Het appartement maakt het verschil

We moeten verhuizen. In eerste instantie was het plan na een week in de stad om te verplaatsen naar een strandplaatsje. Beetje in de zon naar de zee staren en paar leuke restaurantjes in de buurt. Maar eigenlijk vonden we dit niet op het eiland. Langer in Funchal was dus het enige alternatief. Alleen was ons appartement niet langer meer beschikbaar.

Het leuke appartement was al aan andere verhuurd dus worden we er nu uitgezet. Al onze bezittingen stoppen we weer in de koffer en tas. We drinken een laatste kopje koffie en thee op het terras in de ochtend zon. Nog even genieten van dit uitzicht over de stad, haven en de zee. Daarna slepen we alles de twee smalle trappen naar de straat af. Het voelt of de bagage nu een stuk zwaarder is als toen we ze een week eerder omhoog droegen. Terwijl we niets gekocht hebben.

Het extra gewicht zullen de herinneringen zijn. De heerlijke, altijd hete douche met het kantelraam vol frisse lucht erboven. De slaapkamer vol met prullaria en boeken maar, naast het bed geen echte kast met planken. De keuken met zijn minibar en ook weer vol met dingen. En dan het terras. Een boekenkast, zitbank met twee stoelen, eettafeltje met stoelen en een schommelstoel. En overal spullen, droogbloemen in vazen, een antieke kijker, een rek met dekentjes voor in de avond. Overal staat wel wat. De gezellige verzamelde rommel van de eeuwige student, die niets weg kan gooien. En onder ons, bij de uitgang naar de straat, een klein binnenplaatsje vol met planten en bloemen. Ook hier de georganiseerde, verzorgde, chaos. En een gezellige eigenaar die ons ophaalde van de luchthaven. En op de achtergrond toekeek.

Na een week voelt dit bijna als een soort thuis. Gezellige rommel, niet te veel maar wel overal iets. Een plek om te overwinteren, boeken te lezen en het stadje op een kwartiertje afstand. We waren misschien nog te veel bezoeker of toerist en te weinig bewoner om er echt van te genieten. Maar het gevoel is er wel als we de straat naar beneden uitlopen.

De afstand van de verhuizing is circa anderhalve kilometer. Of vijftig jaar. Een strak appartement, via een mail krijgen we de pincodes. Midden in een winkelstraat in een recent gerenoveerd Art Deco gebouw. Een mooi houten deur met een prachtige ruimen trap erachter. Een pincode om binnen te komen en bij het appartement een tweede pincode. We zien niemand. Paar grote lege kasten voor onze bagage. Een lang leeg aanrecht met ingebouwde koelkast en alle benodigd apparaten erop. Een leeg tafeltje met vier stoeltjes, een bed en een ‘modern’ schilderij aan de zachtgrijs wand. Buiten een balkon met twee stoelen en een tafel. De binnenhuisarchitect is waarschijnlijk net vertrokken, alles is nieuw en strak. De magnetron is nog nooit gebruikt, zelfs de theedoek is nog nieuw.

Het verschil is groot, van de woonwijk naar de binnenstad. Maar ook van een plek om te leven naar een plek om te zijn. Van de gezellige rommelige chaos naar de strakke kale schone orde.

Gelukkig zitten we wel midden in de chaos van de stad. Een drukke weg, koffietentjes onder ons balkon, kerkklokken om de hoek. Continue auto’s, mensen en stemmen om ons heen. En na het uitpakken lopen we vijfhonderd meter over een vlak trottoir, naar een terras op de pier in de haven. Uitzicht naar de zeilboten in de jachthaven en drie grote cruiseschepen aan de pier. En de continue stroom toeristen die over de boulevard struinen. Heerlijk in de zon, muziekje, drankje en een lokale soort burger. De heerlijke chaos van een stad.

7 Februari, 2023, Art Deco Apartments, Funchal, Madeira