Tripje naar pampus

Uiteindelijk moet toch ook het hele eiland bezocht worden. Simpelste manier is een auto te huren en met de kaart en een reisboek langs alle highlights te rijden, maar dan moet je wel een rijbewijs op vakantie meenemen. Tweede alternatief is met het openbaar vervoer, maar dan is een week vakantie zeker niet genoeg en is het openbaar vervoer hier ook te onduidelijk voor. Binnen Willemstad en omstreken gaat het nog, maar naar het westen van het eiland gaat dit niet lukken. Blijft dus over een Tripje, rondgereden worden met een groep onbekende, 15 minuten te krijgen voor een fotostop, steeds weer wachten op dat ene stelletje wat altijd te laat terug komt, en stoppen bij souvenier winkels al wil je helemaal niets kopen.

Maar het "onthaast" wel, niet nadenken, niet zelf rijden en de chauffeur / gids verteld over iedere boom zijn achtergrond kennis. En dit laatste ook nog tweetalig - zodat je iedere uitleg ook twee keer hoort en het dus ook veel beter blijft hangen. Of je geintresseerd bent in al deze informatie maakt niet, maar zodra we reden verteld de gids zijn (gekleurde) verhaal. En het is duidelijk een Nederlander welke geëmigreerd is, een jaar of twintig geleden.

We zien wel het hele eiland en horen het hele verhaal. Gelukkig is het eiland niet zo groot, ca 60 km lang bij 5 tot 15 km breed, volgens mij vergelijkbaar met Texel. Daarnaast is een groot deel eigendom van een Nederlandse familie en dus verboden gebied, is een groot deel haven en raffinaderij, dus niet Intressant. De rest bestaat uit een groot bewoond gebied rond willemstad, waar 100.000 mensen wonen en de rest van het eiland wat ruw en bijna ondoordringbaar begroeid is of waar wat kleine dorpjes zijn, of pogingen om resorts te ontwikkelen. Ruwe kust aan de oostkant met prachtige hoge golven tegen vulkanisch gesteente en mooie inhammetjes met bounty strandjes aan de westkust.

Meer is er niet, vrijwel overal rotsgrond waar niets op groeit, geen grootschalige tuin of akkerbouw, paar geitjes maar verder helemaal niets. Zonder toerisme, haven, olie en zakelijke dienstverlening zou er hier niets zijn. Maar nu is het redelijk welvarend, zeker geen ontwikkelingsland meer, met een minimumloon van 400 USD per maand en maar 9 % geregistreerde werkeloosheid. Maar het is geen individueel land dus het komt niet voor op de lijst van de UN.

Onze medereizigers voldoen volledig aan alle verwachtingen van de mensen welke dit soort tripjes doen, maar als wij ons best doen mogen we nog net mee.

We rijden door een groot aantal wijken van willemstad, met uitleg over bewoners, historie en de huizen. Stoppen op een uitzichtpunt met souveniers winkel, gaan verder door de wijken, terug langs een lokale likeur fabriek ( inclusief proeven en voor de liefhebbers kopen), door een van de wegen naar het westen naar het ruige vulkaangebied ( voor de bekende 15 minuten wandeling) naar het uiterste puntje waar we zelf een lunch kunnen nemen bij restaurant. Daarna een uur zwemmen op een bounty strandje (snorkelen) en terug via de zoutvelden met wat flamingo's.

Kortom een leerzaam schoolreisje, enige wat ontbrak is het examen aan het einde.

Vermoeid van deze dag maken we een Tripje naar pampus, een restaurant wat alleen door zijn naam voor ons een must was.