Granada - Alhambra
21 Juni 2013 | Spanje, Granada
Alhambra,
Was het de rit, drukte, warmte, wandeling waard? Het "rode paleis" van de Moorse heersers gebouwd in de westerse middeleeuwen, later overgenomen door het katholieke koningshuis en uitgebreid met een renaissancistisch paleis door Karel V. Op een heuvel boven Granada. Een wereldberoemd stukje Europese geschiedenis, een enorme toeristische trekpleister op dag trip afstand van de Spaanse Costa'.
We wandelen van het hotel omhoog, een stijl pad, kaarsrecht de heuvel op, de winkeltjes zijn nog dicht. Na het passeren van de eerste poort gaat het verder omhoog door een mooi park. Het is rustig, nog koud, weinig anderen behalve een jogger en iemand die zijn hondje uitlaat. Een mooi begin. Zodra we de "Puerto del Justice" passeren wordt het druk. De meeste mensen nemen het busje uit de stad of de auto / bus de heuvel op.
We huren, voor zover ik mij kan herinneren voor het eerst in onze geschiedenis een audio gids, en om 10:00 mogen we het "Palacios Nazaries" (moorse deel) in, samen met 500 andere toeristen, en via een andere routen komen daar nog wat groepen bij. Meteen de eerste zalen zien we het geweldige tegel en beeldhouwwerk. De wanden, plafonds, in fraai reperterend patronen, met islamitische teksten, of gewoon mooie tegels. De gids geeft uitleg, vertaalt de gedichten, en geeft de achtergrond van de verschillende ruimtes. Hèt maakt indruk.
Maar het is te druk, in een lange rij gaan we door de eerste zalen.
De grootste menigte gaat ons voor, en de volgende groep (iedere half uur) is nog niet losgelaten. Bij een schitterende patio, een lange vierkante vijver, bloemen, een fonteintje aan het begin en muren eromheen, deuren, allemaal geweldig bewerkt, met poorten en gewelven. En achter de poorten ruimtes, met fraai gedempt licht door de bewerkte ramen boven in, mooi licht, langs de bewerkte muren. En we zijn nu vrijwel alleen. De audio gids verteld... En vertaald de teksten van de gedichten op de muren.
Het is niet uit te leggen, maar met een beetje inbeelding zie je hier de sultan, in mooie gewaden mensen ontvangen, in de volledige rust, het stille water, wat als een spiegel de pracht van het paleis verdubbelt, of aan de andere kant de poorten met uitzicht over hè groene dal. De fraaiheid is echt een duizend en een nachten sprookje. Met een klein beetje inbeelding kan je de muziek horen en zie je slaven, of bedienden.
De volgende zalen zijn even mooi, daarna weer een plaza, hier in het midden een fontein, gedragen door een aantal leeuwen, daarom heen marmeren vloeren. En in vier richtingen smalle water kanalen naar vier verblijven erom heen. De rivieren in de verschillende richtingen. Het witte marmer, de fontein, het stromende water en rondom de marmeren pilaren, hoge bogen en omliggende vertrekken met weer schitterend bewerkte muren. Alles om indruk te maken of gewoon te genieten en tot rust te komen als sultan. Een afbeelding van het paradijs. Dit zijn de vertrekken van de sultan, de bad ruimte, alle ruimte naar binnen gericht.
Vrijwel alleen lopen we door de zalen, genieten van de pracht om langzaam ingehaald te worden door de eerste van de volgende horde. Op zich begrijpelijk dat iedereen dit kan en wil zien, maar soms zou je hier alleen willen rondlopen, dwalen, luisteren. Om wat meer weg te kunnen dromen - nu worden we weer ingehaald door 40 man en een gids. En door een paar honderd bezoekers - die het meest belangrijke vind om zichzelf te laten te fotograferen voor de geweldige fontein met de leeuwen. Inplaats van de pracht op zich in laten werken.
We lopen door, komen in het paleis van Karel V, kaal leeg. Dikke wanden, kleine ramen en niets fraais. Een leeg kasteel. Het contrast tussen de islam en het katholicisme is zo wel vreemd. In werkelijkheid hebben de muren natuurlijk vol gehangen, met de kunst welke nu in het Prado hangt, schilderijen, beeldhouwwerk, nu zijn er kale muren. Dit maakt het paleis niet echt Interessant.
Daarna een tocht door de tuinen, fraai, maar niet echt eenduidig, welk deel is nu vanuit de Moorse tijd en welk deel is van later. Via de tuinen was er een achter ingang, via de Sierra Nevada en de rivier welke de paleizen, de tuinen en de boerderij voorzag van water. Ze zijn mooi, staan nu vol rozen, wordt goed onderhouden, maar geeft niet de sfeer van het paleis.
Als laatste nog een bezoek aan de arena van het paleis, en de uitkijktoren. Eigenlijk teveel. Teveel indrukken, teveel tijden door elkaar. Steeds de vraag van wanneer was dit, welk heersers waren er. Het gebied ligt zo tactisch gunstig dat het vanaf de twaalfde eeuw gebruikt is tot zeventiende eeuw, steeds dingen bijgebouwd zijn, gesloopt zijn, veranderd zijn. Het is teveel, en ook te warm.
