Dubai - Toren van Babel
30 Januari 2018 | Verenigde Arabische Emiraten, Abu Dhabi
Dubai, 30 January 2018
Vijfhonderd vijftig meter boven de grond, het hoogste uitkijkpunt van de wereld. Twee keer het hoogste observatiedek van de Eifeltoren. Het lijkt een soort zinloze wedstrijd, steeds hoger. De toren in Guangzhou had het hoogste uitkijkpunt in 2013. Bij oplevering van de Burj Khalifa was het uitkijkpunt op de 124ste verdieping maar toen de chinezen hoger gingen is het hoogste punt verhoogd naar de 148ste, en daarmee is dit weer de winner. De hoogste verdieping is de 160ste op zevenhonderd zestig meter, maar daar kan je niet komen als gewone sterveling.
De lift, van twee verdiepingen hoog, gaat in een minuut naar het eerste punt, met een snelheid van vier kilometer per uur stijgen, dat is net zo snel als stevig wandelen. Daarna nog een paar verdiepingen met een tweede lift. Bij de ondergaande zon kijken we naar alle richtingen, achter glas maar wel gewoon buiten op het dek. Het is hier zes graden kouder als beneden en de zon gaat hier minuten later onder als beneden. Het uitzicht is enorm, de Perzische golf, met het nieuwe palm en wereld eiland, de haven, het straatpatroon met allemaal flatgebouwen in het midden en de oude wijken met nog laagbouw wat verder weg. Het gebied met ons appartementengebouw, de luchthaven waar de vliegtuigen net te zien zijn. En aan de andere kant de woestijn en de uitbreidingen van de stad.
De flatgebouwen rond de toren lijken wel miniatuur gebouwen, mensen beneden zijn stipjes. Zonder mijn 300 mm camera lens zijn het niet eens mensen maar stipjes. Het gedicht van Wim Sonneveld klopt hier zeker:
"Zie je daar die stip, dat is ome Flip,
- Zie je daar die muggenpoep, dat is ome Joep"
Onder de hoogste toren van de wereld ligt ook de grootste shopping mall van de wereld, volgens de mall zelf. In werkelijkheid zijn ze de tweede van de wereld in oppervlakte sinds 2013; en aan verkoopoppervlakte staan ze gedeeld op 21ste plaats. Een wedstrijd welke nergens over gaat. Maar toch is het belachelijk groot, een schaatsbaan, een aquarium waar je zelfs in kan duiken tussen de haaien met perslucht. En een prachtige waterval met beelden van duikers. Alle bekende wereldmerken met flagstores, maar ook een souk, supermarkt en een foodcourt in de kelder. Een boekenwinkel zo groot dat je hier alleen al een dag kan doorbrengen.
Buiten een soort meer, met een fontein, tussen de flatgebouwen. Eromheen restaurants en terrassen. We nemen een uitgebreide lunch in een Arabisch restaurant, mezza, salade met vijgen, yoghurt en mint/tijm sap. Alleen een wijntje zit er niet in maar het smaakt toch geweldig. Meer dan de helft van de tafels zit aan de waterpijp, dat gaat ons nog net een stap te ver. Waarschijnlijk een alternatief voor een alcoholisch drankje. Het ruikt wel heerlijk, bijna ook een pijp besteld.
Het is wel vreemd, de hele dag rondlopen in een enorme shopping mall, een bezoek aan de hoogste toren van de wereld, rond een meer eten en dat alles vanuit ons appartement bereikbaar met de metro. In 2008, nog geen tien jaar geleden volgens de douaneambtenaar, welke ons bijna het land niet wou inlaten, was er niets. Hij vond het waarschijnlijk verdacht, ongetrouwd en toch na tien jaar weer op bezoek. Pas na twintig minuten en telefoontjes met zijn baas mochten we het land in. We waren bijna op de vlucht teruggezet als verdachte reizigers.
De eerste constructie werken waren toen net begonnen. De metrolijn was zelfs pas een plan. Nu is de metro al groter als het totale metronet in Nederland (Amsterdam, inclusief de nog te openen Noord-Zuid lijn en Rotterdam samen). Ongelooflijk dat we in Nederland er een metrolijntje bijbouwen en ze hier een volledig metronet, winkelcentrum en de hoogste toren van de wereld. Niet omdat het moet, maar omdat het kan, lijkt het.
En het winkelcentrum was druk. De metro was vol. Niet gewoon vol, maar echt vol. De eerste deur waar ik naar binnen ging was fout. Ik vocht me naar binnen, maar bleek omringd door vrouwen welke me nog net geen knietje gaven. Het bleek een wagon te zijn welke gereserveerd was voor vrouwen. En mijn aanwezigheid was zeker niet gewenst. En dat lieten ze wel blijken.
De tweede metro, na twee minuten, namen we wel de goede wagon, druk, maar met wat duwen konden we er nog bij. Bij de derde halte stond het perron vol, en er was personeel van de metro aanwezig om ervoor te zorgen dat iedereen meeging. Nu was de metro niet meer vol, maar afgeladen. Als iedereen tegelijk had ingeademd hadden de wanden eruit gelegen. Omvallen tijdens het rijden was onmogelijk geworden. Als sardientjes in een blik. Waarschijnlijk het verkeerde moment, avondspits. De wegen onder de metro stonden ook vol, maar dit was pas echt vol.
Het is geweldig een stad, land zo te zien groeien. Maar waarom, in de metro stond waarschijnlijk geen Arabier. Allemaal gastarbeiders welke de stad aan het bouwen zijn, maar waar gaat dit eindigen. Als het bouwen klaar is en alle gastarbeiders terug, waar is dit dan allemaal voor nodig geweest. Het lijkt op de toren van Babel, zinloos en eindigend in leegstand.
Vijfhonderd vijftig meter boven de grond, het hoogste uitkijkpunt van de wereld. Twee keer het hoogste observatiedek van de Eifeltoren. Het lijkt een soort zinloze wedstrijd, steeds hoger. De toren in Guangzhou had het hoogste uitkijkpunt in 2013. Bij oplevering van de Burj Khalifa was het uitkijkpunt op de 124ste verdieping maar toen de chinezen hoger gingen is het hoogste punt verhoogd naar de 148ste, en daarmee is dit weer de winner. De hoogste verdieping is de 160ste op zevenhonderd zestig meter, maar daar kan je niet komen als gewone sterveling.
De lift, van twee verdiepingen hoog, gaat in een minuut naar het eerste punt, met een snelheid van vier kilometer per uur stijgen, dat is net zo snel als stevig wandelen. Daarna nog een paar verdiepingen met een tweede lift. Bij de ondergaande zon kijken we naar alle richtingen, achter glas maar wel gewoon buiten op het dek. Het is hier zes graden kouder als beneden en de zon gaat hier minuten later onder als beneden. Het uitzicht is enorm, de Perzische golf, met het nieuwe palm en wereld eiland, de haven, het straatpatroon met allemaal flatgebouwen in het midden en de oude wijken met nog laagbouw wat verder weg. Het gebied met ons appartementengebouw, de luchthaven waar de vliegtuigen net te zien zijn. En aan de andere kant de woestijn en de uitbreidingen van de stad.
De flatgebouwen rond de toren lijken wel miniatuur gebouwen, mensen beneden zijn stipjes. Zonder mijn 300 mm camera lens zijn het niet eens mensen maar stipjes. Het gedicht van Wim Sonneveld klopt hier zeker:
"Zie je daar die stip, dat is ome Flip,
- Zie je daar die muggenpoep, dat is ome Joep"
Onder de hoogste toren van de wereld ligt ook de grootste shopping mall van de wereld, volgens de mall zelf. In werkelijkheid zijn ze de tweede van de wereld in oppervlakte sinds 2013; en aan verkoopoppervlakte staan ze gedeeld op 21ste plaats. Een wedstrijd welke nergens over gaat. Maar toch is het belachelijk groot, een schaatsbaan, een aquarium waar je zelfs in kan duiken tussen de haaien met perslucht. En een prachtige waterval met beelden van duikers. Alle bekende wereldmerken met flagstores, maar ook een souk, supermarkt en een foodcourt in de kelder. Een boekenwinkel zo groot dat je hier alleen al een dag kan doorbrengen.
Buiten een soort meer, met een fontein, tussen de flatgebouwen. Eromheen restaurants en terrassen. We nemen een uitgebreide lunch in een Arabisch restaurant, mezza, salade met vijgen, yoghurt en mint/tijm sap. Alleen een wijntje zit er niet in maar het smaakt toch geweldig. Meer dan de helft van de tafels zit aan de waterpijp, dat gaat ons nog net een stap te ver. Waarschijnlijk een alternatief voor een alcoholisch drankje. Het ruikt wel heerlijk, bijna ook een pijp besteld.
Het is wel vreemd, de hele dag rondlopen in een enorme shopping mall, een bezoek aan de hoogste toren van de wereld, rond een meer eten en dat alles vanuit ons appartement bereikbaar met de metro. In 2008, nog geen tien jaar geleden volgens de douaneambtenaar, welke ons bijna het land niet wou inlaten, was er niets. Hij vond het waarschijnlijk verdacht, ongetrouwd en toch na tien jaar weer op bezoek. Pas na twintig minuten en telefoontjes met zijn baas mochten we het land in. We waren bijna op de vlucht teruggezet als verdachte reizigers.
De eerste constructie werken waren toen net begonnen. De metrolijn was zelfs pas een plan. Nu is de metro al groter als het totale metronet in Nederland (Amsterdam, inclusief de nog te openen Noord-Zuid lijn en Rotterdam samen). Ongelooflijk dat we in Nederland er een metrolijntje bijbouwen en ze hier een volledig metronet, winkelcentrum en de hoogste toren van de wereld. Niet omdat het moet, maar omdat het kan, lijkt het.
En het winkelcentrum was druk. De metro was vol. Niet gewoon vol, maar echt vol. De eerste deur waar ik naar binnen ging was fout. Ik vocht me naar binnen, maar bleek omringd door vrouwen welke me nog net geen knietje gaven. Het bleek een wagon te zijn welke gereserveerd was voor vrouwen. En mijn aanwezigheid was zeker niet gewenst. En dat lieten ze wel blijken.
De tweede metro, na twee minuten, namen we wel de goede wagon, druk, maar met wat duwen konden we er nog bij. Bij de derde halte stond het perron vol, en er was personeel van de metro aanwezig om ervoor te zorgen dat iedereen meeging. Nu was de metro niet meer vol, maar afgeladen. Als iedereen tegelijk had ingeademd hadden de wanden eruit gelegen. Omvallen tijdens het rijden was onmogelijk geworden. Als sardientjes in een blik. Waarschijnlijk het verkeerde moment, avondspits. De wegen onder de metro stonden ook vol, maar dit was pas echt vol.
Het is geweldig een stad, land zo te zien groeien. Maar waarom, in de metro stond waarschijnlijk geen Arabier. Allemaal gastarbeiders welke de stad aan het bouwen zijn, maar waar gaat dit eindigen. Als het bouwen klaar is en alle gastarbeiders terug, waar is dit dan allemaal voor nodig geweest. Het lijkt op de toren van Babel, zinloos en eindigend in leegstand.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
