Eerste Russische etappe

Wakker worden in Rusland, vanuit je bedbankje in de cabine, her gordijntje opzij doen en naar buiten kijken, volgens mijn horloge is het een uur of negen, maar het schemert nog volop. De omgeving is al anders, bossen en licht heuvelachtig. Geen idee waar we exact zitten, proberen we in onze reisgids duidelijkheid te krijgen, maar het lukt niet echt.

Ook weten we niet exact hoe laat of het is, de wereldklok op de telefoon geeft aan dat het een uur eerder is, maar dat kan toch niet. Onduidelijk waar we zitten en hoe laat het is, weten we ook niet hoelang het nog duurt voordat we aankomen in Irkutsk. Onze reisbeschrijving geeft aan dat we om 15;31 aan zullen komen, maar in welke tijdzone. De treinen rijden in principe op Moskou tijd, dus dan zou het wel al om 10:31 kunnen zijn.... Vooral als we vanuit de heuvels ineens langs een meer gaan rijden, en we er uit zullen moeten in het station vlak na het meer, raken we echt de weg een beetje kwijt. Het antwoord is natuurlijk gewoon wachten, zodra de trein stopt kunnen we altijd zien waar we zijn, en misschien komt er iemand waarschuwen voor we eruit moeten.

Het ontbijt bestaat uit meegebrachte crackers, kaasplakjes uit plastic en een potje jam, aangevuld met snickers. Picknicken in je eigen cabine, rijdend langs het meer. Waarschijnlijk het baikalmeer, maar zeker weten doen we het niet. Na drie uur rijden we nog steeds langs het meer, dus dit moet het baikalmeer wel zijn. Het is niet voor niets het grootste meer van de wereld. Met een lengte van 640 kilometer en een diepte van 1600 meter bevat dit meer 20% van de totale hoeveelheid zoetwater reserve in de wereld. En wij rijden erlangs, paar vissertjes, wat dennen en berkenbomen, aan de overzijde een bergketen met besneeuwde toppen, weinig wind en een flauw zonnetje wat af en toe door de bewolking heen komt. Als je een foto zou nemen en zou laten zien dan zou waarschijnlijk iedereen zeggen dat dit Zweden, Noorwegen of misschien de Alpen zouden zijn.

Na drie uur verlaten we het mee en een uur later zijn we in Irkutsk. Hier verlaten we deze te warme trein, precies om 15:31 lokale tijd, allen staan onze horloges op andere tijden, stappen in een taxibusje en rijden terug naar het meer, naar listvianka.

Eerst door de buitenwijken, bekende Russische bouw, eentonige wijken, met vervallen flats. Maar al snel rijden we op een prachtige twee baansport weg door de bossen, kleine dorpjes passerend, het is rustig. Geen ander verkeer, over de heuvels naar een klein, toeristen dorp aan het meer. Zomers wandelen, boottochtje op meer, duiken in het meer. In de winter slee hondenrijden of op het meer rijden. In februari ligt er meer dan een meter ijs op het meer. Nu is het 7 graden overdag, normaal had hier al sneeuw moeten liggen, nu voelt het voor de treinreiziger uit mongolie als lente.

We zitten in een hotel wat zo uit de brochure voor een wintervakantie in Oostenrijk zou kunnen komen, model blokhut. We zijn de enige gasten, kunnen nog wat eten krijgen in het hotel restaurant, en eten de lokale keuken, omul, sig, sigma. Vis uit het meer, soorten welke alleen hier bestaan. Identiek aan de zeldzame soorten in de Galapogos eilanden hebben deze zich hier kunnen ontwikkelen, de theorieën van Darwin blijken ook hier te hebben gewerkt. Er moeten hier zelfs zoetwater zeehonden voorkomen en een soort sardientje wat zwemt op de bodem.

Het is in ieder geval heerlijke verse vis, met sauerkraut, aardappel, wijn en bier. En aardige bediening, drie dames welke ons tweeën verwennen.

Vermoeid van 36 uur treinen, en een nacht met douane, slapen we snel in. Als dit de standaard voor Rusland is dan is er niets mis....