Canada: Vancouver City
06 September 2019 | Canada, Vancouver
6 September 2019
Tweeeneenhalve dag om een stad te bezoeken of te doorgronden. Voor de Campertrip hebben we al wat rondgekeken. We liepen toen wat doelloos rond, met een jetlag en het vooruitzicht van de hele reis voor ons. Nu moeten we echt alle verplichte bezienswaardigheden doen welke horen bij een citytrip, netjes zoals dat hoort en zoals het in de reisgidsen en op internet staat. Een aantal hebben we al gezien maar nu moet alles afgevinkt worden. Er is geen ontkomen aan, het is tijd om de toerist uit te hangen.
We starten met een bezoek aan de Art Gallerie, een mooi gebouw midden in de stad. In totaal een drietal exposities en een klein stukje vaste collectie. Na twee weken de grootse natuur, de cultuur van de indianen maar ook die van de cowboys in Canada te hebben beleefd valt deze cultuurtempel tegen. Een grootse expositie over een europese beeldhouwer uit de periode na de tweede wereldoorlog, een zeer brede collage van beelden over het begrip straat en een Amerikaanse fotograaf. Mooie zalen maar geen enkele relatie met de stad of het land. Het verhaal ontbreekt.
De tweede verplichte stop is de fietstocht rond Stanley Island. Een rondje om een schiereiland, totaal negen kilometer. Beginnend binnen in de baai met uitzicht over de haven, langs de oceaan en weer eindigend aan de andere kant bij de baai aan de andere kant. Een smal fietspad, met veel touristen welke hetzelfde rondje doen in dezelfde richting, op dezelfde plaats afstappen voor een foto en exact dezelde foto maken. Leuk tochtje maar eigenlijk niet noemenswaardig of groots.
We vervolgen deze fietstocht naar het Museum of Antropology. Als eerste passeren we een parkje met veertien verschillende drieeneenhalve meter hoge beelden van een lachende man (potret van de kunstenaar). Aanstekelijk en leuk kunstwerk. Daarna een schitterende fietstocht, eerst langs het Museum van Vancouver, wat we de eerste keer bezocht hadden en zeker geen tweede bezoek waard is. Verder langs het strand met een heus klimmetje aan het einde naar een geweldig museum, met niet alleen schitterende totempalen. We fietsen vrijwel alleen op een fietspad, de toeristenhorde langs Stanley Park is verdwenen. Terug gaan we nog even langs Granville Island, blijft zelfs voor een tweede bezoek een leuk artistiek (maar ook toeristisch) plekje, nu moesten we gericht naar een winkeltje om iets te kopen. Gebroken zijn we na totaal vijftig kilometer fietsen op krakende, slecht zittende huurfietsjes.
We maken de top tien de volgende dag af met een bezoek aan de “suspension bridge”. Een klein stukje oerbos met een kloof op tien kilometer van de binnenstad, net buiten de buitenwijken, wat toegankelijk is gemaakt. Over de kloof een hangbrug, zeventig meter boven het riviertje met een lengte van honderveertig meter. Twee kabels met honderd fotograverende toeristen die erover heen zwalken door de continue beweging van de brug. Eromheen wat wandelpaden, over de grond, op hoogte tussen de bomen of op een stale constructie boven de kloof. Natuurlijk educatief, maar op deze manier heeft het weinig te maken met het oerbos. Het is een fotoshoot, selfies met een boom als achtergrond. Daarna is er een stukje verder een kabelbaan naar een bergtop in de buurt. Met honderd man tegelijk naar de top en terug, voor een volgende selfie. Een tweede bezoek aan Gastown is niet echt mogelijk omdat er drie cruise schepen in de stad zijn en lopen op straat niet mogelijk is door de drukte.
Wij geven het op, we hebben ze gezien. De top tien maakt niet echt indruk op ons. De verplichte nummers zijn niet inspirerend of verrassend. Behalve het Museum of Antrapology en de fietstocht ernaartoe zijn ze niet echt herinneringswaardig.
Maar gelukkig is er meer. Terrasje in de zon, lunch langs het strand, uit eten in een echt restaurant. Mensen om naar te kijken, luisteren. Het stadsleven wat we twee weken niet geproefd hebben. Een stad is altijd meer als wat bezienswaardigheden. De sfeer op straat is gemoedelijk, een grote provinciestad met ambitie. Zeker geen metropool. Ookal zijn er wel veel zwervers op straat en nu niet alleen in China town.
We eindigen met een dinercruise bij ondergaande zon. Tafeltjes met hoofdzakelijk feestvierende Canadezen. Een buffetmaaltijd met levende muziek en uitzicht. Nog een keer varen langs de fietspaden welke we gefietst hebben. Kijken naar de dalende watervliegtuigen en schepen. Of langs de jachthavens, de honderden bootjes maar vooral naar de hoogbouw, met de verlichtte straten en woningen.
Zoals altijd, is het mooier van een afstand als dat je er midden tussen zit. Een waardige afsluiting.
