Le Pegue - Het dorpsleven
Door: JoepJ
12 Augustus 2020 | Frankrijk, Le Pègue
12 Augustus
Een kruising van vijf wegen. Niets geen rotonde of een stoplicht, gewoon vijf wegen die samenkomen op een punt. De wegen zijn smal, auto’s kunnen elkaar er vrijwel niet passeren en de huizen staan dicht op de rand. Aan een kant een archeologisch museum, twee zaaltjes met opgravingen uit de buurt. Er schuin er tegenover een klein pleintje, een oude waterpomp en wat goed verzorgde plantenbakken en wat tafeltjes van de lokale kroeg ertegen over.
Het is half negen, de temperatuur nog lekker. Volledig misplaatst met onze kleurrijke, strak om ons lichaam gespannen, fietspakjes nemen we een dubbele espresso en een groene thee. De tafeltjes naast ons zitten een paar oude Franse mannen en vrouwen. Ze lezen hun krantjes en praten wat met elkaar. Een hond aan hun voeten en de wandelstok staat naast hun stoel. Er passeren mensen, iedereen praat even bij en loopt weer verder naar de bakker om de hoek. En na tien minuten komen ze weer terug met een stokbrood bij zich. En er wordt weer wat gesproken.
Een middeleeuwse kerk, begraafplaatsje. Zeshonderd jaar voor Christus zijn hier uitwisselingen geweest tussen de Kelten en de Grieken, dat is de laatste en enige vermelding van dit dorp in de geschiedenis.
Er gebeurt niets, er is heerlijke koffie en een vriendelijke barvrouw, de jongste persoon in het dorp maar ook de enige met een mondkapje, onder haar kin. Handen worden geschud zoals dat hier al zesduizend jaar, sinds de eerste mensen hier zijn gaan wonen, is gebeurd. Nu wonen er vierhonderd mensen. We zien in een half uurtje een groot deel van die bewoners passeren zoals ze hier iedere dag passeren.
Na deze korte ochtend rit doe ik wat later nog een tweede rondje. Twee bergjes in de volle zon. Ik rijd door lege dorpjes. De luiken dicht, er loopt niemand meer op straat. In de afdaling vlieg ik door de spookdorpjes, langs de gesloten terrasjes. Uitgedroogd en bezweet verlangend is er niets. De ochtend is het moment van de dag, de middag is om je op te sluiten, te verstoppen. Wachtend op de avond.
Een kruising van vijf wegen. Niets geen rotonde of een stoplicht, gewoon vijf wegen die samenkomen op een punt. De wegen zijn smal, auto’s kunnen elkaar er vrijwel niet passeren en de huizen staan dicht op de rand. Aan een kant een archeologisch museum, twee zaaltjes met opgravingen uit de buurt. Er schuin er tegenover een klein pleintje, een oude waterpomp en wat goed verzorgde plantenbakken en wat tafeltjes van de lokale kroeg ertegen over.
Het is half negen, de temperatuur nog lekker. Volledig misplaatst met onze kleurrijke, strak om ons lichaam gespannen, fietspakjes nemen we een dubbele espresso en een groene thee. De tafeltjes naast ons zitten een paar oude Franse mannen en vrouwen. Ze lezen hun krantjes en praten wat met elkaar. Een hond aan hun voeten en de wandelstok staat naast hun stoel. Er passeren mensen, iedereen praat even bij en loopt weer verder naar de bakker om de hoek. En na tien minuten komen ze weer terug met een stokbrood bij zich. En er wordt weer wat gesproken.
Een middeleeuwse kerk, begraafplaatsje. Zeshonderd jaar voor Christus zijn hier uitwisselingen geweest tussen de Kelten en de Grieken, dat is de laatste en enige vermelding van dit dorp in de geschiedenis.
Er gebeurt niets, er is heerlijke koffie en een vriendelijke barvrouw, de jongste persoon in het dorp maar ook de enige met een mondkapje, onder haar kin. Handen worden geschud zoals dat hier al zesduizend jaar, sinds de eerste mensen hier zijn gaan wonen, is gebeurd. Nu wonen er vierhonderd mensen. We zien in een half uurtje een groot deel van die bewoners passeren zoals ze hier iedere dag passeren.
Na deze korte ochtend rit doe ik wat later nog een tweede rondje. Twee bergjes in de volle zon. Ik rijd door lege dorpjes. De luiken dicht, er loopt niemand meer op straat. In de afdaling vlieg ik door de spookdorpjes, langs de gesloten terrasjes. Uitgedroogd en bezweet verlangend is er niets. De ochtend is het moment van de dag, de middag is om je op te sluiten, te verstoppen. Wachtend op de avond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
