Back to civilisation
15 November 2012 | Australië, Sydney
We reinigen ons tentje op wielen, Mathilde, nuttigen ons laatste camper ontbijt en rijden de camping af. Over exact dezelfde weg terug naar Cairns. In de stad naar een auto wasstraat om de camper ook aan de buitenzijde weer glimmend te hebben en leveren de camper in bij een verhuurstation.
Hij staat er alleen bij, op een parkeerplaats, alleen gelaten door zijn tijdelijke eigenaars te wachten op zijn volgende rit. Je zou hem bijna een klopje geven op zijn motorkap, bij de 320 duizend kilometer zijn er weer 2 duizend probleemloos bijgekomen.
Het rechts rijden ging eigenlijk redelijk eenvoudig, het schakelen en optrekken leek op het in beweging trekken van een tien tonner, en het gekraak en gedreun achterin was bij het nemen van een te scherpe bocht soms oorverdovend, maar alles bleef heel en met raam open met 80 km/ uur was het heerlijk gouden.
We worden naar de luchthaven gebracht, wachten een paar uurtjes, stappen in een vliegtuig om er paar uur later in Sydney uit te stappen. Taxi ritje en we stappen in ons volgende appartement, dit keer geen twee slaapkamers of twee toiletten maar verder is dit zeker vergelijkbaar, wederom een enorm balkon, alleen het uitzicht over de haven is volledig volgebouwd. Wat maakt het uit.
Korte wandeling naar een supermarktje en uiteindelijk zitten we om tien uur s'avonds met heerlijke warme scones, marmalade, zalm en kaas op het balkon.
Deemoedig, het voelt als het begin van de terugweg. Cape Trib en de zonsverduistering was het verste en waarschijnlijk hoogste punt en dus zijn we op de weg terug, en daar zijn we zeker nog niet aan toe. De reis lijkt op zijn retour, over de top heen, de beklimming is voorbij, nu komt de afdaling. En die gaat meestal snel, maar we hebben nog wel een paar tussenstops te gaan.
De luxe is heerlijk, eindelijk weer een echte eigen douche en bad, na twee weken aanrotzooien, een groot bed met schone lakens, een enorme TV met nieuws, ook al wordt je daar zeker niet vrolijk van (Israël welke net een Hamas leider heeft vermoord).
Sydney here we come.
Hij staat er alleen bij, op een parkeerplaats, alleen gelaten door zijn tijdelijke eigenaars te wachten op zijn volgende rit. Je zou hem bijna een klopje geven op zijn motorkap, bij de 320 duizend kilometer zijn er weer 2 duizend probleemloos bijgekomen.
Het rechts rijden ging eigenlijk redelijk eenvoudig, het schakelen en optrekken leek op het in beweging trekken van een tien tonner, en het gekraak en gedreun achterin was bij het nemen van een te scherpe bocht soms oorverdovend, maar alles bleef heel en met raam open met 80 km/ uur was het heerlijk gouden.
We worden naar de luchthaven gebracht, wachten een paar uurtjes, stappen in een vliegtuig om er paar uur later in Sydney uit te stappen. Taxi ritje en we stappen in ons volgende appartement, dit keer geen twee slaapkamers of twee toiletten maar verder is dit zeker vergelijkbaar, wederom een enorm balkon, alleen het uitzicht over de haven is volledig volgebouwd. Wat maakt het uit.
Korte wandeling naar een supermarktje en uiteindelijk zitten we om tien uur s'avonds met heerlijke warme scones, marmalade, zalm en kaas op het balkon.
Deemoedig, het voelt als het begin van de terugweg. Cape Trib en de zonsverduistering was het verste en waarschijnlijk hoogste punt en dus zijn we op de weg terug, en daar zijn we zeker nog niet aan toe. De reis lijkt op zijn retour, over de top heen, de beklimming is voorbij, nu komt de afdaling. En die gaat meestal snel, maar we hebben nog wel een paar tussenstops te gaan.
De luxe is heerlijk, eindelijk weer een echte eigen douche en bad, na twee weken aanrotzooien, een groot bed met schone lakens, een enorme TV met nieuws, ook al wordt je daar zeker niet vrolijk van (Israël welke net een Hamas leider heeft vermoord).
Sydney here we come.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
