Etosha, catch of the day

Het wordt teveel om op te noemen, en eigenlijk is de hoeveelheid gespotte diersoorten ook niet zo Interessant en zeker niet het aantal dieren. Het is hier een grote dierentuin en natuurlijk zijn sommige dieren veel zeldzamer als andere, maar ieder dier welke hier vrij rondloopt, op zoek naar eten, drank en het voortplanten is bijzonder. Zoveel vrijheid en toch gezamenlijk belang blijft uniek. Van kleine vogeltjes tot het grootste wild, ieder dier heeft hier zijn plekje.

Sommige dieren vinden wij mensen belangrijker, leuker, interessanter. Bijvoorbeeld classificaties als de "big 5": Olifant, Neushoorn, Leeuw, Luipaard en Cheetah. Waarom deze specialer zijn is niet duidelijk, maar zo wordt het wel gebracht. De Luipaar is vrijwel niet te zien in het wild. Ze slapen grote delen van de dag hangend in boomtakken en vrijwel uit het zicht. Zelfs de gids van de Lodge geeft toe er in zijn hele leven maar drie hier in het wild gezien te hebben. Wij hebben in drie reizen Tanzania hem ook maar een keer gevonden, dus deze telt niet mee.

De Cheetah hebben we al "semi" live gezien, dus zijn er eigenlijk nog maar drie te gaan.

Vandaag worden we wel binnen twintig minuten verrast met de Neushoorn, hij is de eerste welke we vandaag zien, wel op een grote afstand van driehonderd meter, maar duidelijk herkenbaar. Aan het grazen bij een kudde zebra 's en gemsbokken. Een van de meest bedreigde grote diersoorten welke hier rustig zijn maaltje bij elkaar graast.

Even later volgt de leeuw, of eigenlijk vier leeuwen, een mannetje met drie vrouwtjes. Liggend onder een bosje, aan de rand van een waterpoel, uit de zon, hongerig kijken ze constant om zich heen. Het mannetje triomfantelijk in het midden, de vrouwtjes waakzaam er omheen. Zoekend naar een mals ontbijt. We kijken een uurtje toe, samen met onze gids van deze ochtend game drive. Er komt geen actie ondanks een lekker mals springbokje wat moederziel alleen aan de andere kant van de poel loopt te grazen. De dames en heer berekenen hun kansen en besluiten dat ze dit niet gaat lukken. Zonde van de energie, schatten ze. Ook staan ze niet op om even wat water te drinken.

We gaan terug naar de Lodge, hebben nog maar een van de vijf te gaan, de olifant ontbreekt nog op het grote lijstje.

We checken uit, onze mooie balkonnetje met uitzicht, ons bed in de klamboe, de heerlijke douche laten we weer achter ons en vertrekken zonder gids naar onze volgende kampeerplaats. We zijn de ochtend begonnen met ontbijt om half zeven, gevolgd door een ochtend game drive van drie uur, met chauffeur / gids van de Lodge, zonder iemand van de andere Duitse gasten, die slapen waarschijnlijk uit en missen het mooiste moment van de dag. Om tien uur zijn we weer terug bij de Lodge. Nu hebben we nog 180 kilometer te gaan, naar onze volgende stopplaats. De hele dag de tijd om onderweg te stoppen, foto's te maken, en vooral geen haast te hebben.

Vanuit de Lodge gaan we toch eerst terug met onze eigen wagen naar de vier leeuwen, nog even kijken of ze er nog liggen en of er ondertussen al een ontbijt is geserveerd. Bij aankomst zien we er nog drie op dezelfde plek liggen. De vierde is niet echt te vinden. Wel loopt er nu een wild zwijn rond. We wachten nog even, maar na een kwartier is het eigenlijk wel genoeg. We kijken nu totaal bijna anderhalf uur naar drie leeuwen, welke af en toe gapen, maar verder vrijwel niet bewegen.

Net als we verder willen gaan zien we het derde vrouwtje, sluipend door het gras, stil liggend, zichzelf klein makend, maar ook langzaam bewegend richting het zwijntje. De andere Leeuwen kijken alle kanten op maar zeker niet naar hun familielid. Het zwijntje loopt de verkeerde kant op, volledig in de richting van het vrouwtje. In een natuurprogramma of documentaire zou de muziek nu aanzwellen. In werkelijkheid loopt het zwijntje al grazend rustig de verkeerde kant op, en blijven de vogels hetzelfde geluid maken.

Als de afstand klein genoeg is springt de leeuwin op, het zwijntje schrikt en rent weg, en vlak voor onze lenzen, op honderdvijftig meter afstand begint de jacht. Het zwijntje, rent, beweegt, sprint, maakt bochten. Het rode stof spuit omhoog. De leeuwin trekt een kort sprintje, schat de afstand en besluit dat zij het niet gaat redden. Zij stopt, kijkt het zwijntje na, kijkt om zich heen, draait zich om en sloft terug naar het bosje, om bij de andere neer te gaan. Geen ontbijt vandaag - het is al bijna elf uur, en het begint te warm te worden voor de jacht.

Na dit theaterstuk, van hooguit dertig seconden, druipen we ook af. We schatten de kans op een tweede actie, maar achten die kans te klein. We gaan eindelijk op weg.

Eerst stoppen we nog bij groepjes giraffen, springbokjes, gemsbokken, een verdwaalde schildpad, een verloren wildebeest, de struisvogel. Maar we moeten toch wat voorgang maken, het blijft drie uur rijden.

We maken snelheid, en er zijn gebieden met weinig wild. Maar toch stoppen we regelmatig, soms zijn de dieren te mooi, de hoeveelheden te groot, de achtergrond te fraai. Uiteindelijk om vier uur komen we aan, niet bij een mooie Lodge, met een kamer met uitzicht, maar een drukke camping, waar we ons eigen eten moeten koken.