Cape Tribe

Het laatste stuk asfaltweg langs de kust naar het noorden is ons einddoel. De weg zal na onze camping overgaan in een dirt road, er zijn wel asfalt wegen welke verder naar het noorden gaan maar deze volgen niet meer de kust - deze buigen af naar het binnenland. De weg gaat over van Bruce Highway naar Captain Cook Highway, tweebaans asfalt.

Na een stuk door de buitenwijken van Cairns en wat kleine dorpjes begint Daintree National Park, een tropisch regenwoud en de natuur is dan ook schitterend. De weg is een tunnel door de hoge bomen en struiken om ons heen, geen normaal bos, maar een dicht tropisch regenwoud. Daarnaast slingerend de weg ook nog langs de kust, mooie, nee schitterende, doorkijkjes naar de zee. Een fraaie weg welke ook steeds rustiger wordt, halverwege een pontje met ook een mogelijkheid voor een rondvaart over de rivier.

"Gegarandeerd krokodillen" en een elektrisch eco bootje doen ons besluiten dit tochtje te doen. Meteen bij instappen meld de gids dat er de laatste trip geen krokodillen zijn gezien. En als we na een uurtje weer terug zijn hebben we exact een baby krokodil (40 cm) gezien. Daarnaast zijn we gewezen op een aantal vogelnesten van bijzondere vogels, maar ondanks een wild fotograferende Rus naast mij, heb ik alleen maar groene blaadjes gezien. Een stukje een rivier op in een bootje en weer terug, samen met een paar vervelend kletsende Russen met continue rondhuppelende kinderen en een viertal Aussies, welke samen toch minimaal 500 kilo wegen. En natuurlijk allemaal naast elkaar aan een kant gaan zitten. Een zwaar overhellend bootje, waarbij de gids nog zegt dat iedereen moet blijven zitten. Maar dat is natuurlijk moeilijk als er een vogelnestje aan de andere kant wordt gezien, en je bent Rus en hebt een camera met een enorme lens.

Een beetje overhellen is niet erg, maar in een rivier met 8 meter lange krokodillen omgaan is natuurlijk weer wat anders. Maar we houden het droog, ook al zie ik de gids zijn bezwete gezicht afwegen als we eenmaal afgemeerd zijn.

Daarna wordt de weg echt mooi, haarspeldbochten in een tropisch regenwoud, geen doorkijkjes om de bocht en de weg net iets te smal om goed te passeren. En allemaal borden dat je moet uitkijken voor overstekende cassowari's, een bijna uitgestorven soort Emu, welke slecht kan oversteken en dus vaak wordt aangereden. En dan net als die honderden dooie kangeroes langs de weg eindigen. En dan steekt er ook nog een voor ons over.

Kortom, met knikkende knieën, na een levensgevaarlijke boottocht en ijzingwekkende autotocht komen we aan bij Cape Tribulation, een camping aan de zee. In het barrièr rif, midden tussen de palmbomen, van onze staanplaats loopt een tien meter lang pad en dan sta je op een wit leeg strand, wederom blauwe zee, witte schuim koppen en verder niets.