curacao - westpunt

Drie dagen Westpunt, het meest noordwestelijke punt van Curaçao, verder als dit kan je niet komen vanaf Willemstad. Na aankomt op de luchthaven , en het ophalen van het huur autootje, rijden we direct naar de Albert Hein, een echte XL, de enige buiten Europa welke dezelfde producten verkoopt als thuis. Alleen de prijzen zijn niet helemaal hetzelfde, in Nederland is AH al niet de goedkoopste, hier komt er nog een procent of twintig bij, terwijl de BTW hier ongeveer de helft is.

Maar we slaan ruim in, het is vakantie, vlucht en hotel zijn duur genoeg, dus waarom bezuinigen op de boodschappen, dat zou pas echt verkeerde Hollandse zuinigheid zijn. Dan kan je beter gewoon thuis blijven. Jammer genoeg hebben ze geen grote zakken, dus moeten we de boodschappen laden in kleine doosjes, een stuk of zes, vol met wijn, bier, rum, nootjes, koek, chocolade, kaas, eieren, spek, brood, salades, fruit…. Waarschijnlijk zijn er dingen welke lokaal goedkoper zijn te kopen, maar dit is het simpele, snelle werk, en wie wil er iedere dag boodschappen doen tijdens zijn vakantie, zonde van de tijd dus laden we de kar vol, en stapelen de doosjes bij onze bagage op de achterbank. Wat maar net past in onze kleine Suzuki jeep Jimmy. De achterbank ligt helemaal vol met onze twee tassen en zes doosjes.

We scheuren naar westpunt, Kura Hollanda, appartementjes in een hotel, tweede verdieping, van een gebouwtje, klein keukentje, met koelkast en kookplaat (we moeten wel vragen om een koekenpan, waterkoker maar dat lukt allemaal). Daarnaast een groot terras, ruime slaapkamer, douche en toilet. Midden tussen de bomen. Ze staan wat vreemd te kijken dat er naast twee koffer ook nog zes dozen zijn, dat is wel een beetje nieuw maar ze helpen toch met het brengen van de boodschappen naar het appartement.

En Arlette, zus van Jacqueline, is gisteren al aangekomen, dus nu zijn we ook met zijn drieën, zij heeft een appartementje met zeegezicht, een kleiner terras, maar wel een zitkamer. De boodschappen worden verdeeld, de koelkasten gevuld, de wijn koud gezet. En de eerste middag, wordt na een lunch aan het restaurant van het hotel aan zee doorgebracht op een ligstoel, parasol aan zee. Alles binnen handbereik, een mooi appartement, een zwembad, restaurant, zee, volle koelkast en een heerlijk klimaat. Wat kan er fout gaan.

Drie dagen, drie avonden, op een van onze eigen terrasjes, een borrel, wat versnaperingen, een salade met een wijntje bij de ondergaande zon, een muziekje. Relaxter kan niet, geen obers, keuze van menukaarten, niet wachten, heerlijk je eigen tempo.

Drie dagen, drie ontbijten, gebakken eieren met spek uit een koekenpan zonder tefalbodem, wat fruit, geroosterd brood, jus d’orange, thee, koffie. Ook weer heerlijk op je eigen terras, op je eigen tempo. Echt zoals vakantie bedoeld is, geen ontbijtbuffet, met uitgedroogde scrambled eggs, koffie machines, yoghurt in kleine bakjes, kaas die te jong is en een zaal met andere gasten. Nee, alleen op je eigen terras, je eigen ontbijt, beter kan eigenlijk niet.

Drie dagen, drie keer lunchen. Niet op je terras, maar gewoon ergens in een restaurant.

De eerste dag met ons autootje naar Savonet, een van de laatste plantages, fraai museum, slavernij (blijft altijd en overal in de west een echt onderliggend thema), rijkdom van de plantage eigenaren, een mooi huis. Daarna door naar Boca Grande, de westzijde van het eiland, de deining van de oceaan welke beukt op de rotsen, geweldig gezicht, maanlandschap met beukende golven. Spattend water, hoge golven. En daarna een lunch in Jaanies een restaurantjes in Westpunt, met veel leuke gele vogeltjes, een luie kat en een leuke bediening, goed eten. En een mooie inrichting, of eigenlijk een verzameling van oude spullen. Gezellig, authentiek, een beetje rijst met een visje, op een terras met suikerbuikjes (gele buik soort mus welke gek is op suiker) in de bomen. Leuk om foto’s te maken, ze zijn echt fotogeniek en er is voldoende tijd, de bediening is niet echt snel.
De tweede dag naar de Flamingo’s bij Jan Kok. Een leuke tocht met onze kleine jeep. Door dorpjes, langs kerkjes en langs een paar verrassende art galeries, lekker kijken, naar kleurige schilderijen, beelden. De kleur van het eiland, nergens donker, grijs, zwart, wit. Overal is kleur, in de kunst van de lokale artiesten, de kerken, de huizen maar ook in de Flamingo’s die in de oude zoutpannen staan. Hun mooie kleur tegen het water, hun hoofd onder water, op zoek naar eten.

En in ons tweede restaurantje, hier is de kleur vooral het geweldige uitzicht over de baai, het punt waar lokale van vijftig meter hoogte de zee in springen. Maar de meeste kleur is het restaurant zelf, de muziek van een klein bandje, gitaren, zang zoals het alleen in midden Amerika kan. De ongelooflijke puinhoop in het restaurant, maar bovenal de bediening. Een man, welke absoluut zijn best doet, maar eigenlijk het niet meer kan, dertig jaar rum, en misschien vandaag ook al voldoende hoeveelheid, heeft zijn sporen nagelaten. Zelfs over de simpele keuze tussen de bijgerechten rijst, Caraïben rijst en gebakken aardappelen, moet nagedacht worden. Maar de Colors Locale, is niet te verstoren. En de gebakken octopus, sardientjes en gevulde kaas smaakt echt goed.

De derde dag, is de dag van het echte relaxen. We komen niet verder als het eigen strandleven het hotel en lunchen dus ook in het restaurant van het hotel. Goed eten, een beef saté, een tzatziki met kip en swiss pannini, koude wijn. Goed klaar gemaakt en na het eten strompelde we terug naar ons bedje aan het strand.

Drie toeristen, drie heerlijke ontbijten op het eigen terras, drie lunches in lokale tentjes, drie salades. En ook nog drie keer met zijn drieën naar de gym van het hotel. Een loopband, twee fietsen en een cross trainer – een klein zaaltje met uitzicht over het zwembad. Westpunt, relaxen, tripje, lunches en dan ook nog sporten….. de kleur van de blanke toerist, ook nog werkend aan zijn gewicht. Daar hebben ze hier over het algemeen wat minder mee, dik, relaxt ….