Yorkshire - 1 tot 5 mei

Weer, wind en de deining bepalen het vervolg van onze reis. In plaats van de geplande dag in Whitby krijgen we zomaar vier dagen om Yorkshire, of exacter de Nort Yorkshire Moors, te doorgronden.

We lopen over de slingerende wegen in de heuvels, langs de weg, rivier of een treinspoor. Tussen de groene weide met de schapen, lammetjes en koeien. Of de prachtige felgele koolzaadvelden met mooi bewolkte luchten erboven. Boerderijen maar ook rijtjes arbeidershuizen midden in het landschap of dorpjes. Soms mooi uitzicht over het glooiende land maar ook hoge bermbosjes waarbij de weg een soort tunnel wordt. Steile wegen met 25% hellingen maar ook vlak door het dal.

Of we struinen langs de zee, dik gekleed met regenjassen, naar een klein keienstrand tussen twee kliffen. Over een wandelpad naar het water, met kleine kleurige strandhuisjes ernaast met uitzicht op zee. Niet om in te slapen maar voor opslag van een ligstoel of om in om te kleden. Een koude strakke storm, gevuld met regen en afwaaiend schuim heeft de mensen er verjaagd, een paar zeemeeuwen vechten gracieus in de lucht. De strandwachten schuilen in hun hutje onder de rode vlag, zich vervelend zonder zwemmers in het water. Alleen twee in sportbroeken en shirtjes zonder mouwen, joggende meisjes weerstaan de elementen.

Door het gebied passeert de Yorkshire Tour, een vierdaagse professionele wielrenronde. Stoere vrouwen en mannen, welke op hun racefiets, met korte broek en flinterdunne fietskleding, door de regen flitsen. In een minuut zijn ze het dorp door, de doorweekte toeschouwers achterlatend. Maar ze gaan weer snel de pub in om warm te worden met een pint waterig bier.

Ook bezoeken we de abdij en het museum. De oude, van afstand afschrikwekkend lijkende, kale kerkmuren met gaten waar ramen zaten, blijken in werkelijkheid stevige constructies te zijn. Gerestaureerd, zonder losse stenen of gruis. Drie hoveniers rijden op hun grasmachines rondjes tussen de muren en in de tuin eromheen. Ze creëren strakke stroken op het gazon met perfect groen, gras zonder onkruid en betonnen wandelpaden.

Al deze wandelingen, de abdij en de wielrentocht zijn heerlijk ontspannend, de biertjes, wijntjes en snacks, tijdens de tochtjes, in de pubs, zijn lekker, maar ze vertellen weinig niets over Yorkshire.

We reizen met de “North Yorkshire Moore Railway” door hetzelfde landschap naar Pickering. Een stoomtrein uit 1910. Volledig in originele stijl met houten coupes, ramen welke naar beneden opengaan en banken tegenover elkaar. De trein rijdt in het voorseizoen drie keer per dag en word bemand door trotse vrijwilligers. Mannen welke in hun zwarte conducteurs pak, met pet en fluit, paraderen door de gangen en nog gaatjes knippen in de kaartjes. Een gids welke komt vragen of er nog uitleg nodig is. De stoker in zijn vuile overval schept de kolen in de ketel terwijl de machinist aan de handels trekt. De stoomfluit en de grote witte rookpluim glijdt tevreden door het dal, zoals het de afgelopen honderd jaar heeft gedaan.

Het dorpje bestaat uit een paar straatjes, traditionele huisjes langs een weg en een kasteeltje. De winkels nog winkels met bediening, geen supermarkt maar een slager, bakker, wolwinkel, prullaria en tweedehands artikelen winkeltjes en een marktje. De lunch nemen we in de “Black Swan”, mooi en stijlvol ingericht met goed eten, geopend in 1740 toen transport nog gebeurde met paarden en koetsen. Een hotel waar Charles Dickens nog heeft overnacht en de champignon soep nog ouderwets een soep van gepureerde champignons met room, veel vette room, is.

Zittend in deze nostalgia wordt het pas duidelijk, het leven staat hier al vijftig jaar stil. Nergens is er vernieuwing te zien. En in deze sfeer van Harry Potter, Charles Dickens en Bram Stoker schuilt de weerstand tegen de verandering. Ver weg van modern London en Europa heerst de sfeer van het grote oude Engeland nog op de straten en bij de bewoners. Een beklemmend gevoel, de frisse wind van de zee ontbreekt, het voelt als stoffig, stilstaand water.