Maar het is het zeker waard,
Was het de rit, drukte, warmte, wandeling waard? Het "rode paleis" van de Moorse heersers gebouwd in de westerse middeleeuwen, later overgenomen door het katholieke koningshuis en uitgebreid met een renaissancistisch paleis door Karel V. Op een heuvel boven Granada. Een wereldberoemd stukje Europese geschiedenis, een enorme toeristische trekpleister op dag trip afstand van de Spaanse Costa'.
We wandelen van het hotel omhoog, een stijl pad, kaarsrecht de heuvel op, de winkeltjes zijn nog dicht. Na het passeren van de eerste poort gaat het verder omhoog door een mooi park. Het is rustig, nog koud, weinig anderen behalve een jogger en iemand die zijn hondje uitlaat. Een mooi begin. Zodra we de "Puerto del Justice" passeren wordt het druk. De meeste mensen nemen het busje uit de stad of de auto / bus de heuvel op.
We huren, voor zover ik mij kan herinneren voor het eerst in onze geschiedenis een audio gids, en om 10:00 mogen we het "Palacios Nazaries" (moorse deel) in, samen met 500 andere toeristen, en via een andere routen komen daar nog wat groepen bij. Meteen de eerste zalen zien we het geweldige tegel en beeldhouwwerk. De wanden, plafonds, in fraai reperterend patronen, met islamitische teksten, of gewoon mooie tegels. De gids geeft uitleg, vertaalt de gedichten, en geeft de achtergrond van de verschillende ruimtes. Hèt maakt indruk.
Maar het is te druk, in een lange rij gaan we door de eerste zalen.
De grootste menigte gaat ons voor, en de volgende groep (iedere half uur) is nog niet losgelaten. Bij een schitterende patio, een lange vierkante vijver, bloemen, een fonteintje aan het begin en muren eromheen, deuren, allemaal geweldig bewerkt, met poorten en gewelven. En achter de poorten ruimtes, met fraai gedempt licht door de bewerkte ramen boven in, mooi licht, langs de bewerkte muren. En we zijn nu vrijwel alleen. De audio gids verteld... En vertaald de teksten van de gedichten op de muren.
Het is niet uit te leggen, maar met een beetje inbeelding zie je hier de sultan, in mooie gewaden mensen ontvangen, in de volledige rust, het stille water, wat als een spiegel de pracht van het paleis verdubbelt, of aan de andere kant de poorten met uitzicht over hè groene dal. De fraaiheid is echt een duizend en een nachten sprookje. Met een klein beetje inbeelding kan je de muziek horen en zie je slaven, of bedienden.
De volgende zalen zijn even mooi, daarna weer een plaza, hier in het midden een fontein, gedragen door een aantal leeuwen, daarom heen marmeren vloeren. En in vier richtingen smalle water kanalen naar vier verblijven erom heen. De rivieren in de verschillende richtingen. Het witte marmer, de fontein, het stromende water en rondom de marmeren pilaren, hoge bogen en omliggende vertrekken met weer schitterend bewerkte muren. Alles om indruk te maken of gewoon te genieten en tot rust te komen als sultan. Een afbeelding van het paradijs. Dit zijn de vertrekken van de sultan, de bad ruimte, alle ruimte naar binnen gericht.
Vrijwel alleen lopen we door de zalen, genieten van de pracht om langzaam ingehaald te worden door de eerste van de volgende horde. Op zich begrijpelijk dat iedereen dit kan en wil zien, maar soms zou je hier alleen willen rondlopen, dwalen, luisteren. Om wat meer weg te kunnen dromen - nu worden we weer ingehaald door 40 man en een gids. En door een paar honderd bezoekers - die het meest belangrijke vind om zichzelf te laten te fotograferen voor de geweldige fontein met de leeuwen. Inplaats van de pracht op zich in laten werken.
We lopen door, komen in het paleis van Karel V, kaal leeg. Dikke wanden, kleine ramen en niets fraais. Een leeg kasteel. Het contrast tussen de islam en het katholicisme is zo wel vreemd. In werkelijkheid hebben de muren natuurlijk vol gehangen, met de kunst welke nu in het Prado hangt, schilderijen, beeldhouwwerk, nu zijn er kale muren. Dit maakt het paleis niet echt Interessant.
Daarna een tocht door de tuinen, fraai, maar niet echt eenduidig, welk deel is nu vanuit de Moorse tijd en welk deel is van later. Via de tuinen was er een achter ingang, via de Sierra Nevada en de rivier welke de paleizen, de tuinen en de boerderij voorzag van water. Ze zijn mooi, staan nu vol rozen, wordt goed onderhouden, maar geeft niet de sfeer van het paleis.
Als laatste nog een bezoek aan de arena van het paleis, en de uitkijktoren. Eigenlijk teveel. Teveel indrukken, teveel tijden door elkaar. Steeds de vraag van wanneer was dit, welk heersers waren er. Het gebied ligt zo tactisch gunstig dat het vanaf de twaalfde eeuw gebruikt is tot zeventiende eeuw, steeds dingen bijgebouwd zijn, gesloopt zijn, veranderd zijn. Het is teveel, en ook te warm.
Maar het is het zeker waard,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
