Windhoek - Last day
13 Maart 2014 | Namibië, Windhoek
Ons laatste diner van deze vakantie houden we op dezelfde plek als ons eerste lunch, de cirkel is rond, The Olive restaurant, een mooi terras, uitzicht over de groene heuvels van Windhoek. Het is er rustig, drie tafeltjes met gasten, het eten van ongekende kwaliteit, de bediening perfect en de temperatuur in de avond ook heerlijk. Een mooi moment voor een eerste evaluatie van vier weken Namibië, morgen de vervelende vlucht naar huis, maandag weer gewoon aan het werk.
Vier weken, grotendeels rondrijdend in een bushcamper, een opgebouwde 4WD 3.0 Toyota Hilux, voorin de standaard twee persoon wagen. Achter een opbouw met daarin een twee persoons bed in de breedte, met een uitbouw aan de zijkant (klep welke open kan) waardoor bed echt twee meter lang is. Onder het bed ruime opslagruimte, een klein middenpad en tegen de achterzijde een chemisch toilet (niet gebruikt), een kast en een koelkast. De achteropbouw is te verhogen waardoor er gewoon in te staan is en aan de buitenkant nog een aantal kasten met de camping stoeltjes, tafel, gasbrander, etc. Kortom een zeer compact campertje. Met alles erin.
Vier weken, onze eigen huisje op wieltjes, rijdend door een vrijwel leeg land. Een land groter als Frankrijk met maar twee miljoen inwoners. Dat betekend wegen, zonder huizen, plaatsjes, tegenliggers, alleen maar wegen met uitzicht. Bergen, heuvels, vlak land, grasland, zand, bosjes, bomen. Een onwaarschijnlijke tocht door de leegte, deels ook omdat het nu het laagseizoen is. En in de leegte altijd de natuur, het veeteelt van de boeren achter de hekken, de kuddes met altijd wel ergens een herder langs de kant, het loslopende vee, maar ook gewoon het wild. De springbokken, gemsbokken, koedoes, vogels, overal en iedere dag aanwezig. Het land is leeg van de mensen maar nog vol met natuur. En door de leegheid ook schoon, de lucht nergens verknald, nergens industrie, nergens zwerfvuil en ook nergens reclame borden, nergens enige verstoring van die heerlijke leegte.
Vier weken, totaal 4.200 kilometer, waarvan 400 op asfalt en de overige op allerlei soorten gravel, zand, rotsen. Naar het zuiden rijdend door gebieden vol met grote boerderijen, iedere tien kilometer een hek naar een boerderij ergens verder op de oprit. In het zuiden (Fish rivier) de enorme uitgestrektheid, de bergen, de kaalheid, droogte, imposant. Naar het westen, de kust, honderden kilometers zand, zand en zand. Maar ook strand, zeehonden en de mooiste duinen ooit. Naar het noorden, Etosha als natuurgebied, met alle grote dieren maar ook enorm veel van de kleinere soorten, en land voor de oude volkeren, zonder hekken, om nog vrij met het vee rond te lopen. En het centrum, uitgestrekt gebied, boerenland, maar ook paar nationale parken, bergen. Teveel, steeds anders, nooit vervelend.
Vier weken, totaal 12 campings en 5 hotels / Guesthouses (Windhoek, Swakupmond, Dolomite, Onguma). Allemaal unieke plekken, schoon, ruim, verzorgt. Vrijwel altijd een eigen douche / wc op iedere camping. En zeker op allemaal een braai (eigen vuurplaats,met BBQ rooster), water aansluiting en meestal ook elektriciteit. De meeste ook ruim (zodat je buren niet eens te zien zijn) en klein (vanaf drie plekjes). Alleen in Etosha waar het groot en niet individueel was, daar was het bijna een normale Nederlandse camping. En alles overal schoon, WC papier overal aanwezig, overal kraanwater drinkbaar, ongelooflijk. En de luxe in de 5 hotels was ook goed tot zelfs uitstekend. Alle restaurants waren goed, nergens een probleem, overal een menukaart, Engels sprekend. En de winkels, uitgebreid, alles te koop en alles ook goedkoop, vreselijk goedkoop.
Vier weken een heerlijk klimaat, ochtend rond de 18, middag 35. Een middag met wat regen, verder wel wat spetters, maar ook prachtige luchten gezien. En ook de mensen, nergens een probleem, nergens een onprettig gevoel. Moeilijk contact te maken, omdat het zo leeg is. Enig minder prettige blijft de Duits / Zuid Afrikaanse dominantie, dat blijft verwonderen en voor mij zelfs irriteren. De armoede, werkeloosheid, in de krottenwijken is ver van alle binnensteden of toeristen plekjes. Maar ze zijn er nog wel, de officiële apartheid is afgeschaft maar de ongelijkheid is nog lang niet weg.
Vier weken, probleemloos rondrijden, ruiken, proeven, zien. Een mooi land, probleemloos, uitgestrekt. En leeg.
En Windhoek, een provinciestadje met de allure van een hoofdstad. En dat is te zien, de mensen op straat, heerlijk druk, gezellig, winkels. De eerste avond eten we in Joe's beerhouse, volgens alle reisgidsen een verplicht nummer omdat het een legende is. Volgens ons was het meer een relikwie, grote porties, vet pub eten in een rumoerige Duitse sfeer. Beter was het in NICE, een opleidingsinstituut voor restaurant personeel. En natuurlijk en Olive Groove waar we eindigen met peer gedrenkt in muscatel, rode besjes saus en pannacotta. Met een heerlijk glaasje desertwijn erbij om het af te maken, en ook onze gedachten af te ronden.
