Hoorn - Whitby

29 April 2019

Midden in de nacht komen we aan dek. De wind flauw, bijna stil, de temperatuur een paar graden boven nul. De motor drijft ons voort, de zeilen zijn eigenlijk meer voor de versiering, ze klappen, maken geluid maar dragen niet meer bij aan de snelheid, misschien remmen de voortgang. Net uit bed, gestoord uit de slaap, worden we aan het werk gezet. De zeilen moeten gestreken, de handdoek wordt in de ring gegooid. De val omlaag, de schoot aan de kant, de lijnen opgeschoten en het zeil aan dek.

Vierendertig uur ervoor, bij het verlaten van de haven van Hoorn doen we een eerste oefening om daarna met een mooie windkracht drie/vier over het markermeer naar de oranje sluizen te zeilen. Op de motor door naar IJmuiden. Om negen uur in de avond, bij een matig noordelijke wind en redelijke golfslag, passeren we de pieren. Koers vrijwel volledig west, langs de windmolens en door het verkeerstelsel in een rechte lijn naar Whitby. Zeilend verdwijnt de Nederlandse kust achter ons als we om middernacht naar onze kooi gaan, moe en licht misselijk van de continue beweging.

We lopen een drie - zes af wachtsysteem. De wacht zelf is niet zwaar, met stuurautomaat en de AIS aan is het vooral wakker en handjes zijn bij het wijzigen van de zeilen. Overdag, met de maaltijden, iedereen afwisselend wakker en het uitzicht over de zee, is dit goed uit te houden. Maar zodra het donker en kouder wordt kunnen de uren wel lang duren. Wat lichtjes van schepen, boorplatformen of windmolens, de golven en de donkere nacht zijn de enige afleiding.

De korte slaapjes gecombineerd met de continue beweging, met zeven mensen op een klein oppervlakte, is toch slopend.

De eerste zevenentwintig uur van de oversteek helpen de natuurkrachten ons. Daarna de motor, een compleet vlakke rimpelloze Noordzee, wat vogels, een verdwaalde vin en een zwak zonnetje of een vage sterrenhemel. Het laatste stuk zijn ook de boorplatformen verdwenen. Het begint te lijken op een echte oversteek.

Boven een koud zonnetje en een heiige kim verschijnt langzaam de kust. Rotsen met daarbovenop de contouren van Whitby Abbey. De muren van de oude kathedraal, geen dak, ramen, alleen de restanten. Lager, de pieren van de haven en wat verder de brug. Wij komen aan, achtenveertig uur na vertrek.