Hernieuwde Kennismaking

Een tweede keer is alles anders als een eerste keer. De reis ernaartoe is wel bij iedere vliegreis eigenlijk hetzelfde. Het wachten voor het instappen. Na het vinden van je zitplaats het kijken naar het gevecht om het teveel aan handbagage in de bakken te proppen. Daarna een tijd stil zitten op een te kleine stoel en kijken naar dezelfde danspasjes van de steward en stewardessen als in alle voorgaande reizen. En na de landing wachten tot je eindelijk losgelaten wordt uit het vliegtuig en over het asfalt naar de terminal loopt. En dan de ultieme bevrijding als de koffer, vrijwel als laatste, op de transportband verschijnt. Dan kan er niets meer misgaan. Behalve dat we per ongeluk in de verkeerde rij bij de douane gaan staan. Bijna waren we weer vertrokken.

De airport bus vertrekt vrijwel meteen en na een half uur stappen we uit bij een halte, aan de boulevard, in het midden van Funchal. Ondanks een latere vlucht en een keer overstappen in Lissabon is het pas twee uur terwijl ons appartement pas om vier uur beschikbaar is. We lopen een kleine honderd meter om op het terras van de ’Golden Gate’ het eerste beschikbare tafeltje te bezetten. Met een heerlijk frisse chardonnay en een koud tapbiertje spoelen we de vliegreis weg. Het is lekker warm en rustig. Op het pleintje naast ons zijn ze, net als vorig jaar, hokjes aan het timmeren voor het carnaval. Toen gingen we hier weg en vroegen we ons af waar dit voor was. Nu gaan we de antwoorden krijgen en het meemaken.

Na voldoende aangesterkt te zijn lopen we de driehonderd meter naar ons appartement. Midden in het stadje, op een hoek van twee winkelstraatjes zonder auto’s op de tweede verdieping. Naast een klein groenteboertje in de straat zit een valentijnbeer al te wachten op zijn feest. Een mooie grote kamer met zitgedeelte, eettafeltje, keuken met alle benodigde apparaten en twee deuren naar twee balkonnetjes. Een hemeldouche en een slaapkamer maken alles af. Hier gaan we het wel redden.

Na het uitpakken sprinten we direct naar de supermarkt onder in shopping centrum ‘La Vie’. Het verblijf begint zoals altijd en overal met inkopen. In ons appartement een jaar geleden was dit twee kilometer lopen met een gemiddeld stijgingspercentage van minimaal tien procent en de laatste paar honderd meter wel dertig procent, nu is het een vrijwel gelijkvloerse wandeling, met keuze langs de boulevard met uitzicht over de haven en de zee, of door de winkelstraatjes. Ook de bakker naast de ingang zit er nog en zelfs de chaos bij kassa en de drukte is er nog. Heerlijk vers bruin brood en twee ‘Pastéis de Nata’ (Portugees roomtaartje, speciaal soort bladerdeeg gevuld met room).

Er is niets veranderd. Toch voelt het anders, bekend.

Madeira, 31 januari 2024