Windhoek Wauw

Het is negen uur in de ochtend, we liggen op een tweepersoons ligstoel, onder een boom op het terras, naast het kleinste zwembadje wat ik ooit gezien heb, in ons eerste verblijfplaats, het Olive Groove Guesthouse in Windhoek. Het is een graad of 25, de zon schijnt, blauwe lucht met wat kleine witte wolkjes en er waait een heerlijk zacht briesje. Een uur geleden aangekomen, na een klein ontbijt, verse koffie / thee, yoghurt zijn we er vast maar bij gaan liggen. We genieten van het uitzicht van groene heuvels, bebouwd met ommuurde villa's en liggen in de ommuurde tuin van ons hotel.

Alleen liggen we jammergenoeg nog wel in onze stinkende, spijkerbroek en shirtjes welke we 24 uur geleden aangetrokken hebben. We moeten wachten omdat onze kamer nog niet beschikbaar is, toch altijd een beetje een teleurstelling. Je verlangt naar een douche, schone kleding en vooral je tanden eens goed, fris, borstelen om de smaak van de vlucht kwijt te raken. De vlucht van Amsterdam, via Frankfurt met Air Namibia verliep zoals gepland, en dat is eigenlijk het enige wat je wil van zo een vliegreis. Het toestel zat vol, veel Duitsers, waarbij sommige in volledige safari outfit (khaki broek, shirt en hoed), als boswachter (groene knickerbocker, groen overhemd met bretels) of met leren overjas en kaal hoofd. Het eten tijdens de vlucht was matig, of eigenlijk gewoon slecht, maar met een lunch op Schiphol, gevolgd door een snack en nog een goede maaltijd in Frankfurt is dit geen probleem. De temperatuur te warm, de stoelen slecht en natuurlijk de tijd van negen uur stil zitten en zonder slaap de nacht door komen, te lang. Aankomst ging snel, koffers waren er, douane gaf zijn stempels, transfer hebben we vervangen door een taxi.

Een goede vlucht, eindigend in een ligstoel, de winter is voorbij, het onthaasten kan beginnen, de leegte ligt voor ons, maar daar moeten we toch weer op wachten..... Of is dat de bedoeling.

Als de kamer gereed is, komt de lang verwachte douche. En omdat het ondertussen lunch tijd is de weg naar het hotel er naast, een heerlijke salade, zalm sandwich en de eerste Zuid-Afrikaanse wijn. Een mooi terras, volledige rust, heerlijk vers eten en de wijn, heerlijk. Maar door het genot slaat ook de vermoeidheid definitief door. Het is tijd voor een korte rust, diep, slaapgebrek, een middag slaapje.

Daarna verlaten we de ommuurde tuin, de straat op, Windhoek in, wandelend. Het weer lekker, bewolkt, zelfs een spetje regen. De stad verlaten, de winkels dicht. Is toch altijd weer een cultuurschok, de slecht onderhouden voetpaden, de kale stukken, de lelijke gebouwen, de taxi's die toeteren om je mee te nemen. Zonder winkelend publiek is iedere binnenstad leeg, kaal en een beetje bedreigend. Ook hier, daarnaast is het lopen zwaar, de heuvels stijl, de adem kort, omdat we ook ineens op 1700 meter hoogte zitten. Maar we krijgen gevoel bij de stad of eigenlijk dorp met 300.000 inwoners, richtinggevoel maar ook overal mensen die je groeten, beleefd zijn.

We eindigen waar we begonnen, op het terras. Nu de tafels gedekt voor diner. Een perfecte zetting, onder de sterren, zacht windje, heerlijke avond temperatuur. Het eten, heerlijk, bediening werkelijk goed, we beginnen te onthaasten, te genieten van de rust, het eten, ..

En dan op de kamer, een klein karafje port, van het huis, om het af te maken. WAUW