Curacao - een dag slenteren

Een dag slenteren, doelloos, zoals een paar duizend anderen. Het dorp is weer vol, er zijn twee cruise schepen aanwezig, en dus zijn de straten vol met toeristen en uiteindelijk zijn wij dat nu ook. De bewoners van Curaçao zien echt geen verschil tussen ons en deze cruise deelnemers. De bewoners zijn dit gewend, iedere dag opnieuw een grote vloed van nieuwe, tijdelijke, mensen. Er is geen enkele reden om contact te leggen wat iets verder gaat als een verkoop of een bestelling brengen op een terras. Vluchtiger als dit is bijna niet mogelijk, de toeristen komen om negen uur van boord, lopen een rondje, doen een tripje, kopen een drankje of misschien zelfs wat meer. En om vijf uur stappen ze aan boord en verdwijnen weer. Om nooit meer terug te komen.

Het valt nog mee dat iedereen zo aardig is. Op de terrassen op de handelskade blijven ze aardig, ze nemen bestellingen snel op, serveren redelijk snel en efficiënt. Het lijkt vergelijkbaar met ieder terras, maar daar hoop je dat mensen de volgende dag weer terug komen, aardig zijn kan nut hebben, hier niet. Ook de winkels hoeven geen relatie op te bouwen met de consument, het is verkopen of niet, er is geen tweede kans.

Wij blijven wel, drie dagen, in een stadje wat ingericht is op een eendaagse bezoeker. Vanuit Westpunt, met een huurautootje hebben we het eiland rondgereden, nu zitten we een beetje vast in het stadje. De eerste dag, na aankomst een tijdje op de handelskade (is de ingang van de haven, de bekende gekleurden gebouwtjes en de pontonbrug) gezeten, een rondje winkels en een uitgebreide lunch. De tweede dag, een rondje winkels, een uitgebreide lunch. De derde dag, een bezoek aan een Spa, massage, sauna, zwembad en een minder uitgebreide lunch. En de vierde dag, met een vertrek in de middag naar de luchthaven, weer een rondje winkels en een uitgebreide lunch. Niet echt enerverend, en dan is ook nog vrijwel niets gekocht. Want eigenlijk is er ook niet zo heel veel bijzonders te koop. De bekende souvenirs rotzooi, mode merken en verder eigenlijk niets.

Voor ons is het de tweede keer, er zijn dus ook geen attracties meer die we nog moeten gaan bekijken, er blijft dus niets anders over als slenteren door het stadje. En gelukkig is er genoeg te zien. De toeristen welke verveeld rondlopen, of op gehuurde scootmobielen rondrijden. ,Met een gemiddeld gewicht van 100kg, een leeftijd van ruim boven de 60 en gekleed alsof ze de deur niet uit hoeven is duidelijk te zien dat de cruise wereld allang niet meer exclusief is. Zichzelf afvragend wat ze hier eigenlijk doen hangen ze op terrassen, lopen wat verveeld rond, om te wachten tot ze weer aan boord mogen.

Daarnaast natuurlijk ook de mensen van het eiland. De enorme dikke moeders in hun legging’s afgewisseld met de slanke dochters in hun strakke jurkjes. Eigenlijk vallen de mannen hier volledig in het niet, ze vallen nauwelijks op binnen dit enorme vrouwelijke geweld. Ze vullen de straten met hun harde gepraat en de ruimte welke ze opeisen. Een attractie om te zien en te horen.

Daarnaast is er natuurlijk altijd de zee, de haven, de schepen welke door de smalle handelskade varen, de ponton brug. Waarschijnlijk ervaren wij hier hetzelfde als de gemiddelde toerist in Amsterdam welke de oude grachtenpanden bewondert – als Amsterdammer zie je ze nauwelijks – als toerist blijft het drie dagen lang boeien. Dus het slenteren blijft leuk, altijd wel wat verrassends te zien, maar na drie dagen is het ook echt genoeg.

De mooiste momenten zijn de avonden, de schepen weg, de straten teruggegeven aan de bewoners, de heerlijke koele zee wind, het geroezemoes uit de huizen. Overal klinkt wat vage muziek, gepraat, af en toe wat geschreeuw, wat blaffende honden en een paar schreeuwende katten. Lokale kroegen waar wat dronken mensen dansen, wat mensen op straat welke een spelletje schaak zitten te spelen. Vooral in ons appartementje midden in Otra Banda klinkt het zoals het 25 jaar geleden al klonk, voordat de grote cruise schepen de stad overnamen.

Jammer genoeg is er wel iemand, tien meter van onze slaapkamer welke tot een uur in de nacht de muziek zo hard zet dat er niet meer te slapen is, daarnaast ook nog een verkoudheidje ergens opgelopen en een kamer welke te weinig verkoeling heeft waardoor het, al zwetend, niesend ook wat te veel kan worden. Een slapeloze nacht, teveel zon overdag en het slenteren kan ook teveel worden.