Inverness: Memorabel afscheid

We kijken vanuit ons vliegtuig neer op de baai waar we drie dagen geleden, op weg naar Inverness, zeilend binnen liepen.

Direct na aankomst drinken we een aankomst drankje om daarna met zijn allen te gaan eten in “The White House”. Een cocktailbar, genoemd naar een kasteel aan de oostkust van Schotland. De bovenste verdieping hiervan is geschonken aan D. Eisenhower om hem te bedanken voor zijn inspanning in de tweede wereldoorlog. Daarmee is het een soort buitenplaats van het Witte Huis in Washington geworden. De voormalig president van Amerika heeft hier vier nachten geslapen in zijn hele verder leven, net zo lang als wij hier zullen zijn.

Wij genieten er van een geweldige maaltijd. Heerlijk vlees van koeien welke nog in de wei hebben gelopen. Vis direct uit de zee op het bord. Aangevuld met bloedworst (black pudding) en schaap ingewanden (haggis) op bedjes van aardappelpuree met een mooie jus of saus. En schotse kaas of whisky als dessert. Gerechten welke in de moderne Nederlandse keuken niet meer voorkomen maar hier goddelijk smaken. De spanning van de zeereis vanuit Hoorn wordt met zijn allen weggegeten.

Na het eten brengen we een bezoek aan “Hootananny”, een echte schotse pub. In het midden een tafel met zes muzikanten, een trekharmonica, elektrisch orgel en een paar violen. Vrolijke schotse folklore muziek met zang, een jamm session zonder einde. Na het derde nummer stonden een paar kaaskoppen midden in de kroeg te dansen, onder luid ritmisch geklap van de zittende schotten. Het mannelijke barpersoneel in schotse rokjes met T-shirt laat de drank vloeien. Ook al wonen er maar vijftigduizend inwoners het swingt en bruist er. We zijn aangekomen, in een haven.

De dag erna begint met uitslapen en een uitgebreid ontbijt in de zon op het achterdek. Een eerste wandeling door het plaatsje. Langs het begin van het kanaal met vier leuke sluisjes Door een woonwijk rechtstreeks uit Coronation Street. En door een industrieterrein met de woonboulevard en LIDL zoals ze overal zijn. Maar ook de binnenstad, toeristenwinkels, kappers, marktje en een lunch restaurant. Loom, vermoeid van de reis of de eerste avond hier, sloffen we door het stadje.

De laatste avond is de bonte avond, sterke verhalen, foto’s en herinneringen aan tien dagen samenleven van zeven man op een boot. De volgende ochtend eindigt de zeereis, bij een taxi op de kade. De wegen scheiden, ieder gaat zijn eigen weg. Direct naar huis, nog twee dagen aan boord of nog vier maanden op de “Steady” zeilen door de schotse wateren. Wij vertrekken naar ons hotel, nu lopen we verdwaast door dezelfde straten in het stadje, bezoeken het museum, kasteel. In de avond passeren we “The White House”, daar zitten de overige vier achterblijvers en de cocktails vloeien rijkelijk voor een verjaardag. Afscheid nemen duurt zo wat langer.
De laatste echte dag zijn we toerist. Wij nemen een rondvaart over “Loch Ness”, bezoeken een ruïne van een kasteel op de oevers van het meer en we zoeken tevergeefs, samen met honderd andere naar “Nessie” het monster van Loch Ness. Bij terugkomst in Inverness is er op deze zaterdagmiddag een optocht van klassieke auto’s met een traditionele “Pipe band” (Doedelzak, drum en traditional schotse rokjes). Of is de muziek voor ons afscheid.

We eindigen de laatste avond weer in “The White House”, wij zijn ondertussen stamgasten en krijgen een mooi tafeltje buiten de drukte van twee vrijgezellenfeesten. We voelen ons een beetje verloren, evalueren de reis. De dagen op zee, slingerend, koud, onregelmatige slaap door het wachtlopen maar ook het uitzicht over de grijze zee. Vol met boortorens, windmolens, vissersschepen en boeien. En toch leeg en eenzaam. De dagen in Whitby, oost Engeland, een soort achtergebleven gebied van Europa waar men nog in de tijd van Harry Potter leeft. Maar ook mooie glooiende heuvels, een leuke stoom treinreis en de ruïne van Dracula. Maar ook de gezellige groep.

Na het laatste diner lopen we nog een keer naar de Pub. Om wederom de dansvloer te bestijgen, als enige beginnen we en we eindigen tussen een dansende menigte. Op weg naar huis passeren we een sport bar. Verlicht met TL balken, grote TV-schermen met sportwedstrijden aan de wand en pint drinkende en gokkende schotten. In deze etalage stonden we de eerste avond ook stil. We keken toen naar Ajax tegen Tottenham Hotspur. De wedstrijd was al twee minuten in de verlenging en de stand was 2-2 toen wij hier stopte om te kijken. Buiten in de etalage keken we naar de laatste minuut van deze wedstrijd.

De avond met het geweldige diner, de aankomst in Inverness en deze wedstrijdstand kon deze avond alleen maar het toppunt van onze vakantie maken. Maar Ajax verliest thuis, de halve finale in de Champions League. De godenzonen zijn geveld en liggen op het gras. Dit moment zal voor altijd verbonden zijn met deze vakantie, memorabel.