Inverness | lopen langs de Ness

We vluchten, naar een andere kamer. Slepen onze koffer meer als anderhalve kilometer door een buitenwijk. Met iedere stap verder weg van het gezellige stadje. Over smalle voetpaden langs tuinen met ergens een huis achter de muurtjes. De auto’s voor de deur, half op de stoep zodat met de koffer erlangs lopen vrijwel onmogelijk is.

Voor de eerste, laatste en enige keer sliepen we in een kamer zonder douche of wc op de kamer. Twee bedden en een klein gangpad pasten precies in het kamertje. Inloggen is aanbellen bij de buitendeur. Een telefoniste controleert je naam en stuurt de code van de buitendeur en de kamerdeur naar je telefoontoestel. Het is efficiënt maar ook gelijk helemaal niets. Zonder iemand gezien te hebben open we de deur van de kamer. Het bed was tien centimeter korter als ik en bevatte een kuil, waardoor slapen een uitdaging zal worden. De ruimte tussen de twee bedden was dertig centimeter. Voor de koffer was bijna geen ruimte. Het raam was dertig centimeter breed. Er was geen waterkoker of iets anders. Er was helemaal niets.

Het was een noodsprong omdat ons oorspronkelijke hotel boeking de gereserveerde kamer annuleerde en daarna de prijzen met 500% verhoogde. Ze hadden een fout gemaakt zeiden ze en konden er niets aan doen. Uit principe konden we dit niet accepteren. Maar principes kosten pijn of leveren een slapeloze nacht op zoals deze.

We arriveren in een prachtige, ruime kamer, met alles erop en eraan en een aardige ontvangst. We laten de spullen achter en gaan direct naar het stadje. Koffie en wat lekkers, paar winkels en een winkelcentrum. Ondanks wat donkere en regenachtige wolken gaan we lopen naar een botanische tuin. Langs de rivier de Ness, een mooi stromend riviertje met een paar groene eilanden erin. Een cellist zit op een bankje te oefenen. Een beeld van een levens echte grote hond staat zomaar bij een bankje. Je zou er zomaar naast gaan zitten. Een soort halve betonnen brug over de rivier naar het midden siert de rivier, mooi voor het uitzicht, maar ook voor het contrast, strak beton tussen de weelderige bomen.

De botanische tuin is mooi, veel kleurrijke planten. Op de terugweg lopen we door een sportpark. Aan alle kanten staan wilden bloemen, kleurrijker en met meer soorten als dat we gewend zijn. We gaan we via een paar bruggen over de eilanden naar de andere kant van het water. Onder grote donkere bomen door, over een paar brugjes kruisen we de stromende rivier. Een beschilderde, gevallen, boom ziet eruit als een krokodil die uit het water kruipt.

Daarna terug naar de stad, tijd voor een lunch. Als we eindelijk een tafeltje hebben begint de regen te vallen. De pizza en spaghetti eten we zo langzaam als mogelijk omdat we wachten op de terugkomst van de droogte. Als het restaurant aan het einde van de middag bijna leeg is gaan we bij de laatste spetters de straat weer op. We bezoeken een reisbureau om voor morgen een tripje te boeken. Gewoon de hele dag zitten en rond kijken.

Totaal minimaal vijftien kilometer lopen na een slapeloze nacht. Teveel voor het vakantiegevoel.

Inverness, Dinsdag 8-Augustus-2023