Zondag's Windhoek

Zondagochtend, een christelijke Nederlands hervormde kerkdienst, een zwaar psalm gevolgd door een preek van de dominee. De dominee preekt in het Zuid-Afrikaans, slecht verstaanbaar voor ons, maar het lijkt te gaan over de aankomende Pasen, dat iedereen er moet zijn, dat er een kindermis is, een ochtendmis en dan om vijf uur ook nog een samenkomst. De dominee spreekt zijn gemeenschap toe, dwingend, vanaf zijn kansel. De kerk zit vol met blanke kerkgangers, veel ouderen maar ook een paar jonge gezinnetjes. De bank voor ons, een echt gezinnetje, drie jonge kinderen, moeder in jurk en vader met net overhemd. Ze zien eruit zoals een Nederlands gezin erin er in de jaren zestig uit zag, fris gewassen en gekamd, schoon, gestreken overhemd, kort geknipt haar. Alsof we vijftig jaar terug gaan in de tijd.

We vluchten na tien minuten, het psalm was mooi, bij een temperatuur van 25 graden, deuren van de kerk open, een frisse wind, met het orgel en de gemeente, met dikke psalm boeken, met gouden randen, in de hand, zingend. Het contrast van het zware psalm met de zonnige buitenwereld, overweldigend. Maar de dominee is beklemmend.

Aan de overkant een katholieke kerk, ook muziek, maar gevuld met zwarte Namibiërs, meer swingend, maar we durven als blanke niet naar binnen te gaan.

We hadden het kunnen weten dat er op zondagochtend weinig te beleven was, wie loopt er nu op zondagochtend om 10:00 uur door een provinciestad, in de volle zon. Lege straten, wat kerken waar gezongen wordt, een mooi park voor de parlementsgebouwen (tinten - of inkt - paleis) van Namibië. Prachtige bloemen, een paar beelden, maar vooral leeg. Weinig auto's of mensen op straat. Maar rond de middag wordt het wat drukker, toch nog wat winkels welke open zijn, een koffie hoekje, een paar souvenir winkels, en nog wat later een echte shopping mall. Ook nog een plein met 33 meteorieten welke lang geleden ergens in Namibië zijn neer gevallen. Uiteindelijk komt het toch tot leven, de straten wat drukker, gezellig, een stad met brede wegen, maar ook een klein gebied zonder auto's.

In de middag halen we onze bushcamper op bij het auto verhuur bedrijf. We krijgen uitgebreid instructies, over rijden over gravel wegen, met minder bandenspanning, of zandwegen met nog minder bandenspanning, het gebruik van de versnellingsbak, maar het blijft gewoon een auto, wel met wat meer versnellingen, maar dat zal toch niet zo moeilijk zijn. Binnen een twee persoons bed in de breedte, met een klepje in de zijkant waarmee wat meer lengte ontstaat, een dak wat omhoog kan, zodat je erin kan staan, een koelkast en een kast. Buiten wat kasten, met stoeltjes, tafeltje, gasstelletje en een box met borden en pannen. Het kamperen kan beginnen. Morgen verlaten we de luxe, rijden over gravelwegen, en hopen bij een kampvuur ons eten te bakken. Geen restaurant, zoals vanavond, maar zelf koken, in de Bush.