Grillon: De Gitë

Een gité bij onze vrienden, een week volledige rust. Wij bezetten de enorme ruimte, twee slaapkamers. Toilet en douche. Een ruime eetkeuken met zitkamer en de schuifdeuren naar het terras. In de zon aan het zwembad. Voordat we aankomen brengen we eerst een bezoek aan de Leclercq van Valreas, met volgeladen boodschappentassen arriveren we en vullen de koelkast. Geen bezoeken meer aan winkels voor de rest van deze dagen.

De dagen vullen zich met vakantie. Rustig opstaan, ontbijt op het terras, krantje downloaden even het nieuw bekijken op een website. Daarna een gezamenlijke activiteit. Door de Mistral welke stevig waait de eerste dagen, eerst wat rijden richting Bourdeaux (Drome) om daar een stuk fietsen. Soms eindigend in een goede lunch op een terras maar andere dagen direct terug. Soms een rustige rit met zijn vieren van rond de vijfentwintig kilometers. Een andere dag wat uitdagender met vijf colletjes binnen tachtig kilometer.

De racefiets blijft toch de manier voor dit soort gebieden. Vanuit de auto zie je maar een kwart van de omgeving (vrijwel alleen naar voren, niet echt naar boven) Wandelen, zeker door bossen is zicht ook beperkt, en langs de weg is het steeds opletten op verkeer. Daarnaast is het gebied beperkt. Op de fiets is er voldoende tijd om de huizen, dorpjes te bekijken.
De lavendel velden te zien en te ruiken. Het vee en ander groot wild op te merken. Enige nadeel blijft het zware klimmen afgewisseld met het snelle dalen. Maar door de inspanning is er ook het genot erna.

Na de activiteit is er de ontspanning. We trekken ons terug op ons deel. Hangen in een strandstoel, lezen een boek, doen wat handwerk of gaan zelfs even slapen. Er heerst stilte, iedereen doet wat hij wilt. Om rond een uur of zes weer tevoorschijn te komen. Een aperitief van een fles champagne, wijn, pastis of bier om weer wakker te worden. Wat heerlijke snacks eindigend in een maaltijd, wisselend voor elkaar bereid. Heerlijk met zijn vieren, muziek luisteren, herinneringen delen en wat discussiëren.

Meer is het niet. De leegte van de dag met de gezelligheid van de avond, discussies over het leven. Het zweten over het fietsstuur of het koken voor elkaar. Dit is wat vakantie is, niets moet, 140 kilometer fietsen. Een lunch of een bakje koffie op een terrasje. Een goede maaltijd en verder niets.

We eindigen het verpozen met een lunch in de bistro bij een Michelin ster restaurant (Le Bistro 270 bij Domaine du Columbier). Hooggespannen betreden we het terrein, een schitterend terrein naast het hotel, een tuinman heeft echt zijn best gedaan er wat van te maken. Een ruime tafel en snel worden de aperitiefjes gebracht. Geen lekkere champagne cocktail want dat is er niet. En vlak na het toasten wordt de eerste gang op tafel gezet. Geen amuse of even tijd om te acclimatiseren. Maar ook niet nog even vertellen wat we besteld hebben. De kommetjes worden zonder enig commentaar neergezet.

Tijdens de eerste hapjes begint het te regenen. We vragen of we binnen kunnen zitten. Dat mag, maar er gebeurt niets. We pakken ons bord en lopen naar binnen. Ruimte zat maar niemand wie ons begeleid naar een tafel. We staan stil, wachten, er gebeurt niets, Uiteindelijk schuiven we zelf twee tafels aan elkaar en beginnen weer te eten. De smaak is geweldig. We moeten zelf vragen aan het personeel of we het water en het brood, wat in de regen staat, ook kunnen krijgen. Ondertussen moeten we echt uitkijken. Niet kwaad worden, de humor blijven zien. Vooral genieten van het eten, want de hoofdgang is ondertussen gebracht en smaakt geweldig. Net als de wijn. Ook al ontbreekt ook hier enige uitleg.

De gerant is in een geanimeerd gesprek met een van de vrouwelijke gasten, de andere werknemers lopen als kippen rond. Vragen of de borden weg kunnen terwijl ze nog vol liggen. Geweldig lekker eten maar een bediening welke er helemaal niets van snapt. Drie man, zes tafeltjes en er klopte helemaal niets van.

Zelfs het licht in de marmeren toiletten werkte niet. Amusant om te zien, maar ook wel triest. Uiterlijk is alles perfect, mooi, lekker maar de service is in iedere kroegje in elk dorp beter. Het nieuwe Frankrijk.

Gelukkig is vijf dagen logeren bij vrienden in een gité veel meer.