Sossusvallei, Samenspel natuur

Waarschijnlijk de grootste toeristen attractie van Namibië, de duinen rond Sesriem. De hoogste duinen ter wereld, beetje roodachtig zand, die door de strakke wind hele scherpe hoeken hebben. En omdat deze hoeken en schaduwen het beste zichtbaar zijn als de zon laag staat is het vooral mooi bij zonsopkomst. De kleuren nog zacht, de temperatuur koel en de schaduwen achter de kammen nog zeer donker.

De speling van de natuur voor een prachtig schouwspel.

En waarschijnlijk komt dit schouwspel langs de hele kust tussen Luderitz en Walvis baai voor, alleen is het gebied hier bereikbaar. Er was hier een rivier welke eindigde in de zee, hierdoor is er een brede vallei ontstaan waar de rivier lang geleden door de duinen heen ging. Echter de duinen hebben gewonnen. De continue aanvoer van zand heeft ervoor gezorgd dat de rivier is doodgelopen, er ontstond een groot meer, tussen de duinen. En uiteindelijk is door de droogte het meer opgedroogd. De rivierbedding is droog en eindigt in een leeg meer, met in het meer dode bomen. Tussen al die prachtige hoge duinen, met zijn kleuren, scherpe randen en zwarte schaduwen.

En door dit samenspel in de natuur van de afgelopen miljoenen jaren, is er dus een brede vallei, door de duinen, eindigend in een dood meer, een geweldig spektakel,

En bereikbaar omdat er gewoon een weg loopt. En dat is er gebeurt, het gebied is afgesloten, national park, alleen te bezichtigen van zonsopkomst tot zonsondergang, en een asfalt weg van Sesriem door de sossusvlei komt tot vijf kilometer van het dode meer (deadvlei). De laatste vijf kilometers is mul zand waar zelfs een slecht bestuurde 4wd in vast loopt (daarom rijden er ook shuttles) en de laatste twee kilometer is alleen lopend te doen.

Het gevolg van het samenspel van natuur en mens is dat het er druk is. Iedere toerist in namibie zal bij zonsopkomst hier zijn. We staan voor het eerst op een grote camping, 30 plekken, ook de grote busrondreizen door Afrika (totaal 4 busreizen) staan op de camping en rondom onze camping bij de ingang zijn er nog wel 5 lodges of camping binnen tien kilometer.

Dus is het gewoon wat druk, tientallen 4 wd, een paar bussen rijden bij zonsopkomst het park in. Zeker paar honderd toeristen willen dit zien. Na anderhalve week op vrijwel lege kampeerplaatsen en wegen gereden te hebben vinden we dit druk. Natuurlijk is het nog niets vergeleken, bij andere toeristische hotspots in de wereld, maar wij zijn verrast. En gaan zelfs met tegenzin om 6 uur ook op pad naar de vlei.

Maar wat levert het samenspel van de natuur een schitterende plaatjes op. Zeker als er ook nog een groep spiesbokken (onyx) met jongen door het beeld lopen. Wat een geweldige gezichten, zowel de duinen met het zonlicht, als de dode vlei. Het voelt ook echt een doodlopende en opgedroogde rivier. De strijd met de duinen verloren door de toegenomen droogte. Al die fotoboeken over Afrika staat dit gebied in, en het klopt, het is er echt zo groots en mooi.

Zodra het te heet wordt (lopen in zandduinen bij 35 graden) vluchten we terug naar onze camper - we staan helemaal aan de buitenkant, onder onze eigen boom, en rusten uit van de zware dag ervoor.

Onder indruk van de natuur, gaan we s'avonds bij een nabijgelegen Lodge eten, goede wijn, uitgebreid salade buffet, negen soorten vlees (springbok, spiesbokken, struisvogel, wilbeest) en dessert buffet met kaas. De temperatuur perfect, het eten heerlijk, de bediening (zoals overal) goed, uitzicht over de duinen. Met ook bij zonsondergang het samenspel van het zonlicht en de rode duinen.