De Samba danser

Een ochtend sporten en wat boodschapjes doen. Het is nog een beetje fris na de regen van gisteren, maar wel weer droog. Daarna lopen we naar een kleine carnaval parade. Een brassband en een filharmonisch orkest zouden rond twee uur in de middag paraderen en daarna in het park een optreden geven, maar wij hebben ze nooit gevonden. Na een uurtje op een bank, in de volle zon in het park, te zitten druipen we af naar ons appartement. Herstellen en het eten voor de avond voorbereiden.

Aan het einde van de middag lopen we weer het stadje in voor een volgend optreden. Het blijkt een lokale band met swingende Braziliaanse carnaval muziek te zijn. De samba ramt anderhalve uur tegen de wanden van de partytent. Zonder een seconde onderbreking dreunen de drum- en gitaar klanken continue in hetzelfde, heerlijke en onverstoorbare ritme. De zangeres, in een kort rood glitterrokje boven zwarte kousen en shirtje, zingt en swingt op het podium. Zonder een pauze gaat ze over van het ene naar het andere nummer. Sommige melodieën zijn herkenbaar. Het is echt Braziliaanse carnaval, bijna alsof we in Rio de Janeiro of Santos op straat staan.

Het enige verschil is dat het grootste deel van de toeschouwers op hun plastic stoeltje zitten te kijken. Als ze opstaan is er maar een reden en dat is dat ze weggaan en er weer anderen gaan zitten. Rechts van ons staan drie oudere dames wat te swingen, maar verder lijkt het publiek bijna bevroren toe te kijken.

Van rechts springt een man de ruimte, tussen het podium en de eerste rij, in. Hij probeert te dansen alsof hij een mooie Braziliaanse sambadanseres is. Met hun bovenlichamen en borsten sensueel swingend op de muziek. De handen elegant bewegend op het hoge ritme en de strakke billen in de kleine broekjes schuddend op de drum golven.

Bij hem ziet het er toch wat anders uit. Tijdens de wilde, ongecontroleerde bewegingen van zijn armen, steekt er een sigaret uit zijn mond. Als hij zijn T-shirt uittrekt zien we het vet rond zijn buiktrillen op het ritme. En als hij zijn onderlichaam sensueel probeert te bewegen zakt zijn zwarte spijkerbroek naar beneden en komt zijn rode onderbroek uit boven de broekband. Hij houdt het wel, in zijn bezieling, lang vol. Af en toe verdwijnt hij om even later, waarschijnlijk na een volgend biertje, weer de ruimte in te nemen en te lonken naar de twintig jaar jongere zangeres.

Na een tijdje komen er ook een paar dames mee bewegen. Niet de danseressen die je zou verwachten bij deze muziek want deze waren toch zeker drie keer zo oud als de gemiddelde samba danseressen in de optochten op de televisie, maar hun enthousiasme was minstens net zo groot. Zelfs boven de zeventig jaar bewegen ze nog met gratie op het hoge ritme. Zelfs een man met krukken begint nu de samba te dansen, wat nog niet zo makkelijk blijkt te zijn.

We zitten, op de rand van de fontein, ons te verwonderen over dit spektakel. Als ik mijn bekertje Poncha, een lokale mix van aquadente en verse geperste sinaasappelen, probeer te pakken is het weg. Het drijft, rechtop met het oranje sap er nog in, midden in de fontein.

Misschien hebben we een zonnesteek van het zitten op het bankje opgelopen. Of gebeuren er echt vreemde dingen tijdens carnaval in Madeira.

Madeira, vrijdag 9 februari 2024