Bourges: Drie gangen

In het restaurant van het hotel schenkt de ober, een zenuwachtige jongen van een jaar of twinitig, een glaasje Sancerre rosé in en serveert ons voorafje. We zitten in een schitterend gebouw. Een oud kloostergebouw, kleine kamertjes met de abdij nog half intact. En in de oude abdij hebben ze het restaurant gebouwd. Een ruim rond gebouw, van drie verdiepingen hoog, een gerestaureerde kerktoren maar dan zonder de spits. Van binnen zijn de wanden vrijwel geheel in oorspronkelijke staat gebracht maar een deel is waarschijnlijk ingestort en vervangen door een groot modern beschilderd vlak. Kleurrijk. Voor het schilderij hangen een paar beelden van schapen aan het plafond, ze draaien in de wind en geven diepgang aan het schilderij. Het dak is vlak en er staan tafeltjes op de oude stenen vloer. Eten in een kerk uit de achttiende eeuw.

Een stukje zalm met bieten en een goede olie. Of als het tweede gerecht een aantal groenten gedrapeerd op een bord. De salade is een tijd geleden klaargemaakt en niet op tijd eruit gehaald om op de juiste temperatuur te serveren. Een matig begin van de maaltijd, maar de zalm is mals en goed.

Ons eerste gerecht van deze dag, na een ontbijt in hetzelfde restaurant, is een fietstochtje langs “canal the berry the veló”. Een kanaal geopend in 1834 welke Montlucon aan de rivier de Cher verbond met de Loire. Opdracht gegeven door Napoleon in 1810 vooral om kolen en staal te transporteren, voordat er treinen bestonden. Een enorm project van 269 kilometer met 96 sluisjes aan het begin van de industriële revolutie. De sluisjes zijn maar 2.70 meter breed en een schip kon maar 60 ton vracht vervoeren.

Nu is het een vrijwel door planten dicht geslipt kanaaltje. Wat vissers kijken naar hun dobber en wat fietsers rijden of wandelaars lopen over het asfalt ernaast. Net als de napoleonse wegen zijn er langs het kanaal prachtige bomen, driehonderd jaar geleden geplant en nu geweldig mooi. Wij rijden twintig kilometer naar een plaatsje. Drinken koffie langs het kanaal met wat lokale boertjes op een terras. Een heerlijke eerste gang, cultureel erfgoed, en nu een schitterend natuurgebied met een fantastisch fietspad.

Het hoofdgerecht bestaat uit een visje met wat aardappelschijfjes of als tweede gerecht een varkens entrecote. In een heerlijke saus met bonen. Geweldige gerechten in de mooie kerk, zacht geroezemoes van andere gasten. Geen kerkmuziek of koren, maar gelukkig ook geen preek.

Ons tweede gerecht van de dag was een wandeling. Aan de andere kant van de stad, onder de rook van de enorme kathedraal van de stad, is er een gebied met kleine stukjes land verdeeld door kanalen. Oorspronkelijk is dit gebied al gebruikt om Caesar tegen te houden in het begin van de jaartelling. Daarna gebruikt door kleine boertjes in de middeleeuwen om producten te maken voor de markt. Nu zijn het een soort volkstuintjes. Een wandelpad erdoorheen, maar verder alleen maar kanaaltjes en eilandjes. Rustig, fraaie tuintjes met bloemen afgewisseld door tomatenplanten of andere groenten. En natuurlijk overal platbodems om naar de eilandjes te gaan.

Bij het einde van het gebied staan we direct in kleine middeleeuwse straatjes. Schots en scheve werkmanshuisjes met houten balken aan de buitenzijde. Afgewisseld met gebouwen van de notabele uit die tijd

Het nagerecht is een paar stukjes lokale kaas, met een laatste glaasje Sancerre. Voor onze dag was het laatste gerecht nog een wandeling door de stad. Niet zo bekend als Nancy, Lyon of Parijs maar toch een stad met een enorme historie. Schitterende tuinen en parken, straatjes en een enorme kathedraal. Een goed winkelgebied en een leuk centrum met goede restaurantjes en leuke bediening. En vlakbij heerlijke fietsroutes, glooiend land. Eigenlijk een perfecte plek.

Als laatste ren ik nog even door de straten. Op zoek naar een fietszaak voor nog een onderdeel. En daarna nog even naar de kapper om mij te laten scheren. Alles zonder problemen.

Een heerlijk drie gangenmenu.