Valencia - zondag

Zondag, een trouwerij uit de kerk naast het Hotel, zwaar aangeklede mensen, hoge hakken en pakken met pochet. Hoeden en stropdassen, kleurig, de overhemden en de jurkjes. Vuurwerk en klokkengebeier aan het einde van de dienst. Het paartje in een Rolls Royce over de stoep rondrijdend omdat de weg eruit geblokkeerd is door taxi's en daarna de gasten in vier gereedstaande bussen. Waarschijnlijk naar een uitgebreid eten, een zware Spaanse lunch. Een vrolijk begin van de dag. De kerk nog een belangrijk onderdeel.

Wij zijn niet uitgenodigd, het is zondag, de winkels dicht, de stad tot rust komend. Een laat ontbijt op het terras van het hotel. De bediening zeer matig, alsof ze ons niet (willen) begrijpen, of de werkdruk te hoog is, een buffet waar de borden of de kopjes continue op zijn en als je er om vraagt te horen krijgt dat iemand anders dit moet doen. Maar het ontbijt zelf is goed en wat het uitstekend maakt is dat er een deur naar het terras buiten op straat is.

Heerlijk in de schaduw, in een brede autovrije straat voor de ingang van het keramiek museum. Werkelijk een schitterend barok gebouw, met een ingang van marmeren beeldhouwwerken. Een bakje koffie, verse croissants, broodjes, beleg, vers fruit, yoghurt. Enige wat ontbreekt is een krantje. En met het internet van dit hotel is dat ook niet te downloaden. Tien keer aanloggen voor verbinding en dan na vijf minuten er weer uitgegooid worden, dus we moeten zonder krantje genieten van de heerlijke ochtend.

Echt genieten wordt het als niet-hotel gasten welke op het terras gaan zitten voor een koffie of ontbijt wreed weggestuurd door het toch al overspannen personeel.

Het museum van binnen is wel wat anders, volledig in oude barokke stijl, beschilderde muren, beeldhouwwerk, meubilair, verlichting. En dan in het midden een kleine vestibule met een modern stukje keramiek. Een stukje glas onder een lampje misplaatst en zonde, zo komen beide niet tot hun recht. Zaal na zaal, sommige helemaal zonder keramiek andere met een vestibule, vreemd.

Na ontbijt doen we wat de meeste Valencianers waarschijnlijk doen, we nemen een trammetje naar het strand, lopen tussen de massa over de boulevard langs het strand. Een zeer breed strand, op zee wat zeilboten, de containerhaven vlak bij, heerlijk zeewindje. Lekkere wandeling. Hier geen hoge hotels, zoals een stuk verder aan het strand in Alicante of Benidorm, laagbouw, wat verlopen zelfs. Maar het loopt heerlijk.

Aan het einde van het strand, gaan we langs de jachthaven, over het formule 1 circuit, terug naar het gebied waar we gisteren waren. Het einde van de drooggevallen rivier met zijn prestigieuze gebouwen. Dit keer niet naar het aquarium, maar gewoon rondlopen. Vooral her opera gebouw maakt indruk, mooier als Sydney, imposanter, tussen het groen en het blauw van het water, met de volle zon erop.

Hier is het rustig, we nemen een versnapering op het terras, lounge banken, van de opera. We zitten alleen, binnen is het een duur restaurant, waar drie tafeltjes bezet zijn. Om ons heen lopen wat mensen, toeristen met camera's, midden tussen deze enorme lege ruimtes. Geen verkeer, brede lanen, omzoomd door wit gebroken tegels (gaudi stijl maar dan van 1 kleur) in een brede rand van een ondiepe blauwe vijver. Door het zonlicht in de blauwe kleur van de ondiepe vijver lijkt dit wel een azuur blauwe zee. En in deze zee van ruimte staat dan de opera, een schip.

Dit alles heeft totaal geen functie. Het is gemaakt, ontworpen, er was zoveel ruimte en die is gebruikt. De oude rivierbedding was hier wel vijfhonderd meter hoog, de oude bruggen zijn er nog, daaronder nu de vijvers met de witte laan van leegte en aan de rand wat groen gras en een verdwaalde boom.

Lege, zinloze functieloze ruimte, met een groot hoog "schip" in het midden. Magnifiek, maar in de huidige crisis zou dit nooit gemaakt zijn. Misschien willen we nu, zeker als Nederlanders, dat alles effectief moet zijn, een doel, een functie, maar wellicht levert dit meer op. Wij geven liever geld uit aan een HSL die nooit gaat rijden dan dit soort ruimtelijke inrichting, welke in onderhoud een hoop werkgelegenheid zal opleveren. Het voelt leeg en functieloos, waardoor het zelfs moeilijk is om ervan te genieten.

Bedwelmd door de ruimte keren we naar ons hotel terug.