Abu Dhabi - Onthaasten
27 Januari 2018 | Verenigde Arabische Emiraten, Abu Dhabi
Abu Dhabi, 27 Januari 2018
De entree naar het Hotel is volledig opgebroken omdat de brede weg ervoor volledig wordt vernieuwd, daardoor lijkt het tijdelijk vrijwel onmogelijk om lopend de stad in te wandelen. Tussen geelwit geschilderde betonnen blokken, blijkt er toch een smal pad gemaakt te zijn. Niet echt een trottoir, meer een kruip door sluip door, stoep op en af, langs lantaarnpalen, kuilen, op en afstapjes en met een enorme omweg komen we toch op de doorgaande weg.
Vierbanen breed, in iedere richting, vol met grote, hoofdzakelijk witte SUV-wagens welke met een kilometer of tachtig voorbijschieten. Terwijl wij vier minuten staan te wachten op een groen stoplicht, voor de eerste helft van de weg. En daarna vier minuten voor de tweede helft.
De beloning van dit wachten is een parallel weg, vol met geparkeerde auto’s en een smal trottoir langs de onderkant van de hoge flats. Wat winkeltjes met totaal onnodige artikelen en wat eettentje, plastic tafeltjes, Tl-verlichting en verder leeg. Tussen de hoge gebouwen verder niets, geen bomen, grasstroken of kinderplaatsjes. Niet echt de binnenstad, met de kantoren en de mooie tuinen welke iedere dag met water worden besproeid, maar een woonwijk tegen het centrum aan. Hier staan de woningen met de kale stukken ertussen en de brede doorgaande wegen eromheen. Het leven vindt hier niet op straat plaats.
Op dit moment lijkt dat vreemd, het is een uur of vier, de zon staat laag en de temperatuur is heerlijk, een zacht zeebriesje maakt het af. Eigenlijk zou je spelende kinderen, ouders op een stoeltje, een terrasje tussen de gebouwen verwachten zoals overal in Zuid-Europa. Maar hier is dit nu de koudste periode van bet jaar. Straks is het hier gewoon weer iedere dag een graad of vijfendertig of hoger. Met de verkeerde wind kan het hier zelfs vijftig graden worden in de zomer, dan is straatleven onmogelijk. Dan stap je in de auto, AC maximaal om te rijden naar de parkeerplaats van de shopping mall om een brood te komen. Nu lijkt het op straat kaal, leeg en lelijk. Straks, in de zomer is dat logisch.
We lopen door naar een shopping mall, mooi marmer, ruim. Veel winkels, alle merken bij elkaar, maar als je niets zoekt en ook niets wil kopen is het ook niets meer als dat. Hier is het wel druk, veel mensen, kinderen, een soort kinderkermis met speeltoestellen. Wat restaurantjes, koffietentjes en verder winkels. Na wat rondlopen gaan we terug naar het Hotel.
Voor de wandeling hebben we een eerste rustdag gehad. Beetje getraind in de gym, ontbijt, daarna op een ligstoel op het strand gelegen. Ogen dicht, een boek lezen en zelfs nog een stukje zwemmen, onder toezicht van drie echte baywatch boys, in het water van de Perzische golf. Ook al zijn er ook nog drie zwembaden in de tuin van het hotel. Zachte muziek op de achtergrond uit de boxjes in de palmbomen en uitzicht over een kleine baai. Aan de overkant hoge gebouwen, aan beide zijde bruggen met snelwegen. Niet echt het idyllische tropische strand, meer een plekje midden in de stad met een klein stadstrandje. Maar de zon, het windje, de ligstoel en zelfs een bar (als je er behoefte aan hebt) op loopafstand zijn geweldig.
Het ontspannen kan beginnen, het begin is er, nog wat onwennig. Maar het begint te komen.
De entree naar het Hotel is volledig opgebroken omdat de brede weg ervoor volledig wordt vernieuwd, daardoor lijkt het tijdelijk vrijwel onmogelijk om lopend de stad in te wandelen. Tussen geelwit geschilderde betonnen blokken, blijkt er toch een smal pad gemaakt te zijn. Niet echt een trottoir, meer een kruip door sluip door, stoep op en af, langs lantaarnpalen, kuilen, op en afstapjes en met een enorme omweg komen we toch op de doorgaande weg.
Vierbanen breed, in iedere richting, vol met grote, hoofdzakelijk witte SUV-wagens welke met een kilometer of tachtig voorbijschieten. Terwijl wij vier minuten staan te wachten op een groen stoplicht, voor de eerste helft van de weg. En daarna vier minuten voor de tweede helft.
De beloning van dit wachten is een parallel weg, vol met geparkeerde auto’s en een smal trottoir langs de onderkant van de hoge flats. Wat winkeltjes met totaal onnodige artikelen en wat eettentje, plastic tafeltjes, Tl-verlichting en verder leeg. Tussen de hoge gebouwen verder niets, geen bomen, grasstroken of kinderplaatsjes. Niet echt de binnenstad, met de kantoren en de mooie tuinen welke iedere dag met water worden besproeid, maar een woonwijk tegen het centrum aan. Hier staan de woningen met de kale stukken ertussen en de brede doorgaande wegen eromheen. Het leven vindt hier niet op straat plaats.
Op dit moment lijkt dat vreemd, het is een uur of vier, de zon staat laag en de temperatuur is heerlijk, een zacht zeebriesje maakt het af. Eigenlijk zou je spelende kinderen, ouders op een stoeltje, een terrasje tussen de gebouwen verwachten zoals overal in Zuid-Europa. Maar hier is dit nu de koudste periode van bet jaar. Straks is het hier gewoon weer iedere dag een graad of vijfendertig of hoger. Met de verkeerde wind kan het hier zelfs vijftig graden worden in de zomer, dan is straatleven onmogelijk. Dan stap je in de auto, AC maximaal om te rijden naar de parkeerplaats van de shopping mall om een brood te komen. Nu lijkt het op straat kaal, leeg en lelijk. Straks, in de zomer is dat logisch.
We lopen door naar een shopping mall, mooi marmer, ruim. Veel winkels, alle merken bij elkaar, maar als je niets zoekt en ook niets wil kopen is het ook niets meer als dat. Hier is het wel druk, veel mensen, kinderen, een soort kinderkermis met speeltoestellen. Wat restaurantjes, koffietentjes en verder winkels. Na wat rondlopen gaan we terug naar het Hotel.
Voor de wandeling hebben we een eerste rustdag gehad. Beetje getraind in de gym, ontbijt, daarna op een ligstoel op het strand gelegen. Ogen dicht, een boek lezen en zelfs nog een stukje zwemmen, onder toezicht van drie echte baywatch boys, in het water van de Perzische golf. Ook al zijn er ook nog drie zwembaden in de tuin van het hotel. Zachte muziek op de achtergrond uit de boxjes in de palmbomen en uitzicht over een kleine baai. Aan de overkant hoge gebouwen, aan beide zijde bruggen met snelwegen. Niet echt het idyllische tropische strand, meer een plekje midden in de stad met een klein stadstrandje. Maar de zon, het windje, de ligstoel en zelfs een bar (als je er behoefte aan hebt) op loopafstand zijn geweldig.
Het ontspannen kan beginnen, het begin is er, nog wat onwennig. Maar het begint te komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
