St. Petersburg - less is more

Aankomst, korte taxi rit naar hotel, leuk kleiner hotel, met een gezellige bierkroeg. Waar we na even opknappen ook direct een goede pub maaltijd nemen. De eerste indruk is in ieder geval een stuk gezelliger dan Moskou, maar het is weer vroeg donker en tegen de tijd dat we het eten op hebben is het eigenlijk al weer tijd naar bed te gaan....

Met als planning, onvermijdelijk en dus als eerste, de hermitage.

Ontbijt, wandeling van een kilometer of drie, koud, drukke winkelstraat naar de hermitage. Op zich een
acceptabele wachtrij, maar wij hadden kaarten van te voren geregeld en laten de rij (toch wel minimaal een half uur tot een uur wachten) rechts liggen. Direct naar binnen en kaarten halen, een goed gevecht met een schoolklas bij de garderobe, maar dat winnen we ruimschoots. We bestormen de cultuurtempel, de eerste zalen en trappen omhoog zijn mooi, verlies goud, barok, schilderijen over de russische historie.

Maar als ware chauvinisten gaan we eerst op zoek naar vangogh.... Twee hoog achter, in een wat armoedig zaaltje, vier schilderijen, ze hangen er gewoon, als een van de honderduizend andere schilderijen. Tussen andere schilders uit Europa welke ze niet echt kunnen plaatsen, matisse, Picasso, etc. Persoonlijk vind ik het nogal bedroevend, er hangen hier allemaal grote werken, aan de muur, aan twee kabeltjes. De muur zacht roze, geen fraaie belichting, uitleg of systeem erin. Het lijkt een beetje op een tentoonstelling in plaats van een museum.

Na de Europese meesters dwalen we door de gebouwen, op de eerste verdieping, schitterende zalen, veel schilderijen aan de wal, marmere of hout mozaïek op de vloer, geweldige plafonds en iedere zaal zijn eigen kleur.

Maar het is teveel, er komt geen eind aan, de neiging ontstaat om te gaan hollen, sneller, sneller, alles willen zien, van zaal naar zaal, van Franse meesters uit de 15e eeuw naar de Belgische kunst uit de 18e eeuw in. 2 minuten.

Veel schilderijen, of het allemaal echt van een hoog niveau is wordt niet duidelijk, het lijkt of alles er gewoon hangt, zonder reden, behalve dat het in de juiste tijd of land hangt, geen uitleg. Sommige werken vragen volgens mij om een restauratie, zo zwart en weinig kleur kan de schilder nooit bedoelt hebben.

Ook krijg je medelijden met de schoolklassen (of andere groepsreizen onder begeleiding), voor ieder schilderij of zaaltje moet er wat uitgelegd worden. En aan de kinderen is te zien dat dit het opneem vermogen ver overtreft.

Wij dwalen, raken de weg kwijt in de cultuur, zien sommige zalen meerdere keren en zullen ook zalen gemist hebben. Zonder structuur of goede aanduiding is hier ook geen richting in te krijgen. En rond twee uur zijn we uitgedraaid en verlaten het museum.

Met zoveel kunst, zo een mooi gebouw kan zoveel meer doen als gewoon ophangen.....

Daarnaast ook maar een zaaltje met kunst uit de tweede helft van de vorige eeuw, al het andere is ouder, alsof er geen kunst meer is gemaakt. Maar men is waarschijnlijk gestopt om aan te kopen, .....

Het is veel, teveel, en zoals altijd als het teveel is kan je door de bomen het bos niet zien. Een mooi schilderij tussen tientallen mooie valt niet meer op.

Na het dwalen door het museum, dwalen we terug door de stad, eten wat, dwalen na het eten nog wat, geniete van het wijnrestaurant en slapen heerlijk in een kamer waar het raam open kan....

Ook cultuur kan teveel zijn.