Meyrueis: Reisdag in een Mathis

Om drie uur in de middag, na een rit van vier uur, rijden we ‘Place Sully’ in Meyrueis op. Voor ons en vele fietsfanaten een bekende plaats omdat de wedstrijd uit het boek ‘De Renner’ van Tim Krabbé hier begint en eindigt. Het is de plaats van de eerste zin uit het boek waarin de wielrenner zijn wiel in zijn fiets steekt. Zich voorbereid op de wedstrijd. En medelijden heeft met alle toeschouwers vanaf het terras. Hoe kan je leven zonder fietsen vraagt hij zich af.

Nu zijn er geen fietsers te zien. De smalle weg, met rechts een paar winkeltjes, bakker, winkel met regionale producten en een winkel vol geslepen stenen. Verder een aantal restaurants en hotels. Aan de linkerkant terrassen naast het riviertje. En op het midden van de weg en in de schaarse parkeerplaatsen staan oude klassieke auto’s. Niet een paar maar een volledige file. Toeschouwers kijken toe, niet alleen vanaf het terras want ze lopen er fotograferend tussen door.

We zijn na ons ontbijt vertrokken vanuit Bourges. Direct de peage op voor ruim tweehonderd vijftig kilometer onbezorgd rijden. De cruise control op honderdvijfendertig en verder niets. De weg vrijwel leeg, weinig vrachtverkeer of sleurhutten. Daarna nog tweehonderd kilometers over N-wegen. In het begin nog normale brede wegen, slingerend door dorpjes en over heuvels, Langzaam wat steiler en smaller. Met echte haarspeldbochten rond Gorge du Tarne in St-Enimie. Naar beneden, brugje over de rivier op het laagste punt en direct weer omhoog naar de hoogvlakte. De omgeving is schitterend maar als bestuurder is het wel werken. Aan het einde van de hoogvlakte dalen we naar de Gorge du Jonte en schieten Meyrueis in om achter aan te sluiten bij de klassiekers.

Voorbij ons hotel vinden we eindelijk een parkeerplaats. We sloffen naar ons hotel checken in krijgen als advies om zodra de klassiekers gezamenlijk een rondje gaan rijden onmiddellijk de auto te verplaatsen naar een plek dichtbij en deze niet meer weg te geven. De liefhebbers blijven hier vier dagen.
Met onze vrienden zitten we later op het terras, vieren het leven. De coureurs komen terug, met hun ronkende en stinkende oude autootjes scheuren ze in een parade door het dorp. Op weg naar een parkeerplaats voor de nacht.

Het blijken niet zomaar klassieke auto’s. Ze zijn allemaal van hetzelfde merk, namelijk Mathis. Natuurlijk een frans merk. Ontstaan in 1910 in de Elzas vanuit een dealer in Straatsburg, wat na de Frans-Duitse oorlog in 1870 onderdeel va Duitsland was. Het eerste model is nog ontworpen door Bugatti een vriend van de familie Mathis.

Na de eerste wereldoorlog en de vrede van Versailles in 1919 werd het gebied weer frans en groeide het merk uit tot de top in Frankrijk. In 1927 produceerde het merk 27.000 auto’s en hoorde bij de vier grote Franse merken (Citroën, Renault en Peugeot). Het merk verbond zich met Ford maar dit mislukte door handelsbeperkingen met Amerika na de crisis in 1933.
Daarna was er de tweede wereldoorlog en werd de Elzas bezet door Duitsland en werd het bouwen van auto’s verboden. Alleen militaire middelen mochten worden gebouwd. Na de oorlog is er nog een poging gedaan door de oude eigenaar het merk nieuw leven in te blazen. Een laatste model en vliegtuigmotoren. Maar begin 1950 was het voorbij.

Nu kijken we naar minimaal vijftig autootjes van dit merk. Leuke kleine vrachtwagentjes met een laadklep met een houten vat erop. Of cabrio’s zonder een dak. Tweezitters of echte sedans met vier stoelen. En in de auto’s Franse bezitters, allemaal “op leeftijd” en waarschijnlijk trots op dit Franse product, wat door een verkeerde plaats en internationale conflicten, niet heeft kunnen overleven.

De borrel op het terras wordt een maaltijd. Pizza, salade of een pasta. Een flesje wijn. En waarschijnlijk hebben de liefhebbers van de Mathis nu sterke verhalen over hun auto in het hotel waar ze zitten. Over bochten waar ze met veertig kilometer per uur doorheen scheurde. Of klimmetjes welke door de 15 pk sterke motors van honderd jaar geleden net gehaald konden worden.

Het verschil tussen de renner welke naar de terrassen keek of de eigenaar van een Mathis oldtimer lijkt in Meyrueis klein, bij de ondergaande zon.