Canada: Alder Bay: Sundowner

25 Augustus 2019

De bedoeling van een vakantie is om tot rust te komen, uitslapen, wat rondrijden, andere natuur bekijken, ruiken en proeven aan de cultuur en geschiedenis. Niet iedere ochtend om zeven uur opstaan en rond middernacht, als het vuur gedoofd is, eindelijk de camper weer in te kruipen om kort wat te slapen. Maar deze reis begint ondertussen veel op het laatste te lijken.

Vroeg op stok lukte gisterenavond weer niet. Onze buurman kwam zijn volledige levensloop toe lichten. Hij nodigde zichzelf uit, met glas wijn in zijn hand. Geboren Oostenrijker, bijna vijftig jaar geleden geëmigreerd naar Ontario, verhuisd naar Nanaimo omdat hij de bergen en de zee miste. Eigen business, zelfgebouwd huis, boot en caravan. Nu midden zeventig en nog steeds schlager muziek, Duitssprekend of Engels met een zwaar accent en nog lang niet met pensioen. Om middernacht riep zijn vrouw hem.

En dan om acht uur weer in een kano op zee varend. Vlak langs de oever, speurend. Een paar hertjes staan aan de waterrand, een “bold eagle” aanschouwd ons vanuit een boom, een Kingfisher scheert over het water. Een mooie zonnige ochtend in een prachtig gebied. De gids in zijn eenpersoons kano kan ons niet echt bijhouden, we geven gang en met onze ervaring als wedstrijd kanoërs heeft hij het moeilijk. Met uitleg te geven over plantjes, zeeanemonen, dierenleven en oorspronkelijk bewoners en geschiedenis van Canada, probeert hij ons te remmen.

Vooral de terugweg midden over de zee, vol met walvissen ging de turbo erop. Heerlijk om zo door het water te scheren in zo’n mooi gebied, kleine details en achtergrond is leuk, maar het grote plaatje eigenlijk indrukwekkender.

En we kwamen precies op tijd, eigenlijk een half uur te vroeg voor de planning, terug in het haventje, om een jonge beer langs de zeekant te zien scharrelen. Zoekend tussen de stenen en rotsen naar krabbetjes. In onze kano volgde we zijn bewegingen langzaam op vijftig meter afstand.

Lopend lukt dat nooit, dan verdwijnt hij in de bosjes of komt zo dichtbij dat het voor ons tijd is om zelf te verdwijnen. Nu was er onbelemmerd zicht en de enige reden dat we niet dichterbij gaan is omdat de gids de beer niet wil verstoren. Een beer kan nooit zo snel zwemmen als wij kunnen varen.

Daarna als middagprogramma een herhaling. Hetzelfde toertje als gisteren, zelfde boot, zelfde schipper, met zelfde uitleg. Weer een stuk varen opzoek naar walvissen. Net als op de TV is de tweede keer niet meer zo spannend. We zien een groot aantal spuiters, ruggen van Humpbag walvissen welke daarna de diepte ingaan en varen we achter een familie Orka’s aan. Andere achtergrond maar zelfde beesten. De zondagmiddag is drukker, meerder bootjes volgen dezelfde route.
Toch worden we nog verrast door een Humpbag welke helemaal uit het water komt en met geweld terugvalt. En de groep dolfijnen pest nu de Orka’s, ze weten aan de hand van de geluiden dat dit een lokale groep is, deze eten zalm en zijn dus geen gevaar voor ze.

Vermoeid komen we terug. Op tijd om morgen voor te bereiden en de wekker nog wat eerder te zetten. Vier uur is een mooie tijd voor een dag op vakantie. Een paar andere buren komen voor een kort praatje, maar deze keer gelukkig korter. In hotels ben je anoniem, en behalve de balie en een aardige ober, kan je dat ook blijven. Hier weet iedereen dat je uit Holland komt, op een tripje was en was wezen kajakken. Tussen de lokale vissers, vaste campinggasten en Canadese toeristen zijn wij de uitzondering. En dat weet iedereen dus komen ze even langs.

Na de Fish and Chips, hebben we de eerste sundowner, zonder wolken de zon in de zee zien zakken. Een goede Whisky en Pernod/cola, wat rustige jazzmuziek en zonder buren kijken we toe. Het duurt lang omdat we te vroeg gaan zitten, we zijn moe maar moeten dit afmaken. Als de zon weg is en de hoge wolken roodgekleurd zijn zit deze vakantie week erop.

Na morgen kunnen we eindelijk gewoon weer opstaan wanneer we willen. Dat was toch de bedoeling van vakantie.