East meets west
Door: joepenjacq
16 Oktober 2011 | China, Peking
Vandaag begon de dag met een artikel in "China daily" over de invloed van westerse architecten op de skyline van China. Grote foto op de voorpagina van het hoofdkantoor van CCTV (de staats televisie maatschappij van China) ontworpen door Rem Koolhaas en het national centrum for performance art. Strekking van verhaal is dat er te vaak prestige objecten worden uitbesteed aan buitenlandse architecten, waardoor er nooit grote, bekende Chinese architecten zullen komen. Ook ontbreken de traditionele Chinese elementen, zoals Chinese kaligrafie, in de gebouwen.
En wij hebben beide gebouwen vandaag op ons schema staan om te bezoeken, ( boedha) tempel moe willen we wel eens wat moderns zien.
Ons eerste bezoek is naar het CCTV gebouw, in de volksmond genoemd " THE giant underwear", en het bezoek was nogal teleurstellend. Het gebied was compleet omheind met 10 meter hoge muur omdat er nog aan gebouwd wordt, er was een brand 3 jaar geleden voor de opening, maar we hadden verwacht dat het allang in gebruik was. Maar dat was niet zo, zicht erop was slecht dus een echte mening van dit " Nederlandse gebouw" was niet echt te krijgen. Maar van afstand is het minimaal memorabel, anders als alle recht toe en omhoog gebouwen. Apart, maar of het mooi is valt niet te zeggen.
Daarna willen we toch weer een bezoek brengen aan een park, met natuurlijk weer een paar (boedha) tempeltjes, een meer met bootjes. De kortste route blijkt geblokt te zijn door een hoop politie, en het blijkt dat Poetin (president van Rusland) op bezoek is, dus lopen we om. Het park is aardig, rustiger, maar het gevoel van teveel, hetzelfde komt toch weer een beetje terug. Maar het is relaxt.
Na ons uitstapje tussen oude en nieuwe architectuur gaan we weer terug in de tijd, dit keer onze eigen vorige verblijf. We moesten toen voor het eerst echt met stokjes eten, daar is hier namelijk geen ontkomen aan. In andere Aziatische landen is een lepel, vork en mes vaak al redelijk standaard, en altijd te krijgen. Maar in China is het er gewoon niet. Een van onze eerste ervaring was toen in een restaurant vlak bij het plein van de hemelse vrede, we bestelde toen per ongeluk " fried peanuts in vinegar" - oftewel "zure pinda's". Een voorgerechtje waarbij gebakken pinda's in een zure ketjap saus liggen. Het was lekker, maar gladde pinda's eten met stokjes was toen nog een stapje tever, een groot deel schoot weg, belande op de grond of naast de mond. Dus probeerde we nu hetzelfde, en het restaurant was er nog, het recept stond nog op het menu en de stokjes waren er ook nog.... Nu ging het goed, en zelfs twee gladde pinda's tegelijk lukte zonder problemen, er blijkt dus toch nog voortgang te zijn.
Na dit heerlijke eten en het stapje naar memory lane lopen we naar het national centrum for performance art - in de volksmond " THE alien egg" en dat klopt aardig, Franse architect, groot half ei midden in een meer. De ingang is een brug onder het water met glas aan de bovenkant.
We hadden via internet kaartjes besteld, geld overgemaakt naar een Chinese bank en die kaartjes lage gewoon te wachten in ons hotel toen we incheckte, gewoon, alsof dit soort dingen niet fout kunnen gaan.
Het optreden is ook Wester, modern ballet uit Zwitserland. Geen traditionele Chinese masker opera maar gewoon modern ballet. Van binnen een geweldig gebouw, schitterende zaal relatief klein, maar de foyer en ingang zijn echt schitterend. Het eerste deel van ballet was matig (een soort moderne volksdans) maar na de pauze twee geweldige stukken. Alleen weet ik niet of het publiek wel weet hoe het zich moet gedragen. Er wordt continue gekletst, en zelfs erger, zoals uitgebreid gerochelde, of gewoon geslapen. En ondanks dat het nadrukkelijk verboden is wordt er toch met telefoontjes gefotografeerd, en op tijd komen is al helemaal niet nodig.
Zoals in het artikel in de ochtendkrant stond, de Chinezen architekten kunnen wel leren van de buitenlanders, maar moeten wel de boventoon voeren in de gebouwen in eigen land, zo zou je ook kunnen zeggen dat ze hier nog een hoop kunnen leren over hun gedrag. De chaos op straat in het verkeer is alleen maar een symptoom, zelfs de "upper class" welke naar dit soort performance gaat heeft lak aan regels,
East meets west, en beide kunnen nog een hoop leren.
En wij hebben beide gebouwen vandaag op ons schema staan om te bezoeken, ( boedha) tempel moe willen we wel eens wat moderns zien.
Ons eerste bezoek is naar het CCTV gebouw, in de volksmond genoemd " THE giant underwear", en het bezoek was nogal teleurstellend. Het gebied was compleet omheind met 10 meter hoge muur omdat er nog aan gebouwd wordt, er was een brand 3 jaar geleden voor de opening, maar we hadden verwacht dat het allang in gebruik was. Maar dat was niet zo, zicht erop was slecht dus een echte mening van dit " Nederlandse gebouw" was niet echt te krijgen. Maar van afstand is het minimaal memorabel, anders als alle recht toe en omhoog gebouwen. Apart, maar of het mooi is valt niet te zeggen.
Daarna willen we toch weer een bezoek brengen aan een park, met natuurlijk weer een paar (boedha) tempeltjes, een meer met bootjes. De kortste route blijkt geblokt te zijn door een hoop politie, en het blijkt dat Poetin (president van Rusland) op bezoek is, dus lopen we om. Het park is aardig, rustiger, maar het gevoel van teveel, hetzelfde komt toch weer een beetje terug. Maar het is relaxt.
Na ons uitstapje tussen oude en nieuwe architectuur gaan we weer terug in de tijd, dit keer onze eigen vorige verblijf. We moesten toen voor het eerst echt met stokjes eten, daar is hier namelijk geen ontkomen aan. In andere Aziatische landen is een lepel, vork en mes vaak al redelijk standaard, en altijd te krijgen. Maar in China is het er gewoon niet. Een van onze eerste ervaring was toen in een restaurant vlak bij het plein van de hemelse vrede, we bestelde toen per ongeluk " fried peanuts in vinegar" - oftewel "zure pinda's". Een voorgerechtje waarbij gebakken pinda's in een zure ketjap saus liggen. Het was lekker, maar gladde pinda's eten met stokjes was toen nog een stapje tever, een groot deel schoot weg, belande op de grond of naast de mond. Dus probeerde we nu hetzelfde, en het restaurant was er nog, het recept stond nog op het menu en de stokjes waren er ook nog.... Nu ging het goed, en zelfs twee gladde pinda's tegelijk lukte zonder problemen, er blijkt dus toch nog voortgang te zijn.
Na dit heerlijke eten en het stapje naar memory lane lopen we naar het national centrum for performance art - in de volksmond " THE alien egg" en dat klopt aardig, Franse architect, groot half ei midden in een meer. De ingang is een brug onder het water met glas aan de bovenkant.
We hadden via internet kaartjes besteld, geld overgemaakt naar een Chinese bank en die kaartjes lage gewoon te wachten in ons hotel toen we incheckte, gewoon, alsof dit soort dingen niet fout kunnen gaan.
Het optreden is ook Wester, modern ballet uit Zwitserland. Geen traditionele Chinese masker opera maar gewoon modern ballet. Van binnen een geweldig gebouw, schitterende zaal relatief klein, maar de foyer en ingang zijn echt schitterend. Het eerste deel van ballet was matig (een soort moderne volksdans) maar na de pauze twee geweldige stukken. Alleen weet ik niet of het publiek wel weet hoe het zich moet gedragen. Er wordt continue gekletst, en zelfs erger, zoals uitgebreid gerochelde, of gewoon geslapen. En ondanks dat het nadrukkelijk verboden is wordt er toch met telefoontjes gefotografeerd, en op tijd komen is al helemaal niet nodig.
Zoals in het artikel in de ochtendkrant stond, de Chinezen architekten kunnen wel leren van de buitenlanders, maar moeten wel de boventoon voeren in de gebouwen in eigen land, zo zou je ook kunnen zeggen dat ze hier nog een hoop kunnen leren over hun gedrag. De chaos op straat in het verkeer is alleen maar een symptoom, zelfs de "upper class" welke naar dit soort performance gaat heeft lak aan regels,
East meets west, en beide kunnen nog een hoop leren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
