Canada: Fraser Lake - Tete Jaun - Truckersleven
29 Augustus 2019 | Canada, Tête Jaune
29 Augustus 2019
Het is drie graden, zes uur in de ochtend als ik naar buiten stap. Rechts van me staat een Moose en een puppy Mooseje (of baby Moose) staat tien meter verder. Hij draait zich om en loopt het pad verder op. Bij mij dringt langzaam de temperatuur door in mijn botten. Strak blauwe hemel, langs het meer maar wel enorm koud. Snel weer terug naar ons hutje, met dakraam wijd open, en wel acht graden. Dit is geen wakker worden.
De tweede poging een uurtje later is niet veel beter al voelen de zonnestralen al warm. We doen de grote verdwijntruc, geen gebakken eieren met spek maar een kale boterham met pindakaas en een bakje koffie/thee. Snel de procedure van vertrek, losse spullen opbergen, in de koelkast alles vast zetten, de deurtjes echt goed in slot drukken en de luiken dicht. Buiten de elektriciteit en water afkoppelen, slangen opbergen. Daarna controle van alle luikjes aan de buitenkant, het trapje opklappen en vastzetten. De motor starten, de koppeling van Parkeerstand in de Drive stand, de handrem los en gasgeven. En niet vergeten de kachel in de wagen op drieentwintig graden.
Het plan vandaag is kilometers maken. Er zijn nog viertienhonderd kilometers en zeven dagen. Dus is de keuze simpel, iedere dag twee honderd kilometer. Of een rustdag onderweg en zes reisdagen, of twee rustdagen met vijf reisdagen. Bij de laatste zijn de reisdagen gemiddeld tweehondertachtig kilometer, of inclusief lunch, winkelen en wat wegopbrekingen wel vijf uur rijden. Een dillema en dus tijd voor een compromis. Snel naar het zuiden, naar de warmte. Dus vandaag bijna vijfhonderd kilometer. Dan ziet bovenstaande probleem er heel anders uit, en is het waarschijnlijk tien graden warmer.
Na een stuk secundaire weg draaien we Yellowhead higway weer op. We voeren de snelheid op tot het maximaal toegestane plus tien procent. De wegen zijn leeg, de omgeving wordt heuvelachtig. De continue bossen verdwijnen en er ontstaan landerijen. Afgewisseld met bossen is er wijds uitzicht. Er passeren wat meren, dorpjes. Ontspannen met de cruise control aan rijden we vrijwel alleen en maken echt voortgang. Af en toe iemand welke ons inhaalt, en nog veel minder vaak iemand wie wij inhalen.
Halverwege kopen we een brood in een supermarkt, gooien de tank vol en gaan verder. Dit is het echte truckersleven. Country muziek uit de radio, een hand licht aan het stuur, voeten tegen het dashboard en kilometers maken. Qou Vadis, Scania Vabis – een maand geleden zongen we het nog in Haarlem, met Freek:
Je komt nooit thuis, weet uit ervaring beter..
Helemaal alleen ben je tenslotte
Voor je de toekomst, achter je wat was
Scania Vabis, mijn mascotte
Handen aan het stuurwiel
Rechtervoet op het gas.
Net toen we optimistisch werden moesten we stoppen, werkzaamheden op de weg. Een half stilstaan om daarna achter een “Pilot wagen” over een baan langs een asfalteermachine te rijden. Vooraan in de rij een echte vrachtwagen, een Mack. Ronkende motor met de chauffeur achter zijn stuur.
Daarachter de echte “Harley Davidson” rijder, leren jack met een embleem op zijn jack, leren broek over zijn spijkerbroek waarbij zijn kruis en kont vrij zijn. Grijs haar, donkere bril, agressief rondstappend en bellend.
Na de onderbreking benaderen we de rockies, aan beide zijde hoge bergen en alleen maar bomen, bomen en bomen. Op de hoogste pieken ligt wat sneeuw, wat lager ontstaan wat mistflarden.
We draaien de Yellowowhead af. Deze snelweg is totaal 2.800 kilometer lang en gaat door de rockies, via Jasper verder naar Winnipeg, wij buigen af naar het zuiden. De national snelweg is genaamd naar een handelaar en ontdekkingsreiziger uit de negentiende eeuw, welke deze route heeft ontdekt, inclusief de passage naar Jasper. Zijn bijnnaam was Tete Jaun (vertaald betekend dit “geel hoofd”) en precies in dit plaatsje en na duizend kilometer op deze weg stoppen we voor vandaag.
Prachtig gelegen aan de Fraser rivier zitten we in een restaurant. Heerlijke steak en zalm, bij een zacht ondergaand zonnetje, gedenken we hem.
