Namibië, NamibRand | Wereldend

Een uithangbord voor een boerderij langs de weg. De boerderij heet “Wereldend” en we moeten, volgens onze routeinformatie, bij een plaatsje met deze naam linksaf. Een simpele instructie alleen is er geen plaatsje en ook geen weg naar links. Er is een hek zonder ingang langs de weg. Op de kaart staat de boerderij aangegeven op een kruising maar het is langs een doorlopende weg. Meer informatie is er niet. Er is geen routeplanner met satelliet plaatsbepaling aan boord. En dekking met een telefonie netwerk is er ook niet. Sinds vertrek hebben we ook geen werkende Wifi verbinding gehad. Detail kaart op internet bekijken en opslaan voor vertrek gaat dus ook niet.

We zijn volledig op onszelf aangewezen. Of op deze magere omschrijving. De grote lijnen en wegen, tot bijna karresporen staan op de kaart. Maar deze dus niet. Doorrijden of terug. Vragen helpt ook niet want er is niemand te zien.

Onze oorspronkelijke planning hebben we aangepast omdat we gisteren onze eindbestemming niet bereikt hebben. Dus vandaag hebben we de route wat ingekort en veranderd. Eerst boodschappen aangevuld. De honderdveertig liter dieseltank weer opgevuld, voor iets minder als een euro per liter. Daarna de snelweg naar Maltahohe en over de Zaris pass. Een heerlijk klim met een prachtig uitzicht. Een hoogste punt van tweeduizend meter, maar de omgeving is ook al duizend meter hoog. Een paar stukjes van minimaal twintig procent. Maar alleen rijdend over een vijftien meter brede gravelweg maakt het heel relaxed. Prachtige heuvels met veel kleuren. Het rode zand, donkere grafiet van de rotsen, stukken lichter zand en verschillende gradaties groen afhankelijk van de soort vegetatie. En delen met schaduw van wolken.

Na de afdaling een driesprong en na 5 kilometer een boerderij met de juiste naam, maar niet met een weg. We rijden wat door, discussiëren, keren om. Terug naar de driesprong. Daar was ook weinig wat ons kon helpen. We keren weer en zien bij een hek, vlak na de kruising, een bord. Met de naam van onze camping – waar we eigenlijk pas morgen zouden aankomen.

Na het hek rijden we tien kilometer over een erf, tot een tweede hek. Hier begint het grootste natuurpark van Namibië in privé bezit. Een stichting voor behoud, uitbreiding en educatie over deze woestijn.

Er is geen campingplaats (er zijn er ook maar drie) beschikbaar. Wel een “Family Hide Out”. Een huis met tien bedden, grote woonkamer, keuken, douches en aantal slaapkamers. Helemaal voor ons. En ook helemaal alleen. Het gebouw staat vijf kilometer van de receptie. Midden in een woestijn van lang, zacht wuivend, gras. En in de verte wat bomen. Met aan de voorzijde ver weg wat bergen en aan de achterkant zandduinen.

Er heerst stilte in deze luxe. Na het installeren hebben we de keuze uit twaalf tuinstoelen en twee terrassen. We braaien wat worsten voor bij de pasta en kijken om ons heen. In de verte zien we wat onyxen. Verder is er alleen maar het continue wisselende uitzicht. De zon gaat onder en steekt de lucht in vlammen.

Uiteindelijk wordt het te koud, we gaan slapen in onze camper. Voelt toch beter als in een groot leeg huis.

Het einde van de wereld is mooi, nooit gedacht.

NamibRand, 14 maart 2022