Tweeeneenhalve dag om een stad te bezoeken of te doorgronden. Voor de Campertrip hebben we al wat rondgekeken. We liepen toen wat doelloos rond, met een jetlag en het vooruitzicht van de hele reis voor ons. Nu moeten we echt alle verplichte bezienswaardigheden doen welke horen bij een citytrip, netjes zoals dat hoort en zoals het in de reisgidsen en op internet staat. Een aantal hebben we al gezien maar nu moet alles afgevinkt worden. Er is geen ontkomen aan, het is tijd om de toerist uit te hangen.
We starten met een bezoek aan de Art Gallerie, een mooi gebouw midden in de stad. In totaal een drietal exposities en een klein stukje vaste collectie. Na twee weken de grootse natuur, de cultuur van de indianen maar ook die van de cowboys in Canada te hebben beleefd valt deze cultuurtempel tegen. Een grootse expositie over een europese beeldhouwer uit de periode na de tweede wereldoorlog, een zeer brede collage van beelden over het begrip straat en een Amerikaanse fotograaf. Mooie zalen maar geen enkele relatie met de stad of het land. Het verhaal ontbreekt.
De tweede verplichte stop is de fietstocht rond Stanley Island. Een rondje om een schiereiland, totaal negen kilometer. Beginnend binnen in de baai met uitzicht over de haven, langs de oceaan en weer eindigend aan de andere kant bij de baai aan de andere kant. Een smal fietspad, met veel touristen welke hetzelfde rondje doen in dezelfde richting, op dezelfde plaats afstappen voor een foto en exact dezelde foto maken. Leuk tochtje maar eigenlijk niet noemenswaardig of groots.
We vervolgen deze fietstocht naar het Museum of Antropology. Als eerste passeren we een parkje met veertien verschillende drieeneenhalve meter hoge beelden van een lachende man (potret van de kunstenaar). Aanstekelijk en leuk kunstwerk. Daarna een schitterende fietstocht, eerst langs het Museum van Vancouver, wat we de eerste keer bezocht hadden en zeker geen tweede bezoek waard is. Verder langs het strand met een heus klimmetje aan het einde naar een geweldig museum, met niet alleen schitterende totempalen. We fietsen vrijwel alleen op een fietspad, de toeristenhorde langs Stanley Park is verdwenen. Terug gaan we nog even langs Granville Island, blijft zelfs voor een tweede bezoek een leuk artistiek (maar ook toeristisch) plekje, nu moesten we gericht naar een winkeltje om iets te kopen. Gebroken zijn we na totaal vijftig kilometer fietsen op krakende, slecht zittende huurfietsjes.
We maken de top tien de volgende dag af met een bezoek aan de “suspension bridge”. Een klein stukje oerbos met een kloof op tien kilometer van de binnenstad, net buiten de buitenwijken, wat toegankelijk is gemaakt. Over de kloof een hangbrug, zeventig meter boven het riviertje met een lengte van honderveertig meter. Twee kabels met honderd fotograverende toeristen die erover heen zwalken door de continue beweging van de brug. Eromheen wat wandelpaden, over de grond, op hoogte tussen de bomen of op een stale constructie boven de kloof. Natuurlijk educatief, maar op deze manier heeft het weinig te maken met het oerbos. Het is een fotoshoot, selfies met een boom als achtergrond. Daarna is er een stukje verder een kabelbaan naar een bergtop in de buurt. Met honderd man tegelijk naar de top en terug, voor een volgende selfie. Een tweede bezoek aan Gastown is niet echt mogelijk omdat er drie cruise schepen in de stad zijn en lopen op straat niet mogelijk is door de drukte.
Wij geven het op, we hebben ze gezien. De top tien maakt niet echt indruk op ons. De verplichte nummers zijn niet inspirerend of verrassend. Behalve het Museum of Antrapology en de fietstocht ernaartoe zijn ze niet echt herinneringswaardig.
Maar gelukkig is er meer. Terrasje in de zon, lunch langs het strand, uit eten in een echt restaurant. Mensen om naar te kijken, luisteren. Het stadsleven wat we twee weken niet geproefd hebben. Een stad is altijd meer als wat bezienswaardigheden. De sfeer op straat is gemoedelijk, een grote provinciestad met ambitie. Zeker geen metropool. Ookal zijn er wel veel zwervers op straat en nu niet alleen in China town.
We eindigen met een dinercruise bij ondergaande zon. Tafeltjes met hoofdzakelijk feestvierende Canadezen. Een buffetmaaltijd met levende muziek en uitzicht. Nog een keer varen langs de fietspaden welke we gefietst hebben. Kijken naar de dalende watervliegtuigen en schepen. Of langs de jachthavens, de honderden bootjes maar vooral naar de hoogbouw, met de verlichtte straten en woningen.
Zoals altijd, is het mooier van een afstand als dat je er midden tussen zit. Een waardige afsluiting.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
