaapkamers en badkamers is. Er zal door onszelf gekookt moeten worden. En dus moeten er boodschappen worden gedaan. We stoppen in Valreas bij de LeCerq om in te slaan. Met een enorme winkelwagen en boodschappenlijst lopen we de koude winkel binnen. Desinfecteren onze handen en doen – voor het eerst gecontroleerd door een beveiligingsbeambte – ons monddoekje om.

Het zoeken van de producten welke we willen valt niet mee. Alles staat netjes bij elkaar, rubriek per rubriek in een gangpad. En niet een product per artikel maar altijd tientallen artikelen per product. Maar tien soorten pindakaas helpt niet als je Tahin zoekt. Het zou in de buurt kunnen staan omdat het eenzelfde soort product is. Maar het staat er niet. En er is ook geen afdeling met oosterse producten. Na drie keer de winkel van een paar voetbalvelden groot doorkruist te hebben, staat er nog een pot, op de onderste plank, onder in een vak, bij de producten van de wereld. Met een stoflaag. En dit is niet het enige product wat op ons wensenlijstje staat wat verstopt is. Er zijn veel producten voor de Franse keuze, maar een stapje erbuiten is er vrijwel niets.

Door de zoektocht doorkruisen we de winkel, van links naar rechts en van onder naar boven, verschillende. En dat is met de drukte in de gangpaden niet echt eenvoudig. Het vullen van de vakken vanuit volle containers gecombineerd met een soort middag file van kopers maakt het regelmatig zo druk als een markt in Amsterdam. Een echte beperking van het aantal wagentjes hebben ze nog niet bedacht, ook eenrichtingsverkeer – wat in deze ruimte zeker mogelijk is – lijkt nog niet bedacht te zijn. Of is het niet voorgeschreven dus waarom zou je het doen. Monddoekjes is alles, verder is er niets.

Wij scoren alles, rijden door en drinken ons eerste aperitiefje op het terras. Creëren een heerlijke koude soep met gebakken aubergines en knoflook, salade met een verrassende dressing van tahin en een borrelhap met brood in een crème van yoghurt met tahin en citroen. Heerlijke Midden-Oosten recepten wat ook bij de vijfendertig graden plus hoort. Samen met een wat Afrikaanse muziek, achter de muur, genieten we nog lang van de warme avond. Met zijn drieën, wat drank een zwoele avond.