Madrid - La Guernica

Hitte, verzengende hitte, in de ochtend na het simpele ontbijt in ons leuke design hotel, is het een graad of achtentwintig. Maar weinig wind en een strak blauwe hemel. Het voelt dan lekker, droog en een goede temperatuur. En omdat je toch het meeste ziet als je loopt begint het altijd met een stuk lopen. Vandaag vanaf het hotel via de Gran Via naar het koninklijk paleis. Niet zo een fraai stuk maar wel met een aantal winkels.

Niet om te kopen, maar gewoon even naar binnen gaan, even lekker de verkoeling van een airco, even uit de drukte en stof van de straat een schone, koude winkel in. Om daarna weer naar de hitte te gaan. De temperatuur loopt op, in de schaduw naar een graad of vijfendertig. De winkel uit en vooral in de schaduw blijven. De ene kant van de straat is vol in de zon, daar loopt niemand, de andere kant, dicht tegen de bebouwing lopen, uit de zon.

Aan het einde van de straat een stukje links naar het koninklijk paleis (plaza real). Een enorm wit paleis, het paleis op de dam in Amsterdam past er wel drie keer in, wit, in de zon, geen bomen er vlak bij. Dus om een echte indruk te krijgen moet je vol de zon in, en het gebouw kaatst de hitte terug, het voelt als veertig graden. Voor het gebouw twee bewakers, met zo'n mal Spaans petje, ze staan naast elkaar in een zeer klein stukje schaduw. Het paleis is dicht, witte houten schermen voor de ramen, een groot leeg wit gebouw. Erachter in de diepte een tuin.

Tegenover het paleis een park (schaduw) vol met beelden van oude edelen, daarachter de opera en wat terrassen (koffie en thee). Verder langs het paleis blijkt het wel open te zijn. Er staat een rij, vol in de zon, nog steeds vrijwel zonder wind, staan er een paar honderd wachtende. Vol in de zon. Naast het paleis de kathedraal, ook volledig omgeven door het volle zonlicht. Foto's maken heeft vrijwel geen zin door het enorme contrast tussen schaduw en zon. Maar het is een mooie kerk, naar binnen mag niet, de mis is nog gaande, binnen zit het vol en door de open deur klinkt gregoriaans gezang. Binnen, in de hoge kerk, is het waarschijnlijk koel, en met de muziek goed uit te houwen. Je zou bijna gelovig worden om ook twee uur op een houten bankje in een koel gebouw mogen te zitten.

We lopen door naar Plaza Major, wat lieve kleine straatjes, volop schaduw, en een eerste zuchtje wind. Niet dat verkoelende en bevrijdende zuchtje, maar een warme wind. Omdat Madrid op een hoogvlakte ligt midden in het land (dichtstbijzijnde verkoelende zeewater op meer als 200 kilometer) is de wind volledig opgewarmd, over de uitgestrekte graanvelden, zonder echte bergen, is de wind droog en bijna heet. De temperatuur in de schaduw loopt op naar de vijfendertig, in de zon kan je er niet eens naar raden.

Na leuke straatjes, winkeltjes, paar kleine kerkjes wordt het druk en naderen we de Plaza, we gaan naar binnen, groot vierkant met bebouwing aan alle kanten, een grote rondgang onder de bebouwing, en rondom restaurants, tafeltjes, parasols en obers. Nog leeg, het is pas rond een en dat is te vroeg voor lunch. Het grote middenplein is leeg, behalve aan een kant een groot wit tijdelijk gebouw verknald het het effect volledig. Blijkt een tijdelijke tentoonstelling van de Spaanse post te zijn (iets met zeldzame postzegels) in zo'n lelijke tijdelijk party tent. Hoe iemand dit kan toestaan, onbegrijpelijk. Het midden van het plein, midden in de hitte, niet kijkend naar de posterijen is het toch een mooi plein. De huizen zijn mooi, beschilderd, maar het is te toeristisch. En de hitte is zinderend.

Door wat straatjes op zoek naar een lunch plekje, valt wat tegen. Als toerist wil je buiten zitten, terras, windje, kijken naar mensen. Maar de madrilenen zitten liever binnen, lekker in de kou van een AC. Pas na tweeën vinden we wat. Een wandeling van bijna vijf uur, door kleine straatjes, slecht wegdek, af en toe in de schaduw maar ook soms vol in de zon. Het eerste biertje verdampt zonder geproefd te worden.

Vanaf ons terras zien we verschillende racefietsen, mensen op hun vrije dag, een stukje fietsen, midden in de stoffige stad (sommige met monddoekjes - geen idee hoe je dan nog voldoende zuurstof krijgt) op weg naar het platte land en de heuvels, fietsend met vijfendertig in de schaduw.

Wij nemen, na de lunch, een museum, koud, airco, mooi. Het centro de arte Reina Sofia, moderne kunst, veel Miro, Dali, Picasso en vele andere Spaanse grootheden die wij niet kennen. Geweldig mooi gebouw, ook weet een zaal voor Richard Serra (zie Guggenheim), veel uitleg en vaak onbegrijpbaar. Belangrijkste stuk is toch "La Guernica" van picasso, naar aanleiding van de beschieting van een dorp in Baskenland vlakbij Bilbao door de fascisten onder Franco om het verzet te doorbreken. Eromheen zalen over Spanje in de tijd van de fascisten en het verzet (of juist niet) van de kunstenaars. We zijn eigenlijk te moe om het echt te kunnen bevatten, maar het is toch wel indrukwekkend.

Buiten valt de hitte, met zijn ondertussen hete wind, als een deken over ons heen.

We hebben weer de historische fout gemaakt, een madrileen heeft uitgebreid lunch van twee tot vier, en neem op zijn vrije dag dan rust tot een uur of zes. Om daarna rond een uur of tien weer te gaan eten. Het middageten, zwaar en het diner wat luchtiger. Wij gaan na de lunch door, bereiken rond zes uur gebroken door de zon en de hitte ons hotel.

We blijven domme noorderlingen, en na wat rust in ons hotel zijn we bijna te moe om weer uit eten te gaan, maar op een terras rond een uur of tien met een flesje rosé, en de eerste afkoeling komt het toch nog goed. Een mager maaltijd, salade, patat, brood, wat ham en kaas.

Daarna in de kamer, onder airco voel je de hitte langzaam verdwijnen, het hoofd gloeit nog na, de hitte zit er nog in, maar het koelt af.... Morgen wat minder, geen 8 uur onderweg, lopend, hongerig naar de stad.