back to the coast

We verlaten de camping om 8 uur, de lucht is grijs, vannacht wat onweer, maar nu is alles droog, de temperatuur is lekker, maar een loodgrijze lucht hangt erboven ons.

De andere campers zijn vroeg vertrokken, met hun bootjes naar het meer, vissen, en dan het serieuze vissen. En dan in de avond visserslatijn en de catch rechtstreeks op de BBQ. Wij vertrekken terug naar Bruce highway en als we er op draaien zegt de DomDom dat we over 340 kilometer de tweede afslag moeten nemen op de rotonde, voor die tijd is er geen reden om iets meer te vertrekken, de DomDom zwijgt en wij rijden.

Eerst door prachtige bossen, daarna gaat het over in hoog geel grasland, hier en daar een paar koeien, achter een hek, en verder niets. Op de achtergrond wat bergen, ervoor grasland met bosjes, en dat voor een paar honderd kilometer. Af en toe wat verkeer, een andere camper, of een truck, groot en snel. De maximale hoogte is hier ruim boven de vijf meter en de maximale snelheid is gewoon 120 km/ uur. En dan een meter of dertig lang.... Je ziet ze in je spiegel, je voelt de agressie van de chauffeur, er zit weer zo een langzame camper voor hem en er is niet voldoende ruimte om er voorbij te gaan.

Maar met 80 rijden we rustig, kijken naar het landschap en genieten van de rit.

Het gebied lijkt het meeste op de seringetti in afrika, en net als daar zijn er geen benzine stations, en loopt de tank vervaarlijk terug. Dus als er eindelijk een opdoemt is dat een hele opluchting. Het is leuk zo'n camper maar een tank is maar 500 kilometer en dan is het over.

Grijze lucht, mooie vergezichten, geen haast en een volle tank, en een bak koffie in een truck stop, een genot.

Langzaam verandert de omgeving, meer bossen, meer wind en ook de wegen worden weer drukker. We naderen de kust, en onze volgende stop, het wereldberoemde Yeppoon, een lief klein plaatsje aan de kust, schitterend art deco winkelstraat, beach en de mogelijkheid voor een tripje naar keppel eiland, voor wat snorkelen en vakantie gevoel.

We stoppen bij de camping dicht bij het centrum, de receptionist komt uit een andere eeuw, maar de hele camping blijkt uit een andere tijd te komen. Hij staat vrijwel vol met zogenaamde "long stay", een eufemisme voor "Hill billies" geen geld voor een huis, nog wel voor een oude camper en een standplaats, en de camper is oud, verroest, stuk, zal geen meter meer rijden, en staat volledig tussen het onkruid of juist in een tuintje. En voor de camper, zit het toonbeeld, duidelijk dronken, hamonica spelend en iedereen aansprekend, zit geen kwaad in, de gezellige dronk, en waarschijnlijk zit hij er iedere dag, net als de receptionist...

Wij gaan het stadje bekijken, hebben serieus behoefte aan een late lunch, een drankje op een terras, en voor de dag erna wat zon, een snorkeltripje. .....

Maar dat gaat meteen mis, het zeiltripje is net mogelijk omdat er geen andere geïnteresseerde zijn en het eerste restaurant is al gesloten voor lunch, de kok is al naar huis. Maar het tweede restaurant heeft een heerlijke mezze, en we kijken uit over de zee, een kleinstuk beach, maar verderop is er een grotere beach.

De winkelstraat is zoals je kan verwachten in een australische kleine stad. Paar winkels, twee hoog gebouwen, met een soort overdekt winkelstraat. De lokale kroeg waar geen paard iets stuk kan maken, eigenlijk niets bijzonders. Het enige bijzondere is dat er nog geen ketens zijn, geen Hema, Blokker die in idere winkelstraat zitten. Hier nog lokale winkeliers, maar ook die hebben niets bijzonders....

We gaan naar ons tentje, lezen wat, vermoeid van het reizen, luisteren naar de mondharmonica van de oude dronkaard en besluiten de volgende ochtend te reizen, verder naar het noorden, naar het mooie weer,