Bourges: Een dag uit een toeristenleven

Om vier uur in de ochtend komt de nachtlevering voor het hotel en restaurant. Aanvulling van de voorraad, verse groenten, vlees en waarschijnlijk de verse croissants voor het ontbijt. Een vrachtwagen rijdt het parkeerterrein op, achteruit inparkeren bij de achterdeur. Uitstappen van de chauffeur, laadklep naar beneden en de deur van de vrachtwagen open. Daarna de sjorbanden losmaken en een rolcontainers op de laadklep plaatsen. Zakken met de klep, container naar binnen rollen over de klinkers. En de volgende.
Tussendoor nog wat praten met het personeel van het hotel, en ook weer de lege rolcontainers terugplaatsen in de wagen. En weer vastzetten met banden en stangen.

Een volledig normaal logistiek proces. Efficiënt en geen verstoringen of files. Iedere nacht, waarschijnlijk in ieder groot hotel. Half uur tot maximaal drie kwartier om alle spullen klaar te hebben voor de volgende dag. Alleen maakt iedere beweging geluid. Overdag zou je het niet eens horen, maar met je raam open vlak boven deze achterdeur in de stille nacht, in een klein frans stadje, lijkt het alsof er driekwartier een fanfare onder het raam staat te oefenen. Niet een geolied symfonieorkest maar een rommelig, ongecontroleerde brei van trompetten, drums en xylofoon.

Na deze onderbreking en wat rust is er het ontbijt. Veel keuze, beleg, taartjes, yoghurt, eieren met spek. Maar de ruimte waar het is uitgestald is te klein voor de meute welke zijn bord wil volladen. Niemand houdt zich aan de looprichting of wacht af tot zijn voorganger alles heeft gepakt. De Franse slag, iedereen tegelijk en bang dat het op is voor dat het op je bord ligt. En het hotelpersoneel stampt er dwars doorheen om de chaos nog groter te maken.

Maar er is genoeg, te veel. Met te weinig slaap, de te volle maag na het gevecht is het tijd voor wat beweging. De fietsen uit de auto, accu’s opgeladen, niet die van de fiets maar van de benodigde elektronica zoals de telefoon, fietscomputer, schakelen en vermogensmeter. Een kort rustig ochtendritje van dertig kilometer. Een klein stuk van het hotel naar de rand van de stad, met een fietspad langs een kunstmatig meer. Overal sportende mensen in een zacht ochtend zonnetje, lopend, trimmend of aan apparaten hangend. Op het water een zeilboot en een roeivereniging.

Na het meer gaat het fietspad nog minimaal tien kilometer door langs een riviertje, d’Auron. Eigenlijk is het meer een vrijwel droogstaand kanaaltje, of liever slootje. Maar het is een groenstrook met hoge bomen. En in het midden alleen een asfalt pad voor fietsers.
Na een paar slingertjes eindigt het pad bij een klein sluisje en een mini dorpje. Daar vandaan rijden we terug door glooiende kale heuvels. Ze staan vol met half gestorven zonnebloemen. De grote gele bloemen, op hun groene stam vol bladeren, komt niet meer omhoog om zich te richten naar de zon. Ze hangen naar beneden. Of de velden zijn kaal, de zonnebloemen geoogst, de stengels als veevoer en pitten voor olie of kippenvoer. De meest velden zijn leeg. Een uitgestrekt kaal gebied met een paar bomen.
Een schitterende rustgevende tocht.

Uiteindelijk schieten we de stad weer in. En we vragen ons toch af of we niet beter een brede bandenfiets, met voor- en achter vering hadden kunnen meenemen. Geen enkel stuk asfalt is waar asfalt voor bedoeld is, een vlakke ondergrond voor onder de wielen.

De middag, zonder lunch, een tweede rit. Vanuit Bourges wat richting het noorden, naar Menetou. Een klein wijngebied richting Sanserre. De weg is goed en het glooien wordt een beetje klimmen. Bij een wijngebied hoort ook een beetje hoogte, schrale grond en wijnranken. Maar het gebied heeft hetzelfde patroon als de ochtend, gemaaide velden met voorheen zonnebloemen. De wijnranken haal ik niet, wel is de rit terug dalend en snel. Met de laatste kilometers weer een soort veldrijden over asfalt.

Deze werkdag is pas voorbij om zeven uur als we op een terras een salade en een stuk vlees op het bord hebben. Het wordt fris en al vroeg donker dus duiken we om tien uur onze Hobbit kamer in. Kleiner, maar op de bovenste verdieping ver weg van de levering. Met een andere kamer en getraind voor het ontbijt van morgen kunnen we eindelijk gaan rusten. En ons voorbereiden.