Thanjore - Cycloon Gaja
Door: JoepJ
16 November 2018 | India, Thanjāvūr
Thanjore, 16 november
Het stond op de voorpagina in de ochtend krant, de “Hindu Post”, welke aan de deur van onze kamer hangt. Of eigenlijk meer aan de deur van ons appartement, een slaapkamer, kledingkamer en een badkamer. Met aan de voorkant een eigen terrasje, vijftig meter van een langzaam stromende rivier. Voor ons zitje een pad, door de perfect aangelegde tuin met palmbomen, langs de andere kamers, naar een mooi groot zwembad. De andere kant op leidt het naar een mooi terras, waar we heerlijk in de buitenlucht, met een biertje en een wijntje erbij, de kok zijn geweldige Indiaanse maaltijden consumeren. Een heerlijk plek, buiten de rumoerige steden, tussen de bananenbomnen, kokosnoten palmen en rijstvelden. Met vissers in de rivier welke netten uitgooien en hopelijk een visje binnen halen.
Normaal lezen we de lokale kranten niet. Wel halen we regelmatig de digitale krant uit Nederland op om tijdens het lezen te kunnen glimlachen over al dat kleine nieuws. De dood van indiaanse minister in een land van 1,3 miljard inwoners is misschien meer wereldnieuws als een voorpagina over peren welke rusland niet in mogen. Maar in een klein hoekje op de voorpagina van deze editie stond er dat deze avond de tropische cycloon Gaja, vanuit de golf van Bengalen, aan land zou gaan bij Chennai (oude Madras). En dan onder andere over Tanjore, waar we nu zitten, verder landsinwaarts zou trekken.
Onze chauffeur, Edward, beweegt bij dit nieuws zijn hoofd en zegt dat er niets aan de hand is, boven land nemen cyclonen altijd af dus we hoeven ons geen zorgen te maken.
Voor de verandering bezoeken we een tempel. Ook hier weer een hoge muur, met drie ingangspoorten vol met beeldhouwwerk, zoals in alle andere tempels. Binnen de muren ook weer een groot terrein met verschillende tempels en heilige plekken. De kunst werken hier zijn echter niet beschilderd in de normale vrolijke kleuren, maar zijn gewoon van steen en ook nog recent schoongemaakt. Het lijkt minder op de gebruikelijk poppenkast of pop-art. Het blijft wel onduidelijk wat het nu oorspronkelijk was? Wat wilden de artiesten en de opdrachtgevers in de 12e eeuw toen dit gebouwd werd? En is dit belangrijk? Mag kunst nooit gewijzigd worden? Moet het altijd blijven zoals bedacht? Waarschijnlijk is de gekleurde variant wel de oorspronkelijke manier, maar dit is nu mooier, denk ik.
Daarnaast is het relatief rustig. Veel bezoekers dragen traditionele gewaden. De mannen in een dhoti, ontbloot boven lichaam, tekens op hun voorhoofd en kettingen om hun nek, maar wel met de telefoon in hun hand om selfies te kunnen maken. De vrouwen in hun kleurijke gewaden, met grote tassen. Er werd ook door een groepje monniken op een soort schelp geblazen bij iedere heilige plek en met bloemen gestrooid, het voelt hierdoor als een religieuze ervaring. Bij de tempels geen wachtrijen. En ook wij mochten er ook gewoon in, foto’s maken. Zelfs bij het heilige monument, waar monniken offers ontvangen en de gelovigen bidden. Wij geven ook een offer en kregen ook wat as op ons voorhoofd. Het was hier misschien zelfs te toegankelijk. Onder de muur was een galerij met wandschilderingen, eeuwen oud, met hier en daar recente grafitie erop. En er zijn recent relekwieen verdwenen, volgens de krant.
Na de tempel een paleis met verschillende musea. Vooral beeldjes uit de Chola kunst (giet brons, 12de eeuw) van dezelfde hindoestaanse beelden, verschijningen van de goden. Maar toch steeds ieder beeldje iets anders. Maar ook oude zalen uit het paleis of een bibliotheek vol met memorabele documenten welke niets te maken hebben met deze locatie of tijd. Strafmethode in China, Palmbladeren met oude Hinduteksten, anatomische tekeningen in het latijns. Oud, speciaal, gewoon verzameld door een lokale koning in zijn paleis. Verveeld omdat zijn tweehonderd vrouwelijke slavinnen (harem) omdat hun dans hem niet meer konden boeien.
De middag aan de zwembadrand betrekt de lucht. Een dicht wolkendek en vrijwel geen verfrissende wind is er rond zonsondergang. De cycloon nadert, het hotel doet net alsof er niets aan de hand is. We dineren uitgebreid, er wordt niets verteld over wat er gaat aankomen. Op internet wordt wel duidelijk dat de cycloon ondertussen verdiept, dat de wind toeneemt. De regering neemt maatregelen, leger paraat, vissers niet naar buiten en hulpgroepen al opgetrommeld.
