Dubai - Barbier aan het water
03 Februari 2018 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Dubai, 3 februari 2018
Volgens een oude traditie ga ik de laatste dag van mijn vakantie naar een lokale barbier. De vakantie aangroei weer laten verwijderen, het scheermes gaat nooit mee op reis, dus voor de terugreis moet er wel wat gebeuren. En in Dubai is er volop keuze, honderden kappers voor Indiaanse en Pakistaanse gastarbeiders of een paar barbiers voor de ijdele, rijke, Arabische mannen en de Europeaanse expats.
Het grootste deel (meer als 70%) van de bevolking in Dubai komt uit India of Pakistan, en daarom zijn er in de wijken waarin ze wonen, net als in India, enorm veel kappers. Voor een paar euro, in een ouderwetse kappersstoel met een gebroken spiegel, goedkoop zeiltje op de grond en tien man in de wacht. En dan een kapper welke hooguit een paar woorden Engels spreekt en het niet gedesinfecteerde scheermes op je keel zet. We passeren er tientallen in onze wandeling naar de oude wijk aan het water in Dubai, in het echte Little India.
In de oude wijken aangekomen bezoeken we de textiel en goud souk, het coffee museum, wat kunst ateliers en prachtig herstelde straatjes met huizen uit de beginjaren van de stad. En met de Abri’s, de traditionele roeiboten, tegenwoordig open motorboten. Twintig zitplaatsen op een verhoging rond de motor met een stukje zeil om op te zitten. We reizen voor een paar dubbeltjes naar de overkant.
En daar liggen ze nog steeds de Dhows – de traditionele zeilschepen (maar tegenwoordig natuurlijk ook volledig gemotoriseerd). De lading, koelkasten, airconditioners, pannen etc., ligt op de kade, en de schepen worden hoog opgeladen, klaar voor vertrek naar de ondiepe havens aan de kust in Iran. Hier is echt niets veranderd, deze schepen lagen hier bij mijn eerste bezoek begin jaren tachtig, en ze zijn er nog steeds. Het blijft een geweldig gezicht, nog steeds schepen geladen met de hand, niets geen containers of scheepskranen. Tientallen schepen aan de kade en honderd Abri’s welk de rivier kruizen, een levendig geheel op het water, een geweldig gezicht.
Midden 19de eeuw woonde hier aan de rivier 700-800 mensen, levend van de parelvisserij en later de handel met de Dhows naar Iran. In de jaren tachtig was het een stad geworden van 300.000 inwoners. Nu is Dubai gegroeid tot 2,2 miljoen, gebouwd op een hoop olie-dollars . Met de hoogste toren van de wereld, schaatsbaan, skipiste en diepzee aquarium waarin je kan duiken. Een floriade, duurste Hotel van de wereld, midden in de woestijn en alles begon hier aan het water. Een ongelooflijke groei, maar de rivier, Dhow’s en Abri’s zijn er nog steeds. Net als de grachtengordel van Amsterdam. Eigenlijk is dit ook het mooiste stukje van Dubai. We zitten op een terras aan het water, eten mezza (meerdere hapjes, humus, salade) en drinken wat thee. Het blijft een mooi gezicht deze rivier met zijn ouderwetse drukte.
Maar voor de kapper kies ik toch maar voor een trendy barbier, voor de ijdele Arabieren in hun smetteloze witte Kandura, met hun goed verzorgde baard en zoete parfum. Ergens onder een Hotel, in een strak design omgeving, wordt mijn anderhalve week oude baardgroei verwijderd.
De kapper blijkt een (Arabische) geboren Belg te zijn, al een paar jaar wonend in Dubai. Het gesprek gaat eigenlijk meer over Antwerpen, Brussel, Amsterdam dan over het leven hier. Eigenlijk is dit ook het echte Dubai, 85% van de bewoners komen uit de hele wereld, de resterende 15% heeft het geld en laat zijn baard iedere week bijknippen in een trendy kapper.
Het scheren gaat niet echt goed, de huid en haren worden niet zacht gemaakt. Het mes doet pijn en later blijkt er ook een sneetje in mijn huid te zitten. Een slechte kapper, tien keer duurder als in Little India.
Volgens een oude traditie ga ik de laatste dag van mijn vakantie naar een lokale barbier. De vakantie aangroei weer laten verwijderen, het scheermes gaat nooit mee op reis, dus voor de terugreis moet er wel wat gebeuren. En in Dubai is er volop keuze, honderden kappers voor Indiaanse en Pakistaanse gastarbeiders of een paar barbiers voor de ijdele, rijke, Arabische mannen en de Europeaanse expats.
Het grootste deel (meer als 70%) van de bevolking in Dubai komt uit India of Pakistan, en daarom zijn er in de wijken waarin ze wonen, net als in India, enorm veel kappers. Voor een paar euro, in een ouderwetse kappersstoel met een gebroken spiegel, goedkoop zeiltje op de grond en tien man in de wacht. En dan een kapper welke hooguit een paar woorden Engels spreekt en het niet gedesinfecteerde scheermes op je keel zet. We passeren er tientallen in onze wandeling naar de oude wijk aan het water in Dubai, in het echte Little India.
In de oude wijken aangekomen bezoeken we de textiel en goud souk, het coffee museum, wat kunst ateliers en prachtig herstelde straatjes met huizen uit de beginjaren van de stad. En met de Abri’s, de traditionele roeiboten, tegenwoordig open motorboten. Twintig zitplaatsen op een verhoging rond de motor met een stukje zeil om op te zitten. We reizen voor een paar dubbeltjes naar de overkant.
En daar liggen ze nog steeds de Dhows – de traditionele zeilschepen (maar tegenwoordig natuurlijk ook volledig gemotoriseerd). De lading, koelkasten, airconditioners, pannen etc., ligt op de kade, en de schepen worden hoog opgeladen, klaar voor vertrek naar de ondiepe havens aan de kust in Iran. Hier is echt niets veranderd, deze schepen lagen hier bij mijn eerste bezoek begin jaren tachtig, en ze zijn er nog steeds. Het blijft een geweldig gezicht, nog steeds schepen geladen met de hand, niets geen containers of scheepskranen. Tientallen schepen aan de kade en honderd Abri’s welk de rivier kruizen, een levendig geheel op het water, een geweldig gezicht.
Midden 19de eeuw woonde hier aan de rivier 700-800 mensen, levend van de parelvisserij en later de handel met de Dhows naar Iran. In de jaren tachtig was het een stad geworden van 300.000 inwoners. Nu is Dubai gegroeid tot 2,2 miljoen, gebouwd op een hoop olie-dollars . Met de hoogste toren van de wereld, schaatsbaan, skipiste en diepzee aquarium waarin je kan duiken. Een floriade, duurste Hotel van de wereld, midden in de woestijn en alles begon hier aan het water. Een ongelooflijke groei, maar de rivier, Dhow’s en Abri’s zijn er nog steeds. Net als de grachtengordel van Amsterdam. Eigenlijk is dit ook het mooiste stukje van Dubai. We zitten op een terras aan het water, eten mezza (meerdere hapjes, humus, salade) en drinken wat thee. Het blijft een mooi gezicht deze rivier met zijn ouderwetse drukte.
Maar voor de kapper kies ik toch maar voor een trendy barbier, voor de ijdele Arabieren in hun smetteloze witte Kandura, met hun goed verzorgde baard en zoete parfum. Ergens onder een Hotel, in een strak design omgeving, wordt mijn anderhalve week oude baardgroei verwijderd.
De kapper blijkt een (Arabische) geboren Belg te zijn, al een paar jaar wonend in Dubai. Het gesprek gaat eigenlijk meer over Antwerpen, Brussel, Amsterdam dan over het leven hier. Eigenlijk is dit ook het echte Dubai, 85% van de bewoners komen uit de hele wereld, de resterende 15% heeft het geld en laat zijn baard iedere week bijknippen in een trendy kapper.
Het scheren gaat niet echt goed, de huid en haren worden niet zacht gemaakt. Het mes doet pijn en later blijkt er ook een sneetje in mijn huid te zitten. Een slechte kapper, tien keer duurder als in Little India.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