Het is drie graden, zes uur in de ochtend als ik naar buiten stap. Rechts van me staat een Moose en een puppy Mooseje (of baby Moose) staat tien meter verder. Hij draait zich om en loopt het pad verder op. Bij mij dringt langzaam de temperatuur door in mijn botten. Strak blauwe hemel, langs het meer maar wel enorm koud. Snel weer terug naar ons hutje, met dakraam wijd open, en wel acht graden. Dit is geen wakker worden.
De tweede poging een uurtje later is niet veel beter al voelen de zonnestralen al warm. We doen de grote verdwijntruc, geen gebakken eieren met spek maar een kale boterham met pindakaas en een bakje koffie/thee. Snel de procedure van vertrek, losse spullen opbergen, in de koelkast alles vast zetten, de deurtjes echt goed in slot drukken en de luiken dicht. Buiten de elektriciteit en water afkoppelen, slangen opbergen. Daarna controle van alle luikjes aan de buitenkant, het trapje opklappen en vastzetten. De motor starten, de koppeling van Parkeerstand in de Drive stand, de handrem los en gasgeven. En niet vergeten de kachel in de wagen op drieentwintig graden.
Het plan vandaag is kilometers maken. Er zijn nog viertienhonderd kilometers en zeven dagen. Dus is de keuze simpel, iedere dag twee honderd kilometer. Of een rustdag onderweg en zes reisdagen, of twee rustdagen met vijf reisdagen. Bij de laatste zijn de reisdagen gemiddeld tweehondertachtig kilometer, of inclusief lunch, winkelen en wat wegopbrekingen wel vijf uur rijden. Een dillema en dus tijd voor een compromis. Snel naar het zuiden, naar de warmte. Dus vandaag bijna vijfhonderd kilometer. Dan ziet bovenstaande probleem er heel anders uit, en is het waarschijnlijk tien graden warmer.
Na een stuk secundaire weg draaien we Yellowhead higway weer op. We voeren de snelheid op tot het maximaal toegestane plus tien procent. De wegen zijn leeg, de omgeving wordt heuvelachtig. De continue bossen verdwijnen en er ontstaan landerijen. Afgewisseld met bossen is er wijds uitzicht. Er passeren wat meren, dorpjes. Ontspannen met de cruise control aan rijden we vrijwel alleen en maken echt voortgang. Af en toe iemand welke ons inhaalt, en nog veel minder vaak iemand wie wij inhalen.
Halverwege kopen we een brood in een supermarkt, gooien de tank vol en gaan verder. Dit is het echte truckersleven. Country muziek uit de radio, een hand licht aan het stuur, voeten tegen het dashboard en kilometers maken. Qou Vadis, Scania Vabis – een maand geleden zongen we het nog in Haarlem, met Freek:
Je komt nooit thuis, weet uit ervaring beter..
Helemaal alleen ben je tenslotte
Voor je de toekomst, achter je wat was
Scania Vabis, mijn mascotte
Handen aan het stuurwiel
Rechtervoet op het gas.
Net toen we optimistisch werden moesten we stoppen, werkzaamheden op de weg. Een half stilstaan om daarna achter een “Pilot wagen” over een baan langs een asfalteermachine te rijden. Vooraan in de rij een echte vrachtwagen, een Mack. Ronkende motor met de chauffeur achter zijn stuur.
Daarachter de echte “Harley Davidson” rijder, leren jack met een embleem op zijn jack, leren broek over zijn spijkerbroek waarbij zijn kruis en kont vrij zijn. Grijs haar, donkere bril, agressief rondstappend en bellend.
Na de onderbreking benaderen we de rockies, aan beide zijde hoge bergen en alleen maar bomen, bomen en bomen. Op de hoogste pieken ligt wat sneeuw, wat lager ontstaan wat mistflarden.
We draaien de Yellowowhead af. Deze snelweg is totaal 2.800 kilometer lang en gaat door de rockies, via Jasper verder naar Winnipeg, wij buigen af naar het zuiden. De national snelweg is genaamd naar een handelaar en ontdekkingsreiziger uit de negentiende eeuw, welke deze route heeft ontdekt, inclusief de passage naar Jasper. Zijn bijnnaam was Tete Jaun (vertaald betekend dit “geel hoofd”) en precies in dit plaatsje en na duizend kilometer op deze weg stoppen we voor vandaag.
Prachtig gelegen aan de Fraser rivier zitten we in een restaurant. Heerlijke steak en zalm, bij een zacht ondergaand zonnetje, gedenken we hem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