Als wij rond elf uur naar bed gaan is de cycloon aan de kust aangekomen. En zoals altijd zal hij (of haar) boven land afnemen en verder gaan als tropische storm. Wel is de verwachting rond 200 milimeter regen, 80 km/uur wind en als de cycloon verder over land trekt dat de rivieren vol komen staan met water. In ons betonnen huisje, ver en hoog genoeg van de rivier gaan we slapen. De tropische storm – afgezwakte cycloon – trekt recht over ons heen. Het is rumoerig, winderig, onweer, soms wat dreunen maar in ons hutje is het veilig.
Bij wakker worden is de regen en de wind al aan het afnemen. De mooie tropische tuin voor ons hutje ligt vol met afgebroken takken en een paar gevelde bomen. Het pad voor ons is vol afgewaaide bladeren en een ontwortelde boom. Ook de uitgang van hotel is geblokkeerd door een omgevallen boom en op parkeer terrein zijn overal afgewaaide palmtakken. De weg naar de stad en de uitrit van het Hotel zijn gestremd. Het zwembad ligt vol bladeren, afgewaaide takken en een complete boom. De ligstoelen en matrasjes rond het zwembad liggen overal. Aan de kust een tiental doden en 70.000 mensen geëvacueerd.
De generator ronkt, omdat het hele gebied zonder stroom is, ons ontbijt wordt gewoon in de conferentie zaal geserveerd. Een eitje naar keuze, warme koffie en thee, verse croissant en vruchtensapjes. Er is niets gebeurt. De kranten in Nederland zullen deze storm amper vermelden en in de “Hindu Times” zal dit ook na een dag weer vergeten zijn. En hier, honderd kilometer van de kust, is de schade beperkt omgevallen bomen, wellicht wat daken weggewaaid en een dagje geen stroom.
Morgen rijden we naar de kust, waar de cycloon het sterkste was, in hotel zal er niets aan de hand zijn, dat ligt te ver naar het noorden.
In HongKong tien jaar geleden werden we als gast van een hotel uitgbebreid voorbereid, werdt alles opgeruimd, werd een net gespannen voor de ingang. Hier gebeurde niets. We zaten gisteren aan het diner en werden we niet eens geinformeerd, er werdt geen stoel opgeruimd.
Toen we een paraplu meenamen naar de kamer vroeg een medewerker waarom we die nodig hadden, het was toch droog. Wij zeiden dat het zou regenen en dat we het morgen ochtend nodig hadden. Hij keek verbaasd, dacht dat we waarschijnlijk toeristen waren.
Maar wij hebben de krant gelezen en zijn voorbereid
Het stond op de voorpagina in de ochtend krant, de “Hindu Post”, welke aan de deur van onze kamer hangt. Of eigenlijk meer aan de deur van ons appartement, een slaapkamer, kledingkamer en een badkamer. Met aan de voorkant een eigen terrasje, vijftig meter van een langzaam stromende rivier. Voor ons zitje een pad, door de perfect aangelegde tuin met palmbomen, langs de andere kamers, naar een mooi groot zwembad. De andere kant op leidt het naar een mooi terras, waar we heerlijk in de buitenlucht, met een biertje en een wijntje erbij, de kok zijn geweldige Indiaanse maaltijden consumeren. Een heerlijk plek, buiten de rumoerige steden, tussen de bananenbomnen, kokosnoten palmen en rijstvelden. Met vissers in de rivier welke netten uitgooien en hopelijk een visje binnen halen.
Normaal lezen we de lokale kranten niet. Wel halen we regelmatig de digitale krant uit Nederland op om tijdens het lezen te kunnen glimlachen over al dat kleine nieuws. De dood van indiaanse minister in een land van 1,3 miljard inwoners is misschien meer wereldnieuws als een voorpagina over peren welke rusland niet in mogen. Maar in een klein hoekje op de voorpagina van deze editie stond er dat deze avond de tropische cycloon Gaja, vanuit de golf van Bengalen, aan land zou gaan bij Chennai (oude Madras). En dan onder andere over Tanjore, waar we nu zitten, verder landsinwaarts zou trekken.
Onze chauffeur, Edward, beweegt bij dit nieuws zijn hoofd en zegt dat er niets aan de hand is, boven land nemen cyclonen altijd af dus we hoeven ons geen zorgen te maken.
Voor de verandering bezoeken we een tempel. Ook hier weer een hoge muur, met drie ingangspoorten vol met beeldhouwwerk, zoals in alle andere tempels. Binnen de muren ook weer een groot terrein met verschillende tempels en heilige plekken. De kunst werken hier zijn echter niet beschilderd in de normale vrolijke kleuren, maar zijn gewoon van steen en ook nog recent schoongemaakt. Het lijkt minder op de gebruikelijk poppenkast of pop-art. Het blijft wel onduidelijk wat het nu oorspronkelijk was? Wat wilden de artiesten en de opdrachtgevers in de 12e eeuw toen dit gebouwd werd? En is dit belangrijk? Mag kunst nooit gewijzigd worden? Moet het altijd blijven zoals bedacht? Waarschijnlijk is de gekleurde variant wel de oorspronkelijke manier, maar dit is nu mooier, denk ik.
Daarnaast is het relatief rustig. Veel bezoekers dragen traditionele gewaden. De mannen in een dhoti, ontbloot boven lichaam, tekens op hun voorhoofd en kettingen om hun nek, maar wel met de telefoon in hun hand om selfies te kunnen maken. De vrouwen in hun kleurijke gewaden, met grote tassen. Er werd ook door een groepje monniken op een soort schelp geblazen bij iedere heilige plek en met bloemen gestrooid, het voelt hierdoor als een religieuze ervaring. Bij de tempels geen wachtrijen. En ook wij mochten er ook gewoon in, foto’s maken. Zelfs bij het heilige monument, waar monniken offers ontvangen en de gelovigen bidden. Wij geven ook een offer en kregen ook wat as op ons voorhoofd. Het was hier misschien zelfs te toegankelijk. Onder de muur was een galerij met wandschilderingen, eeuwen oud, met hier en daar recente grafitie erop. En er zijn recent relekwieen verdwenen, volgens de krant.
Na de tempel een paleis met verschillende musea. Vooral beeldjes uit de Chola kunst (giet brons, 12de eeuw) van dezelfde hindoestaanse beelden, verschijningen van de goden. Maar toch steeds ieder beeldje iets anders. Maar ook oude zalen uit het paleis of een bibliotheek vol met memorabele documenten welke niets te maken hebben met deze locatie of tijd. Strafmethode in China, Palmbladeren met oude Hinduteksten, anatomische tekeningen in het latijns. Oud, speciaal, gewoon verzameld door een lokale koning in zijn paleis. Verveeld omdat zijn tweehonderd vrouwelijke slavinnen (harem) omdat hun dans hem niet meer konden boeien.
De middag aan de zwembadrand betrekt de lucht. Een dicht wolkendek en vrijwel geen verfrissende wind is er rond zonsondergang. De cycloon nadert, het hotel doet net alsof er niets aan de hand is. We dineren uitgebreid, er wordt niets verteld over wat er gaat aankomen. Op internet wordt wel duidelijk dat de cycloon ondertussen verdiept, dat de wind toeneemt. De regering neemt maatregelen, leger paraat, vissers niet naar buiten en hulpgroepen al opgetrommeld.
Als wij rond elf uur naar bed gaan is de cycloon aan de kust aangekomen. En zoals altijd zal hij (of haar) boven land afnemen en verder gaan als tropische storm. Wel is de verwachting rond 200 milimeter regen, 80 km/uur wind en als de cycloon verder over land trekt dat de rivieren vol komen staan met water. In ons betonnen huisje, ver en hoog genoeg van de rivier gaan we slapen. De tropische storm – afgezwakte cycloon – trekt recht over ons heen. Het is rumoerig, winderig, onweer, soms wat dreunen maar in ons hutje is het veilig.
Bij wakker worden is de regen en de wind al aan het afnemen. De mooie tropische tuin voor ons hutje ligt vol met afgebroken takken en een paar gevelde bomen. Het pad voor ons is vol afgewaaide bladeren en een ontwortelde boom. Ook de uitgang van hotel is geblokkeerd door een omgevallen boom en op parkeer terrein zijn overal afgewaaide palmtakken. De weg naar de stad en de uitrit van het Hotel zijn gestremd. Het zwembad ligt vol bladeren, afgewaaide takken en een complete boom. De ligstoelen en matrasjes rond het zwembad liggen overal. Aan de kust een tiental doden en 70.000 mensen geëvacueerd.
De generator ronkt, omdat het hele gebied zonder stroom is, ons ontbijt wordt gewoon in de conferentie zaal geserveerd. Een eitje naar keuze, warme koffie en thee, verse croissant en vruchtensapjes. Er is niets gebeurt. De kranten in Nederland zullen deze storm amper vermelden en in de “Hindu Times” zal dit ook na een dag weer vergeten zijn. En hier, honderd kilometer van de kust, is de schade beperkt omgevallen bomen, wellicht wat daken weggewaaid en een dagje geen stroom.
Morgen rijden we naar de kust, waar de cycloon het sterkste was, in hotel zal er niets aan de hand zijn, dat ligt te ver naar het noorden.
In HongKong tien jaar geleden werden we als gast van een hotel uitgbebreid voorbereid, werdt alles opgeruimd, werd een net gespannen voor de ingang. Hier gebeurde niets. We zaten gisteren aan het diner en werden we niet eens geinformeerd, er werdt geen stoel opgeruimd.
Toen we een paraplu meenamen naar de kamer vroeg een medewerker waarom we die nodig hadden, het was toch droog. Wij zeiden dat het zou regenen en dat we het morgen ochtend nodig hadden. Hij keek verbaasd, dacht dat we waarschijnlijk toeristen waren.
Maar wij hebben de krant gelezen en zijn voorbereid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
