Bruce

Het is tijd voor Bruce, dat is de snelweg welke loopt van Brisbane naar Cairns, en bij uitrijden van Brisbane stond er al een bord met daarop "Cairns 1754" dus we hebben nog even te gaan. Naar moololaba was maar een kilometer of 80 dus nu begint het echte werk.

Onze DumDum of was het TomTom brengt ons via een mooie lokale weg terug naar de snelweg, mooi slingerend door heuvelland, wat veeteelt, bossen, paar riviertjes. Daar bouwen ze geen bruggen over maar zetten gewoon een bord neer waarop staat dat er water kan staan en dat je een de paaltjes kan zien hoe diep het is. En als het te diep is dan kan je er gewoon niet door en moet je terug. Maar nu staan de stroompjes leeg, ook al begint het wel te regenenen.

Daarnaast zijn de hellingshoeken hier erg stevig, niet met een bocht maar er gewoon rechtstreeks tegen op, moet dus stevig schakelen en heb wel mee de leven met de fietsers,en daar komen we er toch wel een paar van tegen.

Uiteindelijk de snelweg, nog redelijk druk, vierbaans breed met een grote middenberm, er wordt stevig doorgereden, niet zo idioot hard als in Nederland tegenwoordig, maar een ruime honderd is normaal. En ook het vrachtverkeer heeft deze snelheid, dat maakt het verkeer een stuk rustiger, niet steeds het inhalen van vrachtwagens waardoor de linkerbaan moet remmen, meer een stabiele stroom, meer het "keep your lane" principe.

Onze DumDum wil steeds van de snelweg af, maar wij zijn eigenwijs en blijven de weg volgen.

Na een honde kilometer wordt de highway gewoon tweebaans, en daarna wordt het ook gewoon rustig. Een mooie rustige tweebaansweg, af en toe wat meeliggers, om de tien kilometer of zo een inhaalstrook (voor een richting een tweede baan over een kilometer) waar we ons lekker laten inhalen. En aan de andere kant regelmatig wat tegenliggers maar niet echt veel. En door de inhaalstroken ook niet dat gestreste inhalen op twee baans wegen, er komt altijd weer een inhaalstrook. Dus we rijden relaxed met een kilometer of 90 door het landschap.

Maar relaxed in een camper is wel wat anders als in een gewone auto, dat komt hoofdzakelijk door de enorme herrie achter je. De potjes en pannen rammelen bij iedere oneffenheid, de koelkast maakt herrie, de ombouw kraakt, alle raampjes gieren van de wind en de motor maakt ook een vreselijke herrie, zeker als we met het raam open rijden.

Het landschap trekt voorbij, bossen, suikerriet plantages, heuvels. De grond wordt duidelijk droger, minder riviertjes en kalere bossen. Af en toe een plaatsje, allemaal vreemde namen zoals "childers" of "gin gin". En natuurlijk net als in Amerika grote reclameborden langs de weg, oproepen voor de liqeur store "thirsty camel", de beste koffie ooit uit "drunken Beans" en voor god met de "simply bible.com".

We schieten op, drinken koffie, gooien de tank vol en eten de "best pies on earth".

We stoppen voor de nacht op een camping aan een meer, vier kilometer van de weg, volledige rust, vogels zijn de enige welke de rust verstoren, en Bruce Springsteen uit onze muziekboek bij het drinken van een Jack Daniels.