Een laatste drankje aan de Bar

We drinken onze koffie en thee, na het diner, aan de bar. Toch een beetje het hoogtepunt van de dag. Kijken naar de medewerkers van het hotel welke cocktails maken, bier tappen en wijn schenken. Achter ons speelt een ‘one man band’. Het klinkt als een complete band, achtergrondzangeressen, drum en blazers. Alleen de stem en de gitaar zijn waarschijnlijk, ook al is dat ook niet zeker, echt. Hij zingt zijn covers, te hard en te snel. Maar het voelt wel als een bar.

Het is onze laatste avond. Niet alleen in dit hotel maar in heel Madeira. Twee weken op eiland zonder strand. Daardoor totaal anders, niet hele dagen op een stoel of ligbedje. Geen verbrande huid of uitgebreid nachtleven. Geen Tenerife, Benidorm, Curaçao of andere vakantie locatie met een focus op geel zand.

Maar wat is het dan wel. Funchal, de hoofdstad is niet groot genoeg om het een stedenvakantie te noemen. Er zijn ook geen een echte ‘must see’ attractie in het stadje. Geen museum van wereldklasse, geen andere wereld erfgoed in de buurt. Ook constructies of gebouwen die je gezien moet hebben ontbreken. Er is zelfs geen rivier.

Buiten de hoofdstad zijn er vooral bergen. Op het vulkanische eiland is in het onderste deel ieder plekje gebruikt. Steile wegen slingeren over de uitlopers van het gebergte.

Huizen, garages en schuren zijn ertegen aangeplakt. Alsof ze spelen met de zwarte kracht en net niet naar beneden glijden. Verder van de weg staan er ook huizen, bereikbaar via smalle trappen of paadjes. Met groenten en bloemen eromheen. De ruimte overige is verder vooral gevuld met terrassen, vol met bananenbomen. Wat verder van zee, en dus hoger worden het druiven, bosjes of suikerriet. Nergens is er niets. De hoofdwegen gaan vrijwel allemaal door tunnels, gaten geboord door lava. Mooi uitzicht ontbreekt tijdens het rijden.

Wat meer op hoogte zijn er wel bossen. En boven de bomengrens, in een hoogvlakte aan het westen worden het struiken. In het oosten gaat het nog hoger en zijn er kale bergen.

Een echt natuureiland is het dus ook niet. Geen geweldig mooie uitzichten over velden, de ruimte is er te steil en te vol voor. Er zijn geweldige wandelingen te doen, langs de Levades, over de hoogvlakte of in de bergen. De echte fanatiekeling loper zal tekortkomen. Dagen lopen met bagage, bergen beklimmen met uitzicht zit er niet in. De wandelaar zal de paden te steil vinden. De modderige, glibberige ondergrond te gevaarlijk vinden. En de diepte van de afgrond afschrikken.

De zee is altijd dichtbij. Maar ook daar geen lange strandwandelingen. En buiten op zee zwemmen er wat dolfijnen maar er zijn geen plaatsen om naar toe te varen. Behalve voor cruiseschepen.

Maar wat is het dan wel. Het is moeilijk te vatten maar het beste antwoord is natuurlijk dat het al het andere is. Niets moet, geen winkels, musea, bezienswaardigheden. Na een week rustig aan is de stad gezien en kan je nergens meer de weg kwijtraken. De musea zijn gezien. Het verhaal en de geschiedenis zijn bekend. En ondertussen zijn er ook al de favorieten plekjes. De restaurants waar je nog een keer wil komen. Jouw beste bakker is ontdekt en ook al zijn lekkerste broodje. De eerste wandelingen zijn gedaan. Er zijn er meer maar er is ook genoeg tijd. De hoogste berg is beklommen en er zullen nog wel meer bergwandelingen zijn maar ze hoeven niet morgen al beklommen worden.

Het is niet een plaats om drie dagen in een hotel te zitten, alles te zien en weer weg te gaan. Ook niet voor cruise passagiers die verdwaald rondlopen omdat ze de grote attractie niet kunnen vinden. Ook niet voor de kroegtijgers of discoganger. Nee het is de plaats voor de eilandbezoeker, voor een langere periode. Een appartement. Soms uit eten, soms een wandeling of een berg. Maar ook dagen niets hoeven. Het boek lezen.

Het hotel ‘all-inclusive’ hotel aan het zandstrandje. Met zijn gratis en met water aangelengde bier of cocktails, zijn drie maaltijden met tientallen warmtehoud bakken en zijn thema maaltijden is juist niet wat Madeira is. Niet dat het eten slecht was, de bediening niet aardig en hard werkte of dat de bandjes niet goede covers speelden. Nee het was allemaal goed verzorgt, tot onze dansen toe. Maar dit was gewoon vakantie, zoals die overal is.

Madeira was geen vakantie, het was al dat andere. Ontspanning zonder alles te moeten doen.

12 Februari, 2023, Savoy Calheta Beach, Calheta, Madeira