De dag erna wandelen we nog wat, zien de de musea - eindelijk wat versere historie, bekijken de souvenirs winkels, en uiteindelijk drinken we op een Winderige Hoek, in Windhoek een lekker Windhoek (merk bier) biertje.
Foto's van de reis in fotoboek op deze link: http://blur.by/115kxHV
Vier weken, grotendeels rondrijdend in een bushcamper, een opgebouwde 4WD 3.0 Toyota Hilux, voorin de standaard twee persoon wagen. Achter een opbouw met daarin een twee persoons bed in de breedte, met een uitbouw aan de zijkant (klep welke open kan) waardoor bed echt twee meter lang is. Onder het bed ruime opslagruimte, een klein middenpad en tegen de achterzijde een chemisch toilet (niet gebruikt), een kast en een koelkast. De achteropbouw is te verhogen waardoor er gewoon in te staan is en aan de buitenkant nog een aantal kasten met de camping stoeltjes, tafel, gasbrander, etc. Kortom een zeer compact campertje. Met alles erin.
Vier weken, onze eigen huisje op wieltjes, rijdend door een vrijwel leeg land. Een land groter als Frankrijk met maar twee miljoen inwoners. Dat betekend wegen, zonder huizen, plaatsjes, tegenliggers, alleen maar wegen met uitzicht. Bergen, heuvels, vlak land, grasland, zand, bosjes, bomen. Een onwaarschijnlijke tocht door de leegte, deels ook omdat het nu het laagseizoen is. En in de leegte altijd de natuur, het veeteelt van de boeren achter de hekken, de kuddes met altijd wel ergens een herder langs de kant, het loslopende vee, maar ook gewoon het wild. De springbokken, gemsbokken, koedoes, vogels, overal en iedere dag aanwezig. Het land is leeg van de mensen maar nog vol met natuur. En door de leegheid ook schoon, de lucht nergens verknald, nergens industrie, nergens zwerfvuil en ook nergens reclame borden, nergens enige verstoring van die heerlijke leegte.
Vier weken, totaal 4.200 kilometer, waarvan 400 op asfalt en de overige op allerlei soorten gravel, zand, rotsen. Naar het zuiden rijdend door gebieden vol met grote boerderijen, iedere tien kilometer een hek naar een boerderij ergens verder op de oprit. In het zuiden (Fish rivier) de enorme uitgestrektheid, de bergen, de kaalheid, droogte, imposant. Naar het westen, de kust, honderden kilometers zand, zand en zand. Maar ook strand, zeehonden en de mooiste duinen ooit. Naar het noorden, Etosha als natuurgebied, met alle grote dieren maar ook enorm veel van de kleinere soorten, en land voor de oude volkeren, zonder hekken, om nog vrij met het vee rond te lopen. En het centrum, uitgestrekt gebied, boerenland, maar ook paar nationale parken, bergen. Teveel, steeds anders, nooit vervelend.
Vier weken, totaal 12 campings en 5 hotels / Guesthouses (Windhoek, Swakupmond, Dolomite, Onguma). Allemaal unieke plekken, schoon, ruim, verzorgt. Vrijwel altijd een eigen douche / wc op iedere camping. En zeker op allemaal een braai (eigen vuurplaats,met BBQ rooster), water aansluiting en meestal ook elektriciteit. De meeste ook ruim (zodat je buren niet eens te zien zijn) en klein (vanaf drie plekjes). Alleen in Etosha waar het groot en niet individueel was, daar was het bijna een normale Nederlandse camping. En alles overal schoon, WC papier overal aanwezig, overal kraanwater drinkbaar, ongelooflijk. En de luxe in de 5 hotels was ook goed tot zelfs uitstekend. Alle restaurants waren goed, nergens een probleem, overal een menukaart, Engels sprekend. En de winkels, uitgebreid, alles te koop en alles ook goedkoop, vreselijk goedkoop.
Vier weken een heerlijk klimaat, ochtend rond de 18, middag 35. Een middag met wat regen, verder wel wat spetters, maar ook prachtige luchten gezien. En ook de mensen, nergens een probleem, nergens een onprettig gevoel. Moeilijk contact te maken, omdat het zo leeg is. Enig minder prettige blijft de Duits / Zuid Afrikaanse dominantie, dat blijft verwonderen en voor mij zelfs irriteren. De armoede, werkeloosheid, in de krottenwijken is ver van alle binnensteden of toeristen plekjes. Maar ze zijn er nog wel, de officiële apartheid is afgeschaft maar de ongelijkheid is nog lang niet weg.
Vier weken, probleemloos rondrijden, ruiken, proeven, zien. Een mooi land, probleemloos, uitgestrekt. En leeg.
En Windhoek, een provinciestadje met de allure van een hoofdstad. En dat is te zien, de mensen op straat, heerlijk druk, gezellig, winkels. De eerste avond eten we in Joe's beerhouse, volgens alle reisgidsen een verplicht nummer omdat het een legende is. Volgens ons was het meer een relikwie, grote porties, vet pub eten in een rumoerige Duitse sfeer. Beter was het in NICE, een opleidingsinstituut voor restaurant personeel. En natuurlijk en Olive Groove waar we eindigen met peer gedrenkt in muscatel, rode besjes saus en pannacotta. Met een heerlijk glaasje desertwijn erbij om het af te maken, en ook onze gedachten af te ronden.
De dag erna wandelen we nog wat, zien de de musea - eindelijk wat versere historie, bekijken de souvenirs winkels, en uiteindelijk drinken we op een Winderige Hoek, in Windhoek een lekker Windhoek (merk bier) biertje.
Foto's van de reis in fotoboek op deze link: http://blur.by/115kxHV
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
