Oman: zware rustdag in Nizwa

Nizwa, 21 februari 2020

De geplande rustdag begint om zes uur met een gillende wekker. Zonder ontbijt of douche stappen we in de auto naar de markt in Nizwa. Een twintig kilometer rit waarbij we geen routeplanner nodig hebben. We volgen gewoon de stroom pick-up wagens met een paar geiten in de achterbak. Een enorm parkeerterrein midden in de droogstaande rivierbedding stroomt vol. Vandaar loopt het naar een pleintje met in het midden een overdekte cirkel van beton, een rand om op te zitten of daarachter te staan met overzicht Daaromheen hekken en palen waar de verkoopwaar word uitgestald, wachtend op de verkoop.

Berggeiten, langharig, wit, zachtgeel maar ook zwarte met horens en sik, van zeer jong tot stevige oude rammen en alles daartussen. Verderop nog een opstelplaats voor koeien en stieren. Arabische mannen ertussen, bekijken, betasten de beesten of staan gewoon te praten. Groepjes bij elkaar en het wordt steeds drukker. Handen worden geschud, iedereen kent iedereen. Vrouwen zijn er bijna niet of ze zitten ver aan de rand, met een Nikhab of zelfs met een masker op waarbij alleen de ogen te zien zijn. De vrouw verzorgt de geiten zei onze gids gisteren maar de handel is duidelijk voor mannen.

Rond zeven uur ontstaan er twee cirkels. Oudere mannen in het midden zittend met daarachter een rij jongeren. Dan een middenpad en aan de rand hiervan weer een rij mannen. Erbuiten of helemaal in het midden een aantal toeristen, wachtend op het spektakel, met de camera’s in de hand. Het eerste berggeitje wordt door een man aan een touw in de ring gebracht. Hij loopt rond, schreeuwt een prijs. Gaat naar de omstanders, discussieert of schud alleen een hand. Sommige keuren de waar door die te bevoelen of te knijpen. Hij schreeuwt zijn prijs en onderhandelt of praat even met iemand van de omstanders. Snel volgen meerdere verkopers. Jonge dieren worden gedragen, grotere voortgetrokken aan een touw, door de cirkel.

Een complete chaos, de middenring volledig gevuld met schreeuwende mannen en tegenstribbelende, gestreste, dieren. Maar er gaat ook geld van de ene hand naar de andere. Dieren verlaten de ring en gaan naar een andere pick-up wagen als waarin ze zijn gekomen. Naar een andere berg, of wellicht direct naar de slacht.

We verlaten het slagveld, lopen langs de andere markten. Groenten, vis, levende vogels, kleding en huisraad. Ieder pleintje of straat heeft een ander thema. Er is zelfs een pleintje in gebruik als een wapenmarkt, oude geweren en messen worden op straat verhandeld. Als eerste gaan we het fort in, rustig beklimmen we het hoge ronde gebouw. Bovenop aan alle kanten kanonnen welke over het dorp waken. We bekijken het kasteel, een museum en de moskee. Alles uit de zeventiende eeuw, sindsdien is deze plaats een soort tweede hoofdstad geweest van het land. Veel water uit de bergen en een goed irrigatiesysteem zorgde voor rijkdom, kunst en religie. Delen van het plaatsje zijn gerestaureerd andere stukken zijn nog bouwvallen. Nauwe straatjes, dikke muren met soms mooie deuren.

De markt loopt op zijn einde, de geiten en koeien staan weer op wagens. De mannen en vrouwen gaan naar de moskee voor het vrijdagse middaggebed. De winkels en musea sluiten en er wordt gebeden. De straten raken leeg.
Wij gaan ook op stal. Rusten de middag op een ligstoel in de schaduw van wat bomen langs het zwembad. Of zelfs, na een uitgebreide lunch, even een middagdutje in de kamer. Het rusten van het weekend na een week met veel reizen, lopen en indrukken. In de luxe van een hotel met een heuse bar en een Chinees buffet, achter de dikke muren.