Sancerre, route touristique

We zitten in de tuin van ons hotel, een wijntje met een kaas/vlees schotel, op de tafel. Een heerlijke avond, de zomer lijkt begonnen, na weken van “wisselvalig” weer zijn we eindelijk op een plaats en locatie waar je gewoon buiten kan zitten in de avond. Een mooie tuin, een paar stalen beelden. Een hangmat tussen een paar bomen. Een golfstick en een bal. Een robot maait continue het gras. Het hotel zelf een oud klooster, vol met ambiance.

Vandaag een tochtje naar Sancerre, een kilometer of veertig. Grotendeels weer door de glooiende velden met weggemaaide zonnebloemen. Vlak voordat we het stadje, op een heuvel uitkijkend over het landschap, zien verschijnen pas de eerste velden met wijnranken. Pas waar de grond voldoende kalk bevat kunnen deze groeien. Bij het plaatsje worden we met borden naar een bijna lege parkeerplaats geleid. Netje groene parkjes, een toilet en uitzicht over het gebied verwelkomt ons. Lopend door lieve kleine straatjes zoeken we onze weg. Een paar straatjes met paraplus erboven hangend tegen de zon. Wat souvenirs, of kunst winkeltjes, kledingwinkeltjes.

Het gebied is vrijwel autoloos, alles is schoon en het ziet er goed verzorgd uit. We lopen wat rond, een plein met een kerk en daarnaast een wijn (sorry Sancerre)) museum annex proeverij. De wijnhuizen uit de buurt staan hier. Totaal zestien flessen, netjes gekoeld achter glas. Een soort jukebox van wijn. Met een chipkaart en een druk wordt 2cl van de geselecteerde wijn in je glas geschonken. Buiten op een terras kan, onder een parasol genietend van het uitzicht over het dal, de wijn geproefd worden.

En een volgende kan geprobeerd worden. Wat plastic kaartjes geven uitleg over wat je drinkt.
De sommelier met het verhaal ontbreekt, een schoonglas is er niet en zelfs het stukje stokbrood en een slokje water om de smaak mee weg te spoelen is er niet. De rode vallen tegen, de witte smaken. De ambiance ontbreekt om echt warm te lopen. En voor kopen moet je alsnog naar de winkel.

Op een pleintje met wat terrassen nemen we een lunch. Een tosti met ham, rijkelijk belegt met gesmolten kaas, aangevuld met een enorme salade. En natuurlijk een glaasje Sancerre. Efficiënt, snel opgediend op een vol terras. Na nog wat winkeltjes waaronder een wijnhuis, waar we wat flessen sancerre kopen rijden we terug naar Bourges.

Bij binnenkomst een groot stuk door een lelijk industrieterrein. Wegen vol gaten en kuilen, loodsen, fastfoodketens en winkels kriskras door elkaar neergezet. Niets is mooi. Nergens heeft iemand geprobeerd orde aan te brengen. Daarna een klein stuk door een buitenwijk met jaren vijftig flats. Monotoon en al verval maar nog steeds bewoond.

Een laatste glaasje Sanserre op het hotelterras, een ober welke ons aandacht geeft, met de ruwe buitenwereld op vijftig meter afstand, is er toch meer ambiance als in het prachtige “Village Historique”. Te mooi, toeristisch. Het verschil tussen show en de heerlijke ruwe werkelijkheid.