Moskow - tweede poging

Zelfde metro, reis en planning als gisteren. Nu wel de juiste uitgang van het metro station en direct door naar het rode plein, lege ruimte, enigzins vergelijkbaar met het plein van de hemelse vrede in Beijing. Aan een zijde kremlin, aan de andere kant de dure winkelpromenade. En natuurlijk de "'St. Bacil's cathedrale" op de kop.

Aan de zijde van de winkelpromenade een groot podium voor de parade van overmorgen. Daar zitten morgen de machtshebbers te kijken naar een militaire parade, met oud materieel en soldaten. En dat wordt dan een nationale feestdag genoemd. Maar het plein maakt toch wel indruk door zijn grote en de kerk is leuk om te zien. Zelfs in dit grijze weer is het fotogeniek. En als we er bijna zijn blijkt het ook nog om 11:00 open te gaan voor publiek, en wij staan dit keer voor aan de rij, want het is een kwartiertje ervoor en we beginnen ook te wennen aan het in rijen staan.

Om vijf minuten voor elf komt de man van de bewaking bij het hek staan, kijkt vooral niemand aan, staat er te drentelen. En precies als de klok van het Kremlin slaat opent hij het hek, geen sekonde eerder en ook zeker niet contact makend met het publiek. Van het hek naar de kaartverkoop is ca. 250 meter, we stonden vooraan, maar als we bij de kaartverkoop zijn staan we al nummer 20. Uit alle hoeken en gaten komen ze vandaan, waaronder gidsen van groepen welke meteen 40 kaartjes kopen, en natuurlijk zit er in het kantoortje 1 dame, en zijn de handelingen om een kaartje te printen weer ongelooflijk lang. Rond 11:30 betreden we eindelijk de kathedraal, maar dat blijkt zeker de moeite waard.

Mooie iconen, altaars, wand beschilderingen. Verschillende zeer kleine gebedsruimte, geen grote kerk, maar juist kleine altaars en kapelletjes. In de grootste ruimte staat een vijf man groot à capelle koortje gregoriaanse nummers te zingen, en dat klinkt echt geweldig in deze ruimte. Uiteindelijk proberen ze cd'tjes te verkopen, maar dat maakt niet uit. Het klinkt perfect en het is mooi van binnen, zelfs nog mooier als van buiten.

Als we buiten komen zien we dat het grote plein, ongeveer met tandenborstels schoongemaakt wordt, tegel voor tegel, en een sopje. Ook zien we de hekken weer geplaatst worden en als we het plein willen verlaten worden we weer tegengehouden door een militair, wij dringen aan, accepteren het niet dat we moeten omlopen.... Maar bij de vijfde "NJET" geven we het op. Om ons heen wordt vreemd gekeken, aandringen bij militairen dat doe je hier waarschijnlijk niet.

Na de kerk zwerven we wat door de stad, lopen naar de arbatskaya, toeristisch winkelgebied, autovrij. Mooie huizen, veel souveniers winkeltjes. Lunch, en kijken naar de mensen op straat.

Jammer genoeg is het weer een grijze dag, geen zon en zeker geen vrolijke mensen. Eigenlijk is iedereen hier somber, zeker als we weer terugreizen in de metro, deprimerend grijs. Wij proberen met zijn vieren vrolijk te zijn, maar worden aangekeken of we wel van deze wereld zijn. Eigenlijk valt het mee dat we niet bij de uitgang van de metro worden opgepakt door een ambulance en naar een gesticht gebracht worden, want zo kijken ze wel naar ons.

Na drie dagen Moskou in de herfst is er maar een conclusie, het is een deprimerende stad, totaal geen vrolijkheid, als toerist wordt je behandeld als soort melaatse. Lange rijen, geen vriendelijke mensen welke je op weg helpen en bij de verschillende loketten gewoon onbeschoft behandeld worden. Misschien dat het in de zomer beter is, maar ik denk niet dat Moskou bij mij in de top 100 van toeristische plaatsen zou uitkomen.

Morgen weer een treinreis, Russische hoge snelheid trein, ca. 680 kilometer. En wij gaan over de 10.000 kilometer treinreis heen, bijna 150 uur in de trein, ...