Aankomst Barcelona

Aankomst Barcelona was een drama. Na een ontbijt in Valencia, bij ons hotel op het terras, een korte taxirit en een mooie treinreis, zelden met een trein langs de zee gereden, werkelijk uniek, komen we aan in de chaos van de stad. We zijn opzoek naar metro lijn R2, maar vinden alleen L3 en L5. Nergens bordjes welke leiden naar lijnen beginnend met een R. We gaan zelfs naar het perron van een L lijn, betalen de entreé, maar vinden het niet.

Onbegrijpelijk, we zijn toch redelijk ervaren reizigers, maar op een treinstation in Barcelona vinden we het niet. We geven ons verlies toe en nemen ten einde raad een taxi. Laten het adres van ons appartement zien, zakken weg in het leer van de stoel, vertrouwen op de chauffeur. Hij rijdt ons richting "Barceloneta" (waar ons appartement zich bevind), verontschuldigd zich dat hij moet omrijden wegens een richtingsverkeer, en rijd de snelweg op. Bij 20 Euro op de meter vragen we toch eens waar hij naar toe gaat. Hij geeft toe dat hij het verkeerd begrepen heeft, gaat de snelweg af, zet de meter weer op start tarief en rijd over dezelfde snelweg terug. Nu direct naar het straatje van het appartement.

We moeten maar geloven dat het geen opzet was, maar als we niet ingegrepen hadden zaten we nu ergens in Madrid.

Het appartement is 88 treden boven de straat, dakterras, klein keukentje, slaapkamertje en badkamertje. Midden in de oude woonwijk, vergelijkbaar met "de pijp" in Amsterdam, alsof ik weer terug ben in de Govert Flinckstraat in Amsterdam, op de halve woning van mijn ouders begin jaren zestig. Ook al hadden we daar geen dakterras, en zeker geen douche of Cava uit de koelkast.

Het wijkje is leuk, Barcelona zeker, hopen we, en dat gaan we nu ondervinden.