China Town

Onmenselijke tijd, vijf uur in de ochtend, zonder ontbijt naar het treinstation, rit van dertig minuten, inchecken, daarna op e luchthaven een echt Engels ontbijt en na nog wat slenteren, instappen. Alles zoals iedere andere vlucht, relaxed, maar toch altijd weer blij als alles zonder problemen is gegaan. Een vlucht van een uur of zeven, nog even de ogen dicht na de korte nacht, daarna wat muziek, een goed boek of nog even een filmpje kijken.

Is normaal zo voorbij, alleen zitten we tussen drie ouders met kinderen, waarvan er de hele vlucht er altijd wel een aan het krijsen is, en vaak drie tegelijk. Alsof ze elkaar aanstaken. Vooral de bank voor mij zou je af en toe gewoon eens ....... Sommige vluchten duren zeven uur maar voelen als een uur of twaalf, en dit was er een van wel vijftien uur. En ook nog drie uur tijdsverschil dus gaat het een lange middag worden.

Maar aankomst Singapore, loopt alles weer perfect, we nemen de metro, en stappen zoals gepland dichtbij ons hotel uit, korte wandeling. Na inchecken eigenlijk meteen de straat op, duf, vermoeid, brandende ogen, zin om even te gaan liggen, maar als je daar aan toegeeft dan duurt het veel langer om te herstellen, afzien hoort erbij.

En dus vanuit ons kleine design hotel in China town (New Majestic), de straatjes van deze oude wijk in. De vochtige, klammige hitte, de lucht van eettentjes, knoflook, olie en de overweldige drukte van mensen, auto's. De mooie huisjes, de eerste moskee, de winkeltjes en eettenten op straat. Heerlijk, dit is zo lekker.

Mijn alle eerste reis, als stuurmansleerling in 1980, was ook naar Singapore. Ik weet nog dat ik toen, ook na een lange vliegreis, mijn eerste stappen vanuit een hotel in deze stad deed. Het is nu of ik exact hetzelfde ruik, zie, voel. Natuurlijk is er enorm veel veranderd, maar de hitte, drukte en luchten zijn in deze wijk nog precies hetzelfde. Heerlijk, zelfs na zo'n vlucht, het voelt als een warmbad, en warm is het zeker, het zweet gutst over de rug, en binnen vijf minuten is mijn shirt doorweekt. En zo hoort dat ook in Singapore.

Eten, vroeg omdat ons lichaam drie uur voorloopt, door het tijdsverschil met de rest van de bevolking, lege restaurantjes, soms nog geen kok beschikbaar. We kiezen er op de gok een. Bestellen vier gerechten bij de jongere derde generatie zoon, maar even later komt de tweede generatie zeggen dat hij andere dingen gaat maken, dit is te heet en ook teveel. Wij laten hem zijn gang gaan, en zo eten we een noodle soep (welke zijn moeder al dertig jaar maakt), een omelet met garnalen een mie met kokkels in schelp en inktvis, sweet en sour beef (zonder groenten, alleen vlees en saus) met tiger beer. Heerlijk, echt Chinees, geen consessies aan de europese smaak. Je zit op een plastic stoeltje, de keuken is een puinhoop en misschien ook niet altijd even schoon, maar het smaakt.

En dan de uitsmijter, een ligbad, buiten op het terras van onze kamer. Gordijnen er omheen zodat er geen inkijk is. Maar in de avondwarmte van Singapore, buiten, met een glaasje wijn in je bad te liggen, uniek. Overigens heeft de kamer binnen nog een geweldige douche, schitterend beschilderde wanden, schitterend.