Zonder monsters en planning

De monsters hebben de stad verlaten. Voor het eerst dat we hier zijn liggen er geen cruiseschepen meer in de haven. Er is een pier waar exact twee schepen kunnen liggen. En sindsdien ligt er altijd minimaal één langs de kade. Het zijn wel steeds anderen maar eigenlijkzijn allemaal gelijk en even lelijk. Hoge flatgebouwen, met kleine hutjes, op een schip. De schepen die hier aanleggen zijn deel van een trans-Atlantische reis of van een rondtrip vanuit Europa naar de Azoren of de Canarische eilanden. Ze zijn in ieder geval een volle dag op zee geweest voor ze hier aanmeren. En dan rennen de bewoners in hordes de wal op.

Een continue stroom, iedere dag andere mensen. Ze nemen een tripje, rijden over het eiland of bezoeken de stad, musea, winkels en restaurants. Pas als ze er niet meer zijn merk je het. De straten zijn rustig. De stad ademt rust, beetje loom als na een goede middagrust na een stevige maaltijd. Overal is ruimte, niemand vraagt om aandacht of probeert je hun winkel of restaurant in te lokken. Deze heerlijk ontspannen sfeer past vandaag volledig bij onze gemoedsrust.

Want onze planning ligt namelijk volledig in duigen.

Gisterenavond, vlak voor het slapen, kregen we een WhatsApp berichtje. Ons tripje gaat niet door. We zouden een wandeling gaan doen van de Pico do Arieiro naar de Pico Ruivo. Maar er ligt sneeuw op de toppen. De koude noordenwind vol met vocht heeft sneeuw opgeleverd in de bergen. Het is niet helemaal ongewoon en komt in de winters wel eens vaker voor. De weg over de bergen wordt afgesloten en de wandelingen gestaakt. We hebben vandaag niets te doen.

We hoeven dus ook niet vroeg op te staan, kort te ontbijten, spullen bij elkaar te zoeken en klaar te staan voor ons transport. Dus ontbijten we rustig op ons terras. Lopen daarna met een ruime bocht door wat andere wijken, naar de markt (Mercado dos Lavradores. Een werkelijk schitterend gebouw, beetje Art Deco stijl. En met prachtige blauwe siertegel tableaus (Azulejo) me afbeeldingen van ambachten aan de wanden. Aan de buitenkant wat snack tentjes. Binnen in verkoop stalletjes van groenten, kruiden en bloemen. Klein en waarschijnlijk wordt er nog maar weinig aan de lokale bevolking verkocht. Het is zeer kleurrijk, vrolijk en ontspannen.

De grootste verrassing is de vismarkt aan de achterkant. Een enorme mooie hoge ruimte vol met stenen tafels met verse vis die terplekke wordt schoongemaakt of gefileerd. Het is schoon en fris. Mannen met grote messen, leren schorten die verse stukken afhakken. Ander met fijne scherpe messen die de schubben, huid en ingewanden verwijderen. Vissoorten die wij niet herkennen. Ook het vlees in de slager is nog vlees, niet in plastic voorverpakte stukken maar een slager welke het vlees voorbereidt. Geen industriële slachterijen maar handwerk en met respect.

Zonder planning en cruiseboot toeristen sloffen we verder.

De oude wijk (zona velha) in. Kleine straatjes, beschilderde deuren. En tussen de vervallen krotten restaurantjes en toeristen winkeltjes. We lunchen op een vrijwel leeg terras in de zon. Zonder de monsters hebben we geen planning nodig.

2 Februari 2023, Casa Pico Musica, Funchal, Madeira