Swakupmond, rustdag
28 Februari 2014 | Namibië, Swakopmund
Swakupmond is het beste te beschrijven als een toeristisch Zuid Duits dorp aan het strand. En hier zit ook meteen het dilemma, het ligt niet in Duitsland maar in Namibië en als het al in Zuid Duitsland zou kunnen liggen dan is daar zeker geen strand.
Hèt strand is er echt, de zee (zuid-Atlantische oceaan) heeft een sterke koude stroom vanuit het zuiden langs de kust van Afrika omhoog. Door dit koude water zijn er hier geen of nauwelijks zwemmers. Ook zijn er geen parasol tuinen met eronder bakkende toeristen zoals op de Noordzee stranden. Op zich vreemd, de zon is er wel (met 22 graden zuid ligt het in de tropen) maar de temperatuur is door de frisse wind vanuit de oceaan heerlijk, toch zijn er geen strandgasten.
Het is duidelijk dat de aanwezige toeristen geen behoefte hebben aan het braden in de zon. Het zijn zeker geen Europeanen.
Op straat een groot aantal winkeltjes, Afrikaanse kunst, kleding, sieraden, het gewone werk in een toeristen stad. Ook de nodige terrassen maken het best wel een gezellig stadje, een lekkere temperatuur door de koude zee bries en zeer brede straten, een gezellig drukte. Alleen zijn de winkels niet gastvrij, vrijwel iedere winkel is afgesloten met een ijzeren hek voor de ingang. Door op een bel te drukken gaat het hekje open en kan je de winkel in. Net als bij dure juweliers in Nederland, maar hier bij vrijwel iedere winkel, alsof iedereen op straat een potentiële winkeldief is.
En veel gebouwen zien eruit alsof ze uit Duitsland komen, en de straten hebben ook Duitse namen. Voordeel hiervan is wel dat ze op de terrassen Duitse taarten en bieren verkopen. Het blijft onduidelijk waarom dit zo is, officieel hebben de Duitsers in 1915 deze kolonie verloren, zijn maar 2% van de bewoners van het land oorspronkelijk Duitsers, maar de invloed van deze groep is in dit stadje groot. Waarschijnlijk door het lekkere frisse klimaat aan het strand zijn ze hier gaan zitten. En hebben ze grote invloed op de middenstand gehad.
Alles komt bij elkaar in het museum, een vreemde collectie, memorabilia van bewoners, een verzameling oude fotocamera's, miniatuur auto's afgewisseld met nagebouwde kamers, grote verzameling typografische apparaten of zelfs een nagebouwde tandartsen praktijk van honderd jaar geleden. Maar ook opgezette dieren uit Namibia, geografische opbouw van het land. Uiteindelijk ook een kamer met uitleg over oorspronkelijke stammen van Namibia, maar niets over de vrijheidsstrijd, apartheid, bezetting etc.
Maar 80% is memorabilia van de oude Duitse klasse. Leuk, stoffig, structuurloos en gedreven door (waarschijnlijk) amateurs welke het in stand houden, als relikwie van het verleden.
We sloffen door de brede straten, bekijken winkels, eten apfelstrudel en genieten van de heerlijke temperatuur, waarschijnlijk is het nergens in de tropen zo een lekkere temperatuur aan zee. En dat trekt een hoop toeristen, vanuit Windhoek, maar ook vanuit Zuid-Afrika. Op straat weinig jonge toeristen, die zijn overdag waarschijnlijk aan het sandborden, quad rijden, mountain biken etcetera.
In de avond gaat de koude zeestroming overheersen. Er ontstaat een lage bewolking of mist, de wind wordt koud. Tot 18:00 is het heerlijk vertoeven op een terras, een "sundowner", blik over de zee. Heerlijk. Maar zodra de wolken voor de zon kruipen, zakt de temperatuur en iedereen vlucht naar binnen. De straten zijn leeg, en door alle ommuurde bungalows, brede wegen waar geen auto meer staat en vooral lege straten voelt het meteen minder prettig. Er gebeurt niets maar het voelt minder, mensen nemen de auto en lopen niet over straat.
De restaurants zijn verdacht goed, vol, goedkoop, gezellig. We eten de eerste avond in Ocean basket (keten van visrestaurants). De tweede avond in "The Tug" een restaurant op de zee, gebouwd rond delen van een oude sleepboot, goed eten en dito bediening. De derde avond in een kroeg. Porties zijn oneetbaar groot, geen avond eten we de borden leeg, alle plekken zitten goed vol, prijzen zijn laag, nog geen veertig euro, voor twee personen. En de wijnen zijn ook geweldig.
Kortom, een Zuid-Duits stranddorp.
Hèt strand is er echt, de zee (zuid-Atlantische oceaan) heeft een sterke koude stroom vanuit het zuiden langs de kust van Afrika omhoog. Door dit koude water zijn er hier geen of nauwelijks zwemmers. Ook zijn er geen parasol tuinen met eronder bakkende toeristen zoals op de Noordzee stranden. Op zich vreemd, de zon is er wel (met 22 graden zuid ligt het in de tropen) maar de temperatuur is door de frisse wind vanuit de oceaan heerlijk, toch zijn er geen strandgasten.
Het is duidelijk dat de aanwezige toeristen geen behoefte hebben aan het braden in de zon. Het zijn zeker geen Europeanen.
Op straat een groot aantal winkeltjes, Afrikaanse kunst, kleding, sieraden, het gewone werk in een toeristen stad. Ook de nodige terrassen maken het best wel een gezellig stadje, een lekkere temperatuur door de koude zee bries en zeer brede straten, een gezellig drukte. Alleen zijn de winkels niet gastvrij, vrijwel iedere winkel is afgesloten met een ijzeren hek voor de ingang. Door op een bel te drukken gaat het hekje open en kan je de winkel in. Net als bij dure juweliers in Nederland, maar hier bij vrijwel iedere winkel, alsof iedereen op straat een potentiële winkeldief is.
En veel gebouwen zien eruit alsof ze uit Duitsland komen, en de straten hebben ook Duitse namen. Voordeel hiervan is wel dat ze op de terrassen Duitse taarten en bieren verkopen. Het blijft onduidelijk waarom dit zo is, officieel hebben de Duitsers in 1915 deze kolonie verloren, zijn maar 2% van de bewoners van het land oorspronkelijk Duitsers, maar de invloed van deze groep is in dit stadje groot. Waarschijnlijk door het lekkere frisse klimaat aan het strand zijn ze hier gaan zitten. En hebben ze grote invloed op de middenstand gehad.
Alles komt bij elkaar in het museum, een vreemde collectie, memorabilia van bewoners, een verzameling oude fotocamera's, miniatuur auto's afgewisseld met nagebouwde kamers, grote verzameling typografische apparaten of zelfs een nagebouwde tandartsen praktijk van honderd jaar geleden. Maar ook opgezette dieren uit Namibia, geografische opbouw van het land. Uiteindelijk ook een kamer met uitleg over oorspronkelijke stammen van Namibia, maar niets over de vrijheidsstrijd, apartheid, bezetting etc.
Maar 80% is memorabilia van de oude Duitse klasse. Leuk, stoffig, structuurloos en gedreven door (waarschijnlijk) amateurs welke het in stand houden, als relikwie van het verleden.
We sloffen door de brede straten, bekijken winkels, eten apfelstrudel en genieten van de heerlijke temperatuur, waarschijnlijk is het nergens in de tropen zo een lekkere temperatuur aan zee. En dat trekt een hoop toeristen, vanuit Windhoek, maar ook vanuit Zuid-Afrika. Op straat weinig jonge toeristen, die zijn overdag waarschijnlijk aan het sandborden, quad rijden, mountain biken etcetera.
In de avond gaat de koude zeestroming overheersen. Er ontstaat een lage bewolking of mist, de wind wordt koud. Tot 18:00 is het heerlijk vertoeven op een terras, een "sundowner", blik over de zee. Heerlijk. Maar zodra de wolken voor de zon kruipen, zakt de temperatuur en iedereen vlucht naar binnen. De straten zijn leeg, en door alle ommuurde bungalows, brede wegen waar geen auto meer staat en vooral lege straten voelt het meteen minder prettig. Er gebeurt niets maar het voelt minder, mensen nemen de auto en lopen niet over straat.
De restaurants zijn verdacht goed, vol, goedkoop, gezellig. We eten de eerste avond in Ocean basket (keten van visrestaurants). De tweede avond in "The Tug" een restaurant op de zee, gebouwd rond delen van een oude sleepboot, goed eten en dito bediening. De derde avond in een kroeg. Porties zijn oneetbaar groot, geen avond eten we de borden leeg, alle plekken zitten goed vol, prijzen zijn laag, nog geen veertig euro, voor twee personen. En de wijnen zijn ook geweldig.
Kortom, een Zuid-Duits stranddorp